Μία εβδομάδα πριν από την Hμέρα των Ευχαριστιών, η μορφή του πολέμου στη χώρα αυτή επρόκειτο να αλλάξει δραματικά, καθώς στην κοιλάδα Ia Drang, στον δυτικό τομέα της επαρχίας Pleiku κατά μήκος των συνόρων με την Καμπότζη, για πρώτη φορά συντάγματα τακτικού στρατού του Βορείου Βιετνάμ (NVA), διοικούμενα από ένα αρχηγείο επιπέδου μεραρχίας, ενεπλάκησαν σε συμβατικές μάχες με μονάδες του αμερικανικού Στρατού.

Στο αποτέλεσμα αυτό οδήγησε το σχέδιο που εκπόνησαν ο Αρχηγός του Γενικού Eπιτελείου του NVA στρατηγός Βο Νγκουγιέν Γκιάπ, νικητής των Γάλλων στο Nτιεν Mπιεν Φου, και ο διοικητής του Μετώπου Δυτικών Υψιπέδων (μιας μονάδας μεγέθους μεραρχίας), στρατηγός Τσου Χούι Μαν.

Το σχέδιο αυτό αφορούσε μια επίθεση εναντίον του δυτικού οροπεδίου του κεντρικού Ν. Βιετνάμ, το οποίο περιελάμβανε τις επαρχίες Pleiku, Binh Dinh, Kontum και Phu Bon.

Αντικειμενικοί στόχοι της επίθεσης ήταν η καταστροφή των στρατοπέδων των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων (Green Berets) στο Plei Me, Dak Sut και Duc Co, η υπερφαλάγγιση της επαρχίας Le Tan και τελικώς η κατάληψη της πόλης Pleiku.

Απώτερος σκοπός του σχεδίου, το οποίο αποτελούσε μέρος της υψηλής στρατηγικής του Ανόι για τη χειμερινή-ανοιξιάτικη εκστρατεία του 1965-66, ήταν η κατάληψη και διατήρηση των κεντρικών υψιπέδων του Ν. Βιετνάμ, ώστε να διχοτομηθεί η χώρα και να προληφθεί η κατάρρευση της άμυνας.

Η επίθεση ήταν καλά σχεδιασμένη με πολλές πιθανότητες επιτυχίας. Άλλωστε αυτό ακριβώς το σχέδιο εφαρμόστηκε μία δεκαετία αργότερα προκαλώντας την παράδοση του Ν. Βιετνάμ, το οποίο πλέον είχε αφεθεί μόνο του στην αντιμετωπίση του κομμουνιστικού Βορρά.

Οι εχθρικές δυνάμεις που θα εκτελούσαν την επίθεση περιελάμβαναν τα 32ο, 33ο και 66ο Συντάγματα του NVA, όλα βετεράνοι της μάχης του Dien Bien Phu.

Πληροφορίες για τις προθέσεις του NVA είχαν ήδη αρχίσει να καταφθάνουν από τα μέσα του καλοκαιριού, στον στρατηγό Ουίλιαμ Γουεστμόρλαντ, διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στο Ν. Βιετνάμ, ο οποίος ανέμενε την εκδήλωση της επίθεσης τον Οκτώβριο του 1965.

Tο έφερε η μοίρα και την περίοδο αυτή αναμενόταν η ανάπτυξη της νεοσυσταθείσης 1ης Μεραρχίας Εναέριου Ιππικού (1st Air Cavalry Division), την οποία ο Γουεστμόρλαντ θεωρούσε βασικό όργανο αντιμετώπισης των εχθρικών σχεδίων, αν τελικά αυτά πραγματοποιούνταν.

Η πολυδιαφημισμένη 1η Μ.Ε.Ι. ταξίδευε πάνω σε φτερά και έλικες αντί σε πόδια και τροχούς. Διέθετε 428 ελικόπτερα (πενταπλάσια από όσα διέθετε μια συμβατική μεραρχία πεζικού) αποτελώντας έναν οργανισμό πεζικού/ πυροβολικού/ιππικού, ο οποίος πολεμούσε από τον αέρα.

