Με την τελευταία 5ετία να έχει αποδειχθεί οδυνηρή για τη χώρα μας σχετικά με τις φυσικές καταστροφές και τις εικόνες καταστροφής που αφήνουν πίσω τους, οι ιστορίες που έρχονται από το παρελθόν πρέπει να αποδειχθούν διδακτικές για τους αρμόδιους.

1963 και η είδηση ότι ένα ελληνικό χωριό δεν υπάρχει πια φιγουράρει σε όλα τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων εφημερίδων.

Το Μικρό Χωριό, στο Καρπενήσι θάφτηκε κάτω από τις λάσπες και τα χώματα.

Μικρό σε έκταση, αλλά οι κάτοικοι του με πολύ δουλειά και μεράκι το είχαν μετατρέψει σε μια “Μικρή Ελβετία”, ιδανική για χειμερινό προορισμό διακοπών.

Και πράγματι πολλές οικογένειες διάλεγαν αυτό το χωριό της Ευρυτανίας για να κάνουν διακοπές.

Όμως τον Ιανουάριο του 1963, η φύση αποφασίζει να σβήσει από το χάρτη το χωριό.

Ο οικισμός ήταν χτισμένος στα 800 μέτρα στο όρος Χελιδόνα. Η περιοχή πλήττεται από μία σφοδρή κακοκαιρία, με δυνατούς ανέμους, καταρρακτώδεις βροχές και χαλάζι.

Οι κάτοικοι της περιοχής είναι γνώριμοι με ισχυρά καιρικά φαινόμενα. Όμως εκείνη η Κυριακή είχε κάτι διαφορετικό. Η κακοκαιρία συνοδευόταν από ένα υπόκωφο ήχο.

Κατά τη διάρκεια του εκκλησιασμού, ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος και όσοι κοίταξαν έξω πάγωσαν.

Το βουνό διαλυμμένο σε τόνους λάσπης και βράχων κατευθύνεται κατά πάνω τους.

250.000 τόνοι χωμάτων και βραχών σκεπάζουν όλο το χωριό. Ενώ η γη ανοίγει κυριολεκτικά στα δύο με πολλούς να πέφτουν μέσα στα ρήγματα.

Απολογισμός, 13 νεκροί και όλο το χωριό θαμμένο κάτω από τη λάσπη.

Η τραγωδία θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, αν η Εκκλησία δεν ήταν σε υψόμετρο, και αν ο δάσκαλος της περιοχής δεν είχε δει εγκαίρως τους βράχους και φυγάδευε τα παιδιά που συνόδευε.

Η γη δεν μπορούσε να κατοικηθεί ξανά και οι κάτοικοι που διασώθηκαν τους παραχωρήθηκαν εκτάσεις κοντά στο παλιό χωριό για να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους.