Στη δημοσιότητα ήρθε σπάνιο χειρόγραφο που αποκαλύπτει την ιστορία του βασιλιά Αρθούρου και του μάγου Μέρλιν, τον Μεσαίωνα.

Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ κατάφεραν να ξετυλίξουν εικονικά το 700 ετών χειρόγραφο για να «ξεκλειδώσουν τα μυστικά του» – χωρίς να καταστρέψουν το κακοδιατηρημένο έγγραφο.

Το ανεκτίμητης αξίας έγγραφο, που περιγράφεται ως «εξαιρετικά σημαντικό κείμενο του Αρθούρου», γράφτηκε από έναν μεσαιωνικό γραφέα κάποια στιγμή μεταξύ 1275 και 1315.

Περιέχει δύο επεισόδια από τη «Suite Vulgate du Merlin» (σουίτα Vulgate Suite of Merlin), μια γαλλόφωνη συνέχεια του θρύλου του βασιλιά Αρθούρου.

Το κείμενο είναι γραμμένο στα παλαιά γαλλικά, τη γλώσσα της αυλής και της αριστοκρατίας στη μεσαιωνική Αγγλία μετά τη Νορμανδική κατάκτηση του 1066.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το συγκεκριμένο θραύσμα αφηγείται δύο βασικά επεισόδια από τη «Suite Vulgate du Merlin» που ανήκουν στο είδος των ρομάντζων του Αρθούρου που απευθύνονταν σε ευγενές κοινό, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών.

Το πρώτο αφηγείται τη μάχη του Γκαγουέιν, ανιψιού του βασιλιά Αρθούρου και ενός από τους κορυφαίους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης στον αρθουριανό μύθο.

Ο Γκαγουέιν ήταν γνωστός για τις θεραπευτικές του ικανότητες, το πανίσχυρο πολεμικό του άλογο Γκρινγκολέτ και τα ειδικά του σπαθιά , συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Εξκάλιμπερ.

Στο μύθο, ο Γκαγουέιν επιστρέφει το μαγικό σπαθί στο βασιλιά Αρθούρο για την τελική μάχη με τον Μόρντρεντ, τον προδοτικό και διψασμένο για εξουσία γιο του Αρθούρου.

Το δεύτερο επεισόδιο αφηγείται την εμφάνιση του Μέρλιν στην αυλή του Αρθούρου μεταμφιεσμένου σε μια όμορφα ντυμένη αρπίστρια κατά τη διάρκεια της γιορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Η άφιξη του Μέρλιν, ντυμένου με μεταξωτό χιτώνα με πολύτιμες πέτρες, είναι μια στιγμή που αναδεικνύει τις μαγικές του ικανότητες και τη σημασία του ως συμβούλου του βασιλιά.

Μια μετάφραση έχει ως εξής: «Ενώ χαίρονταν στη γιορτή, και ο Κέι ο γερουσιαστής έφερε το πρώτο πιάτο στον βασιλιά Αρθούρο και τη βασίλισσα Γκουένεβιρ, έφτασε ο πιο όμορφος άνδρας που είδαν ποτέ οι χριστιανικές χώρες».

«Φορούσε έναν μεταξωτό χιτώνα περιζωσμένο με μια μεταξωτή ιμάντα υφασμένη με χρυσό και πολύτιμους λίθους, η οποία έλαμπε με τέτοια λαμπρότητα που φώτιζε ολόκληρο το δωμάτιο.

Τότε ο Μέρλιν εμφανίζεται μεταμορφωμένος σε ένα οκτάχρονο αγόρι με τα χαρακτηριστικά ενός τρελού ανθρώπου», δήλωσε η Irène Dr Fabry-Tehranchi, Γαλλίδα ειδικός στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.

Κάθε σωζόμενο αντίγραφο της «Suite Vulgate du Merlin» είναι μοναδικό, καθώς γράφτηκε ξεχωριστά με το χέρι από μεσαιωνικούς γραφείς – αξιόλογους, εγγράμματους ανθρώπους που μπορούσαν να διαβάζουν και να γράφουν έγγραφα.

Συνολικά περίπου 6.000 λέξεις, το συγκεκριμένο περιέχει μικρά λάθη, όπως η λανθασμένη χρήση του ονόματος «Dorilas» αντί για «Dodalis», ενός πολεμιστή που συμμετείχε στην εισβολή των Σαξόνων στη Βρετανία στις αρχές της βασιλείας του Αρθούρου.

Η ανθεκτική περγαμηνή, που είναι πιθανότατα φτιαγμένη από δέρμα προβάτου – ανακαλύφθηκε το 2019, αλλά μόνο μετά από ένα τριετές πρόγραμμα οι ερευνητές μπόρεσαν να αποκαλύψουν τις ιστορίες της.

Είναι αξιοσημείωτο ότι επέζησε στους αιώνες αφού ανακυκλώθηκε και επαναχρησιμοποιήθηκε το 1500 ως εξώφυλλο για ένα αρχείο ιδιοκτησίας από το Huntingfield Manor στο Suffolk – παρόμοια με το πώς οι μαθητές μπορεί να καλύπτουν σήμερα ένα τετράδιο με αυτοκόλλητο πλαστικό.

«Ο τρόπος με τον οποίο επαναχρησιμοποιήθηκε μας λέει για τις αρχειακές πρακτικές στην Αγγλία του 16ου αιώνα. Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας από μόνο του», δήλωσε η Δρ Fabry-Tehranchi.

Ήταν διπλωμένο, σκισμένο, έντονα τριμμένο και ακόμη και ραμμένο στο δέσιμο του βιβλίου του 16ου αιώνα – και η προσπάθεια αφαίρεσής του θα μπορούσε να το είχε καταστρέψει περαιτέρω.

Ως εκ τούτου, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν διάφορες τεχνικές για να ξεδιπλώσουν εικονικά το θραύσμα και να αποκτήσουν πρόσβαση σε κρυμμένα μέρη του κειμένου.

Αυτές περιλάμβαναν τον βομβαρδισμό του με ακτίνες Χ -που συνήθως χρησιμοποιούνται για τη σάρωση απολιθωμάτων ή σκελετών- και τη λήψη του σε διάφορα μήκη κύματος του φωτός, από το υπεριώδες έως το υπέρυθρο.

Χειριζόμενοι τις ψηφιακές εικόνες, η ομάδα μπόρεσε να προσομοιώσει πώς θα μπορούσε να μοιάζει το έγγραφο αν ανοίγονταν φυσικά.

Άλλα μέρη του κειμένου ήταν κρυμμένα κάτω από πτυχώσεις ή συρραμμένα στο βιβλιοδεσία, οπότε η ομάδα έπρεπε να χρησιμοποιήσει καθρέφτες, πρίσματα και μαγνήτες για να τα αποκαλύψει.

Η ομάδα ελπίζει τώρα ότι το έργο της θα εμπνεύσει περαιτέρω έρευνα για μεσαιωνικά χειρόγραφα που είναι κρυμμένα σε απροσδόκητα μέρη.

Τα ψηφιακά αποτελέσματα του έργου είναι τώρα διαθέσιμα για όλους να τα εξερευνήσουν στο διαδίκτυο μέσω της ψηφιακής βιβλιοθήκης του Cambridge.