Το άρθρο αναφέρεται στην ιστορία του Χαράλαμπου Ζαμπέλη, ενός σερβιτόρου από το Μοσχάτο το 1933, ο οποίος ανακάλυψε πετρέλαιο ενώ έσκαβε ένα πηγάδι για νερό. Η είδηση αυτή προκάλεσε ενθουσιασμό και οι ελπίδες του Ζαμπέλη για πλούτο και καλύτερη ζωή αυξήθηκαν.
Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποίησαν ότι η παραγωγή θα απαιτούσε σκάψιμο σε μεγάλο βάθος, όπου τελικά δεν βρήκαν πετρέλαιο. Η απογοήτευση του Ζαμπέλη μεγάλωσε καθώς τα δάνεια που είχε πάρει για να επενδύσει στην εταιρεία του τον οδήγησαν σε οικονομική καταστροφή, καταδεικνύοντας την επιθυμία των Ελλήνων για γρήγορο πλούτο.
Πιο αναλυτικά
Η Αθήνα του 1933 δεν μοιάζει σε τίποτα με την σημερινή πρωτεύουσα, ούτε σαν εικόνα, ούτε σαν πληθυσμός, ούτε σαν οικονομική κατάσταση των κατοίκων της.
Κυριαρχεί η φτώχεια, οι δουλείες του ποδαριού, οι χαμηλά εργαζόμενοι στα εργοστάσια της εποχής που ανοίγουν δειλά δειλά και όσοι ζούσανε στην Αθήνα προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τον “άρτον τον επίουσιον”.
Δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά όπως είναι τρεχούμενο νερό.
Για αυτό και οι περισσότεροι που διαθέτουν ένα σπίτι και ένα μικρό οικόπεδο, προσπαθούν να ανοίξουν πηγάδι για να έχουν εύκολη πρόσβαση σε νερό.
Ένας από τους Αθηναίους που έσκαψε το δικό του πηγάδι ήταν ο Χαράλαμπος Ζαμπέλης, που δούλευε σερβιτόρος σε καφενείο, στο Μοσχάτο. Όμως αυτό το πηγάδι ήταν διαφορετικό και έκρυβε εκπλήξεις.
Αντί για νερό βρίσκει πετρέλαιο.
Στην αρχή πηγαίνει στον κοινοτάρχη για να διαμαρτυρηθεί, αλλά όταν γίνεται αυτοψία από υπαλλήλους της κοινότητας, ο Χαράλαμπος Ζαμπέλης γίνεται το πρόσωπο της ημέρας.
Η είδηση ότι αναβλύζει πετρέλαιο στο Μοσχάτο γίνεται πρώτο θέμα στις εφημερίδες και ο ιδιοκτήτης του χωραφιού εν δυνάμει κροίσος.
Η ποσότητα του πετρελαίου που αναβλύζει μόλις στα 5 μέτρα βάθος είναι εξωπραγματική και όλοι μιλούν για χρυσορυχείο. Μάλιστα η ποιότητα του πετρελαίου είναι εξαιρετική καθώς δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου επεξεργασία.
Ο Ζαμπέλης δανείζεται για να φτιάξει εταιρεία για να μην πιαστεί κορόιδο από το κράτος, δίνει συνεντεύξεις και ετοιμάζεται να αλλάξει ζωή, χάρη στο μαύρο χρυσό που βρέθηκε στην αυλή του.
Όμως οι ειδικοί επιμένουν ότι για να γίνει παραγωγή ικανή να φέρει κέρδος πρέπει να σκάψουν τουλάχιστον 300 μέτρα. Όσο όμως σκάβουν το πετρέλαιο λιγοστεύει, μέχρι που σε βάθος 300 μέτρων δεν βρίσκουν τίποτα.
Εκείνη τη στιγμή σίγουρα δεν θα τη ξέχασε ποτέ ο Ζαμπέλης. Τα όνειρα για μια άνετη ζωή διαλύθηκαν μέσα σε ένα λεπτό. Στα 500 μέτρα από το σπίτι του υπήρχε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε φάρμακα. Σε αυτό το εργοστάσιο υπήρξε διαρροή πετρελαίου και όλο το πετρέλαιο κινήθηκε προς το οικόπεδο του Χαράλαμπου.
Ο Χαράλαμπος Ζαμπέλης καταστράφηκε οικονομικά αφού τα δάνεια που είχε πάρει ήταν θηλιά στο λαιμό του για πολλά χρόνια, ενώ η ιστορία από το Μοσχάτο έμεινε στην ιστορία σαν ανέκδοτο, επειδή ο Έλληνας κυνηγά το εύκολο και γρήγορο κέρδος.