Τα πάντα φέρονταν και εκτελούνταν από ελικόπτερα: η ισχύς πυρός, οι ελιγμοί, η διοίκηση, η αναγνώριση και ο ανεφοδιασμός.

Τα βουνά και οι ζούγκλες δεν αποτελούσαν εμπόδια γι’ αυτή τη μεραρχία, η οποία μπορούσε να μετατρέψει κάθε πεδίο μάχης σ’ έναν τρισδιάστατο εφιάλτη για τον εχθρό.

Η 1η Μ.Ε.Ι. ανεπτύχθη τελικά τον Σεπτέμβριο του 1965 στο Ν. Βιετνάμ και συγκεκριμένα κοντά στο Αn Κhe μεταξύ Pleiku και του Oui Nhon, δίπλα στο στρατηγικό Αυτοκινητόδρομο 19. Διοικητής της ήταν ο υποστράτηγος Χάρι Κίναρντ, βετεράνος της μάχης των Αρδεννών τον Δεκέμβριο του 1944, όταν υπηρετούσε στο επιτελείο της 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας.

Η εναρκτήρια πράξη του δράματος που επρόκειτο να εξελιχθεί άρχισε αργά το απόγευμα της 19ης Οκτωβρίου, όταν το 33ο Σύνταγμα NVA πολιόρκησε το στρατόπεδο των Ειδικών Δυνάμεων στο Plei Me, ενώ το 32ο έλαβε θέση για να εγκλωβίσει σε ενέδρα τις ενισχύσεις που αναμενόταν να αποσταλούν από την Pleiku.

Μετά από αναμονή τεσσάρων ημερών και αφού η Pleiku καλύφθηκε από ένα τάγμα εναέριου ιππικού, μια φάλαγγα θωρακισμένων απεστάλη στο Plei Me και, πέφτοντας στην ενέδρα που επίσης αναμενόταν από τους Νοτιοβιετναμέζους, άρχισε να συγκρούεται με το 32ο Σύνταγμα του εχθρού.

Οι δύο αντίπαλοι, υφιστάμενοι βαρύτατες απώλειες εκατέρωθεν, αποφάσισαν να απεμπλακούν, οι μεν Βορειοβιετναμέζοι προς την Καμπότζη, οι δε Νοτιοβιετναμέζοι μένοντας εκεί που βρίσκονταν και μη διακινδυνεύοντας να καταδιώξουν τον εχθρό.

Η επέμβαση ωστόσο του τοπικού Αμερικανού διοικητή, ο οποίος διέταξε την 1η Ταξιαρχία Εναέριου Ιππικού να καταδιώξει τον εχθρό, έδωσε νέα ώθηση στη μηχανοκίνητη φάλαγγα, η οποία τελικά εισήλθε στο Plei Me στις 24 Οκτωβρίου.

Ο στρατηγός Γουεστμόρλαντ ωστόσο δεν αρκέστηκε στην περιορισμένη αυτή επιτυχία θεωρώντας την κατάσταση –όπως αυτή εξελίχθηκε– ως ευκαιρία να καταδιώξει και να διαλύσει τα τρία συντάγματα του NVA, καταφέροντας καίριο πλήγμα στο Βορρά.

Στις 26 Οκτωβρίου ο Γουεστμόρλαντ εξέδωσε τη διαταγή: «Εντοπίσατε και καταστρέψατε τις βορειοβιετναμέζικες δυνάμεις».

H συγκεκριμένη διαταγή, για τον υποστράτηγο Χ. Κίναρντ μεταφραζόταν ως μια επίθεση άνευ ορίων σε μια περιοχή έκτασης περισσοτέρων από 900 τετραγωνικών μιλίων δύσβατων ορέων, καλυμμένων από πυκνή ζούγκλα.

Στις 9 Νοεμβρίου η 1η Ταξιαρχία Εναέριου Ιππικού αντικαταστάθηκε από την 3η Ταξιαρχία, η οποία ανέλαβε τη συνέχιση της έρευνας δυτικότερα, προς τα σύνορα της Καμπότζης.

