Ήταν 4 Αυγούστου 1991, όταν το κρουαζιερόπλοιο «Ωκεανός» βρέθηκε αντιμέτωπο με πελώρια κύματα, με τους μόνους που έσπευσαν να βοηθήσουν τους επιβάτες να ήταν οι… μουσικοί του καραβιού.

Με 571 επιβάτες εκείνη την μοιραία βραδιά, είναι πραγματικά απίστευτο το ότι δεν υπήρξαν θύματα. Ειδικά εφόσον πιστέψουμε τις δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που υποστήριξαν ότι μόνο πολύ λίγα από τα μέλη του πληρώματος βρέθηκαν στο πλευρό τους για να οργανώσουν  την συντεταγμένη εκκένωση του πλοίου. Οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν από τους πρώτους που επιβιβάστηκαν σε σωστικές λέμβους, ενώ ο καπετάνιος άφησε πλοίο και ταξιδιώτες στην μοίρα τους, ενώ ο ίδιος εγκατέλειπε το κρουαζιερόπλοιο με ελικόπτερο.

Το πλοίο είχε κατασκευαστεί το 1952, έκανε το δρομολόγιο Μασσαλία-Μαδαγκασκάρη-Άγιο Μαυρίκιο, αλλά άνηκε στην «Ηπειρωτική Lines», συμφερόντων της οικογένειας Ποταμιάνου, ενώ Έλληνες ήταν και τα περισσότερα μέλη του πληρώματος, με πρώτο τον πλοίαρχο, Γιάννη Αβρανά.

Άσχετα με το τι πραγματικά συνέβη, πάντως εκείνο το βράδυ, η δήλωσή του που παίχτηκε από όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και προκάλεσε παγκόσμια ανατριχίλα, ήταν: «Η εγκατάλειψη του πλοίου ισχύει για όλους. Δεν έχει σημασία τι ώρα θα έφευγα εγώ».

Αν και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν καλές, ο καπετάνιος είχε πάρει την απόφαση για απόπλου από το λιμάνι του Ιστ Λόντον της Νοτίου Αφρικής με προορισμό το Ντέρμπαν. Οι επιβάτες ένιωσαν το αρχικό τράνταγμα και είδαν τα φώτα να σβήνουν. Ανησύχησαν μεν, αλλά δεν μπορούσαν καν να φανταστούν ότι την ίδια στιγμή η εξαγωγή στις ηλεκτρογεννήτριες είχε ανοίξει από ένα κύμα και έμπαζαν νερά. Ο  ύπαρχος του πλοίου, Χρήστος Νικολάου, θυμάται: «Μέσα σε οκτώ λεπτά έκλεισα τις υδατοστεγείς πόρτες. Στο ενδιάμεσο όμως ο πρώτος μηχανικός τρομοκρατήθηκε. Κατέβασε τους διακόπτες, σταμάτησε τις ηλεκτρογεννήτριες και τις μηχανές», λέει.

Κι όλα αυτά ενώ μόλις στα 4 μίλια υπήρχε στεριά. Θεωρητικά προς τα εκεί θα οδηγούσαν το «Ωκεανός» ώστε να σταματήσει σε αβαθή νερά, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Οι περισσότεροι επιβάτες δεν θυμούνται μέλη του πληρώματος να τους βοηθούν όταν πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι το πλοίο είχε πάρει κλίση και αργά ή γρήγορα θα βυθιζόταν. Αντίθετα, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον Μος Χιλς και άλλους, μάγειρες ή σερβιτόρους, που έκαναν ό,τι περνούσαν από τα χέρια τους για να οργανώσουν το απόλυτο χάος.

Ο ίδιος ο κιθαρίστας θυμάται την προσπάθειά τους να κατεβάσουν σωστικές λέμβους στην μανιασμένη θάλασσα χωρίς καν να γνωρίζουν πώς ακριβώς λειτουργούσε ο μηχανισμός. Την ίδια ώρα στην άλλη πλευρά του καραβιού, σύμφωνα με τις καταγγελίες τους, ο πρώτος μηχανικός και άλλα 30 άτομα, επιβιβάζονταν σε βάρκα αφήνοντας τους πάντες στην τύχη τους.

Ο ίδιος αντιγράφοντας περισσότερο σκηνές από ταινίες, σήκωσε τον ασύρματο και εξέπεμψε SOS. Από την άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή τον ρώτησε ποιο πλοίο ήταν και στη συνέχεια του ζήτησε να δώσει το στίγμα για να το εντοπίσει. Όταν έλαβε την απάντηση ότι ο συνομιλητής του δεν γνώριζε να το κάνει, αναρωτήθηκε ποιος ήταν ο βαθμός του. «Δεν έχω βαθμό, είμαι ο κιθαρίστας της μπάντας και δίπλα μου έχω την κοπέλα μου που παίζει μπάσο», αποκρίθηκε…

Από πλοία που βρίσκονταν κοντά στο «Ωκεανός» κατέστη δυνατός ο εντοπισμός και αμέσως έσπευσαν άλλα καράβια αλλά και ελικόπτερα για την διάσωση. Στο τρίτο που έφτασε τα ξημερώματα πια, ανέβηκε και ο πλοίαρχος κι ενώ στο κατάστρωμα βρίσκονταν ακόμη περίπου άλλα 100 άτομα που ζητούσαν βοήθεια. Σύμφωνα με την δική του εκδοχή, ήθελε απλά να πάρει μια καλύτερη εικόνα από ψηλά και στη συνέχεια θα επέστρεφε, αλλά ο καιρός δεν επέτρεψε μια νέα προσέγγιση.

Σαν από θαύμα, δεν υπήρξε κάποιο θύμα, ενώ όλα τα μέλη του πληρώματος κρατήθηκαν σε περιορισμό στο Ντέρμπαν, όπου θα περνούσαν από δίκη. Ο ύπαρχος, Χρήστος Νικολάου, ενημέρωσε έναν δικό του άνθρωπο στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία και τελικά μετά από μυστική επιχείρηση, φυγαδεύτηκαν στην Ελλάδα. Την υπόθεση ανέλαβε το Ανώτατο Συμβούλιο Ναυτικών Ατυχημάτων του υπουργείου Ναυτιλίας. Από αυτήν την διαδικασία απαλλάχθηκαν όλοι, χωρίς καν να περάσει οποιοσδήποτε από δίκη.

Ο πλοίαρχος Γιάννης Αβρανάς έφυγε από την εταιρεία και για ακόμη ένα χρόνο, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, ταξίδευε με ξένη σημαία. Μέσα σε αυτό το πολύ μικρό χρονικό διάστημα είδε δύο από τα καράβια του να πιάνουν φωτιά. Κατά διαβολική σύμπτωση, την δεύτερη φορά στο πλοίο που έσπευσε να τον σώσει βρισκόταν και ο πρώην ύπαρχός του στο «Ωκεανός», Χρήστος Νικολάου, ο οποίος του έσωσε την ζωή.