Μια μυστηριώδης αρχαία πόλη κρυμμένη κάτω στη ζούγκλα του Μεξικού μόλις αποκαλύφθηκε — όχι με αποστολή, αλλά με τυχαία αναζήτηση στο Google. Αυτό που ακολούθησε θα μπορούσε να ξαναγράψει όσα γνωρίζουμε για τον πολιτισμό των Μάγια.

Μια εκτεταμένη πόλη των Μάγια κρυμμένη για αιώνες κάτω από την πυκνή ζούγκλα στο νοτιοανατολικό Μεξικό αποκαλύφθηκε τυχαία, αποκαλύπτοντας μια κάποτε ακμάζουσα μητρόπολη που μπορεί να στέγαζε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Το εύρημα, που ονομάστηκε Valeriana , χαιρετίζεται ως ένα από τα πιο σημαντικά.

Η ανακάλυψη ξεκίνησε όχι με μια αποστολή στη ζούγκλα αλλά με μια συνηθισμένη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Ο Luke Auld-Thomas, ένας διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Tulane , έπεσε πάνω σε δεδομένα lidar που ήταν θαμμένα βαθιά στα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης.

«Ήμουν στη σελίδα 16 της αναζήτησης Google και βρήκα μια έρευνα με λέιζερ που έγινε από μια μεξικανική οργάνωση για την περιβαλλοντική παρακολούθηση», εξήγησε.

Η σάρωση Lidar – μια τεχνολογία τηλεπισκόπησης που βασίζεται σε λέιζερ – είχε αρχικά χρησιμοποιηθεί για περιβαλλοντική παρακολούθηση και όχι για αρχαιολογία. Αλλά όταν ο Auld-Thomas επεξεργάστηκε τα δεδομένα χρησιμοποιώντας αρχαιολογικές μεθόδους, εντόπισε αυτό που είχαν χάσει οι άλλοι: σημάδια μιας μεγάλης, αρχαίας πόλης.

“Υποδηλώνει ότι το τοπίο ήταν απλώς εντελώς γεμάτο με ανθρώπους στην αρχή των συνθηκών ξηρασίας και δεν είχε πολλή ευελιξία. Και έτσι ίσως ολόκληρο το σύστημα βασικά να ξετυλίχτηκε καθώς οι άνθρωποι απομακρύνονταν”, είπε.

Η Valeriana που πήρε το όνομά της από μια κοντινή λιμνοθάλασσα, καλύπτει 16,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πιστεύεται ότι στέγασε μεταξύ 30.000 και 50.000 κατοίκους κατά τη διάρκεια της ακμής της μεταξύ 750 και 850 μ.Χ. Αυτός είναι περισσότερος από τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή σήμερα.

Η τοποθεσία είναι αξιοσημείωτη όχι μόνο για το μέγεθός της, αλλά και για την αστική πολυπλοκότητά της: δύο μεγάλα κέντρα, πυραμίδες ναών , αμφιθέατρα, πλατείες, ένα γήπεδο μπάλας, ακόμη και μια δεξαμενή — υποδεικνύοντας προσεκτική χειραγώγηση του τοπίου για τη διατήρηση ενός μεγάλου πληθυσμού.

Η πόλη περιλαμβάνει επίσης πυκνές κατοικημένες ζώνες και μονοπάτια που συνδέουν γειτονιές, μια διάταξη με τα χαρακτηριστικά μιας πρωτεύουσας. Σύμφωνα με ερευνητές, η Valeriana είναι η δεύτερη μόνο σε πυκνότητα μετά τη φημισμένη τοποθεσία Calakmul , που βρίσκεται μόλις 100 χιλιόμετρα μακριά.

Ο καθηγητής Marcello Canuto, συν-συγγραφέας της έρευνας, πρόσθεσε ότι το εύρημα βοηθά στην αμφισβήτηση της μακροχρόνιας δυτικής αντίληψης ότι οι τροπικές περιοχές ήταν εκεί όπου «οι πολιτισμοί πήγαν να πεθάνουν». Αντίθετα, σημείωσε, «αυτό το μέρος του κόσμου ήταν το σπίτι σε πλούσιους και πολύπλοκους πολιτισμούς».

Μια πόλη των Μάγια που κανείς δεν την πρόσεξε — Μέχρι τώρα

Παρά το μέγεθος και την εγγύτητά της – μόλις 15 λεπτά πεζοπορίας από έναν κεντρικό δρόμο κοντά στο Xpujil – η πόλη παρέμενε κρυμμένη για αιώνες. Δεν υπάρχουν γνωστές φωτογραφίες της τοποθεσίας, επειδή, όπως σημείωσαν οι ερευνητές, «κανείς δεν έχει πάει ποτέ εκεί». Οι τοπικές κοινότητες μπορεί να υποψιάζονταν από καιρό ότι κάτι βρισκόταν κάτω από τους αναχώματα της γης, αλλά δεν είχε διεξαχθεί επίσημη εξερεύνηση.

Η ομάδα κατέγραψε συνολικά 6.764 κτίρια . Η καθηγήτρια Elizabeth Graham του University College του Λονδίνου, που δεν σχετίζεται με τη μελέτη, τόνισε ότι αυτό υποστηρίζει αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι Μάγια ζούσαν σε πολύπλοκα αστικά περιβάλλοντα και όχι σε απομονωμένα χωριά.

«Το θέμα είναι ότι το τοπίο είναι σίγουρα διευθετημένο –δηλαδή εγκατεστημένο στο παρελθόν– και όχι, όπως φαίνεται με γυμνό μάτι, ακατοίκητο ή «άγριο».

Πάρα πολλά ερείπια, πολύ λίγος χρόνος
Η ανακάλυψη υπογραμμίζει πώς το lidar μεταμορφώνει την αρχαιολογία στις τροπικές περιοχές. Σύμφωνα με τον Canuto, την τελευταία δεκαετία το lidar επέτρεψε στους ερευνητές να χαρτογραφήσουν δέκα φορές περισσότερη περιοχή από ό,τι οι παραδοσιακές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε έναν ολόκληρο αιώνα.

«Ένα από τα μειονεκτήματα της ανακάλυψης πολλών νέων πόλεων των Μάγια στην εποχή του Lidar είναι ότι υπάρχουν περισσότερες από αυτές από ό,τι μπορούμε ποτέ να ελπίζουμε να μελετήσουμε», είπε ο Auld-Thomas. “Πρέπει να πάω στη Valeriana κάποια στιγμή. Είναι τόσο κοντά στο δρόμο. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα κάνουμε ένα έργο εκεί.”

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