Η 3η Ταξιαρχία έφερε το όνομα ενός ιρλανδέζικου τραγουδιού, του «Γκάρι Όουεν», που είχε υιοθετηθεί από το 7ο Σύνταγμα Ιππικού του στρατηγού Κάστερ, το οποίο και εθεωρείτο πρόγονος της παρούσας μονάδας.

Η 3η Ταξιαρχία έφερε μαζί με το όνομα «Γκάρι Όουεν» και τον χαρακτηρισμό της ως 7ου Συντάγματος Ιππικού και τις παραδόσεις και την ιστορία της μονάδας αυτής.

Ταυτόχρονα με την εξέλιξη της έρευνας, εξελίσσετο και ένα νέο σχέδιο του εχθρού ο οποίος, παρά τις απώλειες που είχε υποστεί, αποφάσισε να επιτεθεί ξανά στις 16 Νοεμβρίου έχοντας ως βάση εκκίνησης την περιοχή που είχαν αρχίσει να ανιχνεύουν οι αμερικανικές δυνάμεις. Το 33ο Σύνταγμα αναδιοργανωνόταν στην κοιλάδα Ia Drang, ενώ 13 χλμ. δυτικότερα βρισκόταν το 32ο Σύνταγμα.

Το νεοαφιχθέν 66ο Σύνταγμα θα ηγείτο της νέας επίθεσης και είχε λάβει ήδη θέση δίπλα στο 33ο στην κοιλάδα Ia Drang.

Η άφιξη ωστόσο των προφυλακών της 3ης Ταξιαρχίας ανάγκασε τον στρατηγό Μαν να ακυρώσει την εκ νέου επίθεση κατά του Plei Me και αντ’ αυτού να οργανώσει μια ενέδρα η οποία θα αποσκοπούσε στην εξόντωση ενός τουλάχιστον αμερικανικού τάγματος. Τα τάγματα των Βορειοβιετναμέζων έλαβαν θέσεις στις παρυφές της κοιλάδας και από τις δύο πλευρές, αναμένοντας την είσοδο των αμερικανικών μονάδων.

Την αναγνώριση της κοιλάδας Ia Drang, βορείως του κύριου ορεινού όγκου της περιοχής (του όρους Chu Pong) είχε αναλάβει το 1ο Τάγμα της 3ης Ταξιαρχίας, υπό την διοίκηση του αντισυνταγματάρχη Χάρολντ Μουρ, βετεράνου του πολέμου της Κορέας.

Η εικόνα που παρουσίαζε το έδαφος της περιοχής των Ζωνών Προσγείωσης (ΖΠ), που επελέχθησαν για την αεραποβίβαση του 1ου Τάγματος, ήταν αρκετά καλή, με ικανοποιητική ορατότητα και χώρο καλυπτόμενο από υψηλό καφετί γρασίδι ύψους 1-2 μέτρων κάτω από δένδρα ύψους 35 μέτρων.

Μια προσεκτικότερη ματιά, ωστόσο, θα απεκάλυπτε την παρουσία δεκάδων γιγαντιαίων μυρμηγκοφωλιών ύψους 2 μέτρων, ενώ η ζούγκλα πύκνωνε ιδιαίτερα προς το όρος Chu Pong και ένας ξεροπόταμος διέτρεχε τη δυτική πλευρά της περιοχής που έμελλε να γίνει η ΖΠ με την ονομασία Χ-ray.

Η αποκάλυψη καλωδίων επικοινωνιών στην κοιλάδα αποτέλεσε την αφορμή για την έκδοση της διαταγής έναρξης της αεραπόβασης από τον αντισυνταγματάρχη Μουρ, ο οποίος απέστειλε το Λόχο B του τάγματός του. Οι στρατιώτες του Εναέριου Ιππικού πήγαιναν στη μάχη φέροντας 300 τουλάχιστον φυσίγγια έκαστος για τα τυφέκια Μ-16Α1 που διέθεταν, ενώ οι χειριστές των βομβιδοβόλων Μ-203 έφεραν 60 περίπου βομβίδες των 40 χλστ. έκαστος.

