Όλα τους είναι γυναικεία, γι’ αυτό και οι ερευνητές τις έχουν ονομάσει «Κυρίες του Αναύλοχου» . Πρόκειται για πήλινα αναθήματα που εναποτέθηκαν στο σημείο μεταξύ 900 και 350 π.Χ. και όλα τους είναι σπασμένα.

Η αρχαιολόγος Φλόρενς Γκάινεροτ-Ντρίσεν, επίκουρη καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι και επικεφαλής μιας διεθνούς ομάδας ερευνητών, χρησιμοποιεί σύγχρονη τεχνολογία για να προσπαθήσει να ανακαλύψει πώς κατασκευάστηκαν και γιατί κατέληξαν στην κορυφή του βουνού – μια δυσπρόσιτη τοποθεσία, αλλά με εκπληκτική θέα στην κρητική ύπαιθρο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Το τοπίο είναι απλά απίστευτο , λέει η αρχαιολόγος, η οποία, παρά την επίπονη ανάβαση, επιμένει ότι η προσπάθεια αξίζει τον κόπο.

Ήταν απλές αναθηματικές προσφορές. Δεν χρειαζόταν να είσαι πλούσιος ή σημαντικός για να αποκτήσεις ένα και να το αφήσεις , εξηγεί η Gaignerot-Driessen. Στην πραγματικότητα, δεν είναι πολύτιμα για τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένα, αλλά για τις πληροφορίες που μπορούν να παρέχουν σχετικά με την τέχνη και τις πεποιθήσεις της εποχής.

Οι ερευνητές εξακολουθούν να μην γνωρίζουν αν τα κομμάτια έσπασαν σκόπιμα ως μέρος μιας τελετουργίας ή αν ράγισαν με την πάροδο του χρόνου λόγω φυσικών στοιχείων. Για να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, έχουν στραφεί σε καινοτόμες μεθόδους όπως η τρισδιάστατη σάρωση και εκτύπωση, μαζί με χειροκίνητες ανακατασκευές σε πηλό. Σε συνεργασία με τη Sabine Sorin του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας, δημιούργησαν τρισδιάστατα ψηφιακά μοντέλα και ακριβή αντίγραφα των ειδωλίων χρησιμοποιώντας προηγμένες ρητίνες.

Το επόμενο βήμα είναι να συγκρίνουμε τα σπασμένα αντίγραφα με τα πρωτότυπα για να διαπιστώσουμε εάν οι αρχαίοι τεχνίτες χρησιμοποιούσαν καλούπια ή διαμόρφωναν κάθε κομμάτι με το χέρι. Αν χρησιμοποιούσαν καλούπια, η παραγωγή θα ήταν πολύ ταχύτερη και πιο αποτελεσματική , σημειώνει η Gaignerot-Driessen.

Κρυμμένες Τελετουργίες και Συμβολισμός

Η τοποθεσία Ανάβλοχος ή Αναύλοχος κατοικήθηκε μεταξύ 1200 και 650 π.Χ., αλλά πολλά από τα αφιερώματα εναποτέθηκαν αιώνες αργότερα, όταν ο χώρος είχε ήδη εγκαταλειφθεί. Ανάμεσα στα ευρήματα είναι πλάκες με σφίγγες -μυθολογικά πλάσματα με κεφάλι γυναίκας και σώμα φτερωτού λιονταριού- και γυναικείες φιγούρες ντυμένες με μακριά ενδύματα, συμπεριλαμβανομένης μίας που φορούσε πόλο (διακοσμητικό καπέλο) και μιας άλλης έναν μανδύα που ονομάζεται επίβλημα .

Συνολικά, το στυλ αντανακλά επιρροές από την Εγγύς Ανατολή στον ελληνικό πολιτισμό. Γνωρίζουμε ότι τον 7ο αιώνα π.Χ., εισαγόμενα αντικείμενα από την Εγγύς Ανατολή έφτασαν στην Κρήτη. Και μετανάστες τεχνίτες ήρθαν επίσης από την Εγγύς Ανατολή , εξηγεί η Gaignerot-Driessen.

Αν και δεν υπάρχουν γραπτά αρχεία που να εξηγούν τις τελετουργίες που τελούνταν στον Αναύλοχο, η Gaignerot-Driessen υποδηλώνει ότι μπορεί να συνδέονται με τελετές μύησης ή μετάβασης για νεαρές γυναίκες. Ίσως πρόσφεραν αυτά τα ειδώλια σε μια θεότητα για προστασία σε κρίσιμες στιγμές της ζωής τους, όπως η μητρότητα ή η εφηβεία , εικάζει.

Τους επόμενους μήνες, η Gaignerot-Driessen θα επιστρέψει στην Κρήτη με πέντε φοιτητές για να συνεχίσουν τις ανασκαφές και να πειραματιστούν με τοπικούς πηλούς, προσπαθώντας να αναπαράγουν και να σπάσουν νέα ειδώλια. «Αυτό είναι πειραματική αρχαιολογία» , λέει. «Δεν μελετάμε απλώς το παρελθόν — το επαναφέρουμε στη ζωή για να το κατανοήσουμε καλύτερα».

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