Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς ξυραφάκια, κουρευτικές μηχανές και καθρέφτες. Ωστόσο, ακόμη και οι προϊστορικοί μας πρόγονοι προσπάθησαν να απαλλαγούν από τα γένια τους – και το έκαναν εκπληκτικά έξυπνα, αν και επώδυνα.

Όταν σκεφτόμαστε τους προϊστορικούς ανθρώπους, οι περισσότεροι από εμάς φανταζόμαστε έναν τριχωτό άνδρα.

Αλλά νέα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι ακόμη και στην προϊστορική εποχή, οι άνθρωποι φρόντιζαν την εμφάνισή τους – συμπεριλαμβανομένου του προσώπου τους. 

Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο IFLScience, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι άνθρωποι ξυρίζονταν πριν από περισσότερα από 30.000 χρόνια.

Στην αρχή, χρησιμοποιώντας αιχμηρά πέτρινα εργαλεία και αργότερα χρησιμοποιώντας άλλες τεχνικές – αν και σίγουρα δεν ήταν άνετο.

• Οψιδιανός σαν ξυραφάκι

Ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα υλικά ήταν ο οψιδιανός – ένα ηφαιστειακό γυαλί που σπάει σε εξαιρετικά κοφτερές ακμές όταν σπάει.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για την κοπή κρέατος, αλλά και για την κοπή μαλλιών και γενειάδων.

Εκρίζωση και καύση με τη βοήθεια κάρβουνων

Μια άλλη τεχνική ήταν το μάδημα των τριχών με τη χρήση οστέινων εργαλείων, κοχυλιών ή δακτύλων. Υπάρχουν επίσης καταγραφές για το κάψιμο των γενειάδων με καυτά κάρβουνα – το οποίο δεν ήταν μόνο επώδυνο αλλά και επικίνδυνο λόγω εγκαυμάτων και μολύνσεων.

Γιατί δεν ξυρίζονταν καθόλου;

Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται σε έναν συνδυασμό υγιεινής, κλίματος και τελετουργικού συμβολισμού. Τα γένια μπορεί να ήταν άβολα σε ζεστά κλίματα και σε ορισμένους πολιτισμούς το ξύρισμα αποτελούσε μέρος της εφηβείας ή του πνευματικού εξαγνισμού.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η εμφάνιση και η φροντίδα του σώματος έπαιζαν σημαντικό ρόλο ακόμη και στο αρχαίο παρελθόν.

Αν και δεν υπάρχουν γραπτές καταγραφές, τα αρχαιολογικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η επιθυμία για τροποποίηση του σώματος είναι βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φύση.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα φτάσετε για ένα ξυράφι, θυμηθείτε ότι χιλιάδες χρόνια πριν, κάποιος άλλος, κάπου σε μια σπηλιά, έκανε το ίδιο πράγμα – απλά με ένα κομμάτι αιχμηρής πέτρας.