Οι πολυβολητές έφεραν 800 φυσίγγια των 7,62 χλστ. για τα πολυβόλα Μ-60, ενώ κάθε οπλίτης θα έφερε και δύο χειροβομβίδες Μ-26.

Δύο αντιαρματικοί εκτοξευτές μιας χρήσης (LAW) Μ-72 των 66 χλστ. είχαν χορηγηθεί σε κάθε ημιομάδα, καθώς και 6 καπνογόνες χειροβομβίδες ανά διμοιρία. Οι Λόχοι Α, Β, C θα έφεραν από 1 όλμο των 81 χλστ., ενώ ο Λόχος D θα έφερε και τους 3 σωλήνες που διέθετε.

Ο Λόχος Β του Λοχαγού Χέρεν άρχισε να προσγειώνεται στην ΖΠ Χ-ray αφού αυτή είχε οργωθεί από τις ρουκέτες των ελικοπτέρων του 20ού Λόχου Εναέριου Πυροβολικού (ARA) και των μαχητικών ελικοπτέρων του 229ου Τάγματος Επιθετικών Ελικοπτέρων. Με την άφιξη των Αμερικανών συνελήφθη ένας Βορειοβιετναμέζος υπολοχαγός, ο οποίος, ανακρινόμενος, απεκάλυψε ότι στο βουνό που δέσποζε της ΖΠ βρίσκονταν 3 τάγματα του NVA.

Ο αντισυνταγματάρχης Μουρ διέταξε αμέσως την 1η Διμοιρία του ανθυπολοχαγού Ντεβενί να κινηθεί βορειοδυτικά πρός το εξέχον αντέρεισμα του όρους Chu Pong έχοντας στα δεξιά της τη 2η Διμοιρία του ανθυπολοχαγού Χέρικ και πίσω της την 3η Διμοιρία του ανθυπολοχαγού Ντιλ.

Η 2η Διμοιρία γρήγορα προηγήθηκε της 1ης και στις 12.45 έλαβε επαφή με μία εχθρική δύναμη μεγέθους διμοιρίας. Οι έμπειροι Βορειοβιετναμέζοι ταχύτατα περικύκλωσαν και καθήλωσαν τους Αμερικανούς, οι οποίοι άρχισαν να έχουν απώλειες. Η 1η Διμοιρία έλαβε αμέσως διαταγή να αποκτήσει επαφή με το δεξιό πλευρό της 2ης.

Κινούμενη προς τα εμπρός συνάντησε μια ομάδα του εχθρού την οποία και άρχισε να καταδιώκει, έχοντας τις 3 ομάδες της αναπτυγμένες σε παράταξη με τα πολυβόλα Μ-60 στις δύο άκρες της γραμμής εφόδου. Οι ατάκτως υποχωρούντες στρατιώτες του Βορρά ωστόσο αποτελούσαν το δόλωμα της παγίδας, στην οποία εισχωρούσε όλο και περισσότερο η αμερικανική διμοιρία.

Ξαφνικά, 100 περίπου μέτρα πριν από τον ξεροπόταμο που διέτρεχε τη δυτική πλευρά της Χ-ray, η τρίτη ομάδα στο δεξιό πλευρό άρχισε να δέχεται καταιγιστικά πυρά, τα οποία σκότωσαν ένα στρατιώτη και καθήλωσαν τους υπόλοιπους. Μέσα σε λίγα λεπτά, και παρά τις προσπάθειες των ανδρών της 3ης Διμοιρίας να απαγκιστρωθούν, η διμοιρία του ανθυπολοχαγού Χέρικ άρχισε να δέχεται πυρά πολυβόλων και ρουκετών Β-40 από όλες τις πλευρές, κάτι που την εξανάγκασε σε περιορισμό μέσα σε μία περίμετρο 25 μέτρων.

