Το άλυτο μυστήριο με το τι απέγιναν τα σώματα των 20.000 ανδρών που σκοτώθηκαν στη μάχη του Βατερλό, μυστήριο που απασχολεί χρόνια τους επιστήμονες, έχει λύση. Και μάλιστα, πολύ μακάβρια.

Παρά το γεγονός ότι πέρασαν περισσότερα από 200 χρόνια από το Βατερλό και τον θρίαμβο του Δούκα του Ουέλινγκτον επί των δυνάμεων του Ναπολέοντα το 1815, έχουν βρεθεί μόνο δύο σκελετοί με οστά πεσόντων ανδρών, με την πιο πρόσφατη ανακάλυψη να γίνεται προ τριών ετών.

Σύμφωνα με ιστορικούς, οι οποίοι βάσισαν τη μελέτη τους σε δεκάδες γραπτές μαρτυρίες της εποχής που ανακάλυψαν σε βελγικά, γερμανικά και γαλλικά αρχεία, η λεηλασία των τάφων και η συστηματική αρπαγή των σκελετών ξεκίνησε το 1834. Ο σκοπός ήταν να χρησιμοποιηθούν τα οστά για την… ζαχαροβιομηχανία του Βελγίου που βρισκόταν στην ακμή της.

Ειδικότερα, η ομάδα των ερευνητών, υποστηρίζει ότι τα οστά των πεσόντων στο πεδίο μάχης «αλέστηκαν» και χρησιμοποιήθηκαν ως φίλτρα για την επεξεργασία των ζαχαρότευτλων και την παραγωγή λευκής ζάχαρης.

Η πρακτική φέρεται να εφαρμοζόταν εκτεταμένα εκείνη την περίοδο, με πολλά εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης να χτίζονται κοντά σε ναπολεόντεια πεδία μάχης. Το εργοστάσιο στο Βατερλό απείχε μόλις τρία μίλια από τις τοποθεσίες των μαζικών τάφων, απ’ όπου εκλάπησαν τα οστά των ανδρών και των αλόγων που έχασαν τη ζωή τους.

Όπως επισημαίνει η Daily Mail, ποσότητα από τη ζάχαρη που «δημιουργήθηκε» με αυτόν τον μακάβριο τρόπο έφτασε μέχρι στην Αγγλία, για την παραγωγή γλυκών ή για τη χρήση της σε ροφήματα όπως το τσάι.

Μια γραπτή μαρτυρία στη γερμανική εφημερίδα Prager Tagblatt το 1879 επισήμανε ότι η χρήση μελιού ως γλυκαντικό είναι καλύτερη επιλογή από τη ζάχαρη, αφού… περιορίζει τον κίνδυνο «να καταναλώσει κανείς ίχνη του προπάππου του μαζί με τον πρωινό του καφέ».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, η συγκεκριμένη έρευνα αποτελεί συνέχεια μια παλαιότερης μελέτης του καθηγητή Πόλαρντ, που υποστήριζε ότι ορισμένα από τα οστά των νεκρών στο Βατερλό αλέστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν τα επόμενα χρόνια ως λίπασμα.