Όχι όμως και ο Φραντς Ξάβερ Σίντλερ φον Ρόζενεγκ, ο Αυστριακός «Αποξηραμένος στον Αέρα Εφημέριος» ο οποίος είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένος.

Ο προ πολλού νεκρός εφημέριος, ο οποίος απεβίωσε το 1746, οφείλει την εξαιρετική του ανθεκτικότητα σε μια ασυνήθιστη μέθοδο ταρίχευσης.

«Η ασυνήθιστα καλά διατηρημένη μούμια στην κρύπτη της εκκλησίας του Αγίου Θωμά στο Μπλάζενσταϊν ανήκει στον τοπικό εφημέριο της ενορίας, Φραντς Ξάβερ Σίντλερ φον Ρόζενεγκ, ο οποίος πέθανε το 1746», δήλωσε ο Δρ. Αντρέας Νέρλιχ, παθολόγος στο Πανεπιστήμιο Λούντβιχ-Μαξιμιλιαν και πρώτος συγγραφέας της μελέτης.

Ενώ πολλοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο ταριχεύουν τους νεκρούς τους εδώ και αιώνες, αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι επιστήμονες είδαν κάτι τέτοιο.

«Η έρευνά μας αποκάλυψε ότι η άριστη κατάσταση διατήρησης προήλθε από έναν ασυνήθιστο τύπο ταρίχευσης», δήλωσε ο Δρ Νέρλιχ.

«Αυτό επιτεύχθηκε γεμίζοντας την κοιλιά μέσω του ορθού με ροκανίδια, κλαδιά και ύφασμα, και προσθέτοντας χλωριούχο ψευδάργυρο για εσωτερική ξήρανση».

Η ομάδα διεξήγαγε εκτεταμένες αναλύσεις, όπως αξονική τομογραφία, εστιακή αυτοψία και χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα. Το άνω μέρος του σώματος της μούμιας ήταν εντελώς άθικτο, ενώ τα κάτω άκρα και το κεφάλι έδειξαν σημαντική μεταθανάτια φθορά.

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους, οι ερευνητές βρήκαν μια ποικιλία ξένων υλικών συσσωρευμένων στην κοιλιακή και πυελική κοιλότητα.

Κατά το άνοιγμα του σώματος, η ομάδα εντόπισε ροκανίδια από έλατο και ερυθρελάτη, θραύσματα κλαδιών, καθώς και διάφορα υφάσματα, όπως λινό, κάνναβη και λινάρι. Όλα αυτά τα υλικά ήταν εύκολα διαθέσιμα εκείνη την εποχή και σε εκείνη την περιοχή.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό το μείγμα υλικών διατήρησε τη μούμια σε τόσο καλή κατάσταση.

«Προφανώς, τα ροκανίδια, τα κλαδιά και το στεγνό ύφασμα απορρόφησαν μεγάλο μέρος του υγρού μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα», είπε ο Δρ Νέρλιχ.

Δίπλα σε αυτά τα απορροφητικά, μια τοξικολογική ανάλυση έδειξε ίχνη χλωριούχου ψευδαργύρου, το οποίο έχει ισχυρή ξηραντική δράση.

Ενώ οι περισσότερες μέθοδοι ταρίχευσης περιλαμβάνουν το άνοιγμα του σώματος για την προετοιμασία του, αυτό απαιτούσε την εισαγωγή των υλικών ταρίχευσης μέσω του ορθού.

«Αυτός ο τύπος συντήρησης μπορεί να ήταν πολύ πιο διαδεδομένος αλλά να μην αναγνωρίστηκε σε περιπτώσεις όπου οι συνεχιζόμενες διαδικασίες μεταθανάτιας σήψης μπορεί να έχουν καταστρέψει το τοίχωμα του σώματος, έτσι ώστε οι χειρισμοί να μην είχαν πραγματοποιηθεί όπως έγιναν», εξήγησε ο Δρ Νέρλιχ.

Μέσα στη μούμια, οι ερευνητές βρήκαν επίσης μια μικρή γυάλινη σφαίρα με τρύπες και στα δύο άκρα – ίσως μια εφαρμογή σε ύφασμα μοναστηριακής προέλευσης. Δεδομένου ότι βρέθηκε μόνο μία χάντρα, μπορεί να χάθηκε κατά την προετοιμασία του σώματος.

Η ανάλυση της ομάδας, η οποία περιελάμβανε χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα, αποκάλυψε επίσης ότι η μούμια έτρωγε μια διατροφή υψηλής ποιότητας βασισμένη σε δημητριακά της Κεντρικής Ευρώπης, ζωικά προϊόντα και πιθανώς ψάρια.

Προς το τέλος της ζωής του μπορεί να αντιμετώπισε ελλείψεις τροφίμων, πιθανώς λόγω του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής.

Η έλλειψη σημαντικών σημαδιών καταπόνησης στον σκελετό ταιριάζει με τη ζωή ενός ιερέα χωρίς έντονη σωματική δραστηριότητα. Υπήρχαν επίσης ενδείξεις μακροχρόνιας συνήθειας καπνίσματος και φυματίωσης των πνευμόνων προς το τέλος της ζωής του.

Ο Δρ Νέρλιχ είπε ότι είναι πιθανό η μούμια να είχε προετοιμαστεί για μεταφορά στο αβαείο της πατρίδας του, κάτι που μπορεί να απέτυχε για άγνωστους λόγους.

Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Frontiers in Medicine .

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