Οι πολυβολητές του Χέρικ ωστόσο είχαν αποκοπεί από την υπόλοιπη διμοιρία και τώρα προσπαθούσαν να εισέλθουν στη μικρή περίμετρο, πράγμα το οποίο κατάφερε μόνο το ένα στοιχείο πολυβόλου, ενώ οι άνδρες του δευτέρου σκοτώθηκαν από τα εχθρικά πυρά και το πολυβόλο τους έπεσε στα χέρια των Βορειοβιετναμέζων, οι οποίοι το έστρεψαν εναντίον της 3ης Διμοιρίας.

Ο λοχαγός Χέρεν ειδοποίησε αμέσως τον αντισυνταγματάρχη Μουρ ότι δέχεται επίθεση από 2 τουλάχιστον λόχους και ότι είχε ρίξει όλα τα βλήματα των όλμων και των βομβιδοβόλων.

Ο Μουρ, που είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο του στο κέντρο της Χ-ray, η οποία δεχόταν ήδη και αυτή πυρά από πολυβόλα και ρουκέτες, διέταξε τον Λόχο Α, υπό τον Λοχαγό Α. Νάνταλ, να προωθηθεί και να αποκτήσει επαφή με το αριστερό πλευρό του Λόχου Β, ενώ στοιχεία του Λόχου C  του λοχαγού Έντουαρντς τάχθηκαν αμυντικά νοτιοδυτικά της ΖΠ.

Παράλληλα, ο Μουρ ζήτησε την παροχή υποστήριξης με πυρά πυροβολικού και με αεροπορικές προσβολές, πράγμα το οποίο επιτεύχθηκε λίγα λεπτά αργότερα, προκαλώντας κάποιες απώλειες στον εχθρό.

Εν τω μεταξύ, η ηγούμενη 2η Διμοιρία (του Λόχου Α) του ανθυπολοχαγού Μαρμ, μόλις πλησίασε την 3η Διμοιρία (του Λόχου Β) του ανθυπολοχαγού Ντιλ, εντόπισε στρατιώτες του εχθρού που κινούνταν κατά μήκος του μετώπου της. Αμέσως σχεδόν ξέσπασε μια βίαιη αψιμαχία, από την οποία απαγκιστρώθηκαν γρήγορα οι Βορειοβιετναμέζοι προσπαθώντας να υπερφαλαγγίσουν από τα αριστερά τη διμοιρία του Μαρμ και να κυκλώσουν τον Λόχο Β.

Οι Βιετναμέζοι αυτοί αποτελούσαν το αριστερό σκέλος της λαβίδας που προσπαθούσε να κυκλώσει την Χ-ray και το 1ο Τάγμα Εναέριου Ιππικού.

Το δρομολόγιο που ακολούθησαν, ωστόσο, μέσα από τον ξεροπόταμο, απεδείχθη αποκλεισμένο από τις υπόλοιπες δύο διμοιρίες του Λόχου Α, οι οποίες πλησίαζαν από την αντίθετη κατεύθυνση.

Στη σφοδρή μάχη που ξέσπασε μεταξύ των δύο δυνάμεων σκοτώθηκε ο διμοιρίτης της 2ης Διμοιρίας του Λόχου Α, ανθυπολοχαγός Ρ. Ταφτ.

Την ίδια στιγμή, στη ΖΠ κατέφθαναν τα υπόλοιπα στοιχεία των Λόχων C και D εν μέσω μιας κόλασης ριπών πολυβόλων, βολών ελευθέρων σκοπευτών και ρουκετών.

Ο Μουρ, έχοντας πλέον δύο ακόμη ολόκληρους λόχους στη διάθεσή του, διέταξε την άμεση προώθησή τους και την αμυντική τάξη τους νοτιοδυτικά της Χ-ray και στο αριστερό πλευρό του Λόχου Α, καλύπτοντας τη ΖΠ από το νότο αλλά αφήνοντας εκτεθειμένες τη βόρεια πλευρά και τα νώτα της.

Η απόφαση αυτή δεν θα μπορούσε να είναι πιο σωστή, καθώς αμέσως μετά την προώθηση των δύο Λόχων μια μεγάλη δύναμη Βορειοβιετναμέζων, μεγέθους ενισχυμένου λόχου, προσέβαλε από τα νοτιοδυτικά τη ΖΠ προσπαθώντας να την περικυκλώσει.

Η σθεναρή αντίσταση των Λόχων C και D, καθώς και οι αεροπορικές προσβολές, απέτρεψαν τις ενέργειες του εχθρού, με την απώλεια ενός ελικοφόρου αεροσκάφους Α-1Ε Skyraider.

Η κρισιμότητα της κατάστασης στην X-ray ανάγκασε τον διοικητή της 3ης Ταξιαρχίας, συνταγματάρχη Μπράουν, να αναγνωρίσει προσωπικά το πεδίο της μάχης επιβαίνοντας σε ελικόπτερο που υπερίπτατο της περιοχής. Γρήγορα κατάλαβε ότι το τάγμα του Μουρ βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο και χρειαζόταν επειγόντως ενισχύσεις.

Το 2ο Τάγμα του 5ου Συντάγματος Ιππικού έλαβε την αποστολή αυτή και μετακινήθηκε στη ΖΠ Victor, 3 χλμ. νοτιοανατολικά και στη ΖΠ Μacon βορείως της Χ-ray, με εντολή να κινηθεί πεζή την επόμενη μέρα.

Καθώς η μέρα περνούσε, γινόταν όλο και πιο πιθανό το 1ο Τάγμα του 7ου Συντάγματος Ιππικού (1/7 για συντομία) να έχει την τύχη του προγόνου του, το οποίο υπό τη διοίκηση του στρατηγού Κάστερ εξοντώθηκε από τους Ινδιάνους πριν από 90 χρόνια.

Οι αμερικανικές απώλειες διαρκώς αυξάνονταν, ιδιαίτερα στις τάξεις των βαθμοφόρων, των διαβιβαστών και των αξιωματικών.

Οι Βορειοβιετναμέζοι είχαν αποδειχθεί καλά εκπαιδευμένοι, γνώστες των ελιγμών, και άριστοι σκοπευτές με το τυφέκιο ΑΚ-47. Οι περισσότεροι Αμερικανοί που είχαν σκοτωθεί ή τραυματισθεί εκείνη την ημέρα έφεραν τραύματα στο κεφάλι ή στον άνω κορμό του σώματος.

Οι σκοπευτές του εχθρού συγκέντρωναν τα πυρά τους σε βαθμοφόρους, τους οποίους εντόπιζαν από τις διαταγές που έδιναν και τις κινήσεις των χεριών τους, καθώς και από την ομιλία τους στους ασυρμάτους.

Επιπλέον, διέκριναν τα μεγάλα διακριτικά των υπαξιωματικών στα μανίκια, καθώς και τα μεγάλα κίτρινα εμβλήματα του Ιππικού στους ώμους των στρατιωτών.

Ο Μουρ στις 16.00 διέταξε την εκκένωση των απωλειών των Λόχων Α και Β, κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ο αξιωματικός πληροφοριών (Α2) του τάγματος. Η κατάσταση εν τω μεταξύ στην αποκομμένη 2η Διμοιρία (Λόχος Β) του ανθυπολοχαγού Χέρικ επιδεινωνόταν σταθερά, αντιμετωπίζοντας συνεχώς μαζικές επιθέσεις.

Κάποια στιγμή ο Χέρικ τραυματίστηκε θανάσιμα και πεθαίνοντας παρέδωσε τη διοίκηση στον αρχιλοχία Πάλμερ, ο οποίος όμως έπεφτε και αυτός νεκρός μετά από λίγα λεπτά.

Ο ομαδάρχης της 2ης ομάδας αμέσως ανέλαβε με τη σειρά του τη διοίκηση, αλλά καθώς έλεγχε την περίμετρο της διμοιρίας έπεσε σε διασταυρούμενα εχθρικά πυρά, τα οποία σκότωσαν αυτόν και τον παρατηρητή των όλμων 81 χλστ.

Ο τρίτος ομαδάρχης, ο λοχίας Σάβατζ, ανέλαβε τελικά τη διοίκηση της διμοιρίας καλώντας ταυτόχρονα πυρά πυροβολικού, με βλήματα λευκού φωσφόρου, τα οποία έπεφταν μόλις 20 μέτρα από τις θέσεις των ανδρών του.

Από τους 27 άνδρες της 2ης Διμοιρίας, 8 ήταν νεκροί και 12 τραυματίες.

Μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια των Λόχων Α και Β να διασώσουν τη 2η Διμοιρία, ο Μουρ διέταξε εκ νέου την επανάληψη της επίθεσης. Στις 16.20 οι λόχοι ξεκίνησαν κάτω από την κάλυψη πυροβολικού και ελικοπτέρων για να σταματήσουν σχεδόν αμέσως καθώς έπεφταν σε οργανωμένες θέσεις του εχθρού, ο οποίος είχε διεισδύσει και πλησιάσει τις αμερικανικές μονάδες.

Παρ’ όλα αυτά, η 2η Διμοιρία (Λόχου Α) του ανθυπολοχαγού Μαρμ συνέχισε έως ότου αναχαιτίστηκε από πυκνά πυρά πυροβόλων. Ο Μαρμ, εκθέτοντας τον εαυτό του στα εχθρικά πυρά, εκτόξευσε ένα αντιαρματικό βλήμα Μ72 LAW και εν συνεχεία κατευθύνθηκε τρέχοντας προς τις εχθρικές θέσεις ρίχνοντας χειροβομβίδες, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετοί Βορειοβιετναμέζοι, θερίζοντας τους υπόλοιπους με το Μ16, έως ότου πυροβολήθηκε στο πρόσωπο.

Η ανδρεία του Μαρμ, ο οποίος εκκενώθηκε από νοσοκομειακό ελικόπτερο, του χάρισε το Μετάλλιο της Τιμής (την ανώτατη διάκριση στον αμερικανικό Στρατό), το οποίο ήταν το πρώτο από τα 24 συνολικά που θα ακολουθούσαν στην 1η Μ.Ε.Ι. κατά τη θητεία της στο Βιετνάμ.

Στις 17.00 ο Μουρ ανακάλεσε την επίθεση, καθώς αυτή είχε χάσει την ορμή της. Το 1ο Τάγμα τώρα πλέον πολεμούσε τρεις μάχες: ένας λόχος υπερασπιζόταν τη ΖΠ, δύο λόχοι επιτίθεντο και μία διμοιρία ήταν αποκομμένη. Ο Μουρ ανησυχούσε ιδιαίτερα για την ασφάλεια της ΖΠ, γνωρίζοντας ότι 3 τάγματα του NVA βρίσκονταν στο όρος Chu Pong, που δέσποζε της περιοχής.

Ο διοικητής των εχθρικών μονάδων διατηρούσε ζωντανή τη 2η Διμοιρία του Λόχου Β για να τη χρησιμοποιεί σαν δόλωμα που είλκυε συνεχώς όλο και περισσότερους Αμερικανούς. Σκοπός του ήταν να μεταβάλει τη σύγκρουση σε μια μάχη φθοράς (σε μια κρεατομηχανή για την ακρίβεια), η οποία θα προκαλούσε τεράστιες απώλειες στους Αμερικανούς.

Στις 17.05 άρχισαν να προσγειώνονται στην X-ray τα ελικόπτερα που μετέφεραν τον Λόχο Β του 2ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος Ιππικού (2/7) υπό τον λοχαγό Ντιτούρικ. Καθώς το φως της ημέρας χανόταν, ο Μουρ άρχισε να οργανώνει την περίμετρο της ΖΠ για να αντιμετωπίσει τις αναμενόμενες νυκτερινές επιθέσεις του εχθρού.

Ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους, που τοποθετούσαν τις άμαξες σε κύκλο για να αμυνθούν κατά των Iνδιάνων τη νύχτα, οι λόχοι των Αμερικανών σχημάτισαν μια κυκλική αμυντική διάταξη γύρω από τη ΖΠ.

Εκείνη τη νύχτα, ο διοικητής του 66ου βορειοβιετναμέζικου Συντάγματος έδωσε διαταγή στο 8ο Τάγμα του να επιτεθεί στον ανατολικό τομέα της Χ-ray υποβοηθούμενο από το Η-15 Τάγμα της Κύριας Δύναμης Βιετκόνγκ. Οι επιθέσεις εναντίον της ΖΠ ήταν ιδιαίτερα ανεπιτυχείς χάρις στα πυκνά πυρά του αμερικανικού πυροβολικού, το οποίο έριξε 4.000 περίπου βλήματα.

Στην περίπτωση όμως της αποκομμένης 2ης Διμοιρίας, οι Βορειοβιετναμέζοι δημιούργησαν μια εφιαλτική κατάσταση. Τις τρεις επιθέσεις που εκτοξεύτηκαν εναντίον των ανδρών του λοχία Σάβατζ ανακοίνωναν κάθε φορά ήχοι σαλπιγγών, οι οποίες χρησιμοποιούνταν από τον εχθρό ως μέσο επικοινωνιών ελλείψει ασυρμάτων.

Και οι τρεις προσπάθειες απέτυχαν χάρις σε σφοδρές αεροπορικές επιδρομές φωτιζόμενες από φωτιστικά βλήματα, καθώς και από βολές πυροβολικού. Ο εχθρός, υποχωρώντας, έσυρε μαζί του και τους νεκρούς του χρησιμοποιώντας σχοινιά δεμένα γύρω από τους αστραγάλους των πτωμάτων.

Το επόμενο πρωινό, ο Μουρ αποφάσισε την επανάληψη της επίθεσης για απεγκλωβισμό της 2ης Διμοιρίας, ενώ ο συνταγματάρχης Μπράουν τον είχε διαβεβαιώσει ότι σύντομα θα έστελνε και το 1ο Τάγμα του 5ου Συντάγματος Ιππικού (1/5). Μόλις όμως οι λόχοι διέβησαν την περίμετρο, εδέχθησαν καταιγιστικά πυρά από ελεύθερους σκοπευτές του εχθρού, οι οποίοι είχαν διεισδύσει κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχαν λάβει θέσεις κοντά στην περίμετρο.

Οι απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες άρχισαν πάλι να αυξάνουν, ενώ ο Λόχος C που είχε προηγηθεί βρισκόταν καθηλωμένος.

Ο διοικητής του Λόχου C, λοχαγός Έντουαρντς, από τη θέση του αρχηγείου μπορούσε να δει μια μεγάλη ομάδα Βορειοβιετναμέζων, σε απόσταση 200 μέτρων περίπου, να κατευθύνεται εναντίον του. Αμέσως κάλεσε πυρά πυροβολικού, αλλά ο εχθρός συνέχισε ακλόνητος την επίθεση, οπότε ο Έντουαρντς ζήτησε την επέμβαση της εφεδρείας του τάγματος. Ο Μουρ του την αρνήθηκε.

Το εχθρικό πεζικό έφθανε πλέον στις θέσεις των Αμερικανών και η πιθανότητα μάχης σώμα με σώμα φαινόταν λίαν πιθανή. Καθώς δύο Βιετναμέζοι «πετάγονταν» 30 μέτρα από το διοικητήριο του Λόχου C, ο Έντουαρντς σηκώθηκε και τους έριξε μια χειροβομβίδα για να δεχτεί αμέσως μια σφαίρα στην πλάτη.

Ο ανθυπολοχαγός Άριγκτον, ο οποίος στάλθηκε από το τάγμα για να βοηθήσει τον Έντουαρντς, λάμβανε οδηγίες από το δεύτερο όταν και αυτός δέχτηκε μια σφαίρα στο στήθος. Ο διμοιρίτης της 3ης Διμοιρίας (Λόχου C), ανθυπολοχαγός Φράνκλιν, βλέποντας τι έγινε, προσπάθησε να πλησιάσει έρποντας στο σημείο που βρίσκονταν οι δύο τραυματίες, αλλά γρήγορα τραυματίστηκε σοβαρά από πυρά ελεύθερου σκοπευτή.

Την ίδια στιγμή που ο Λόχος C καθηλωνόταν, οι Βορειοβιετναμέζοι εξαπέλυσαν επίθεση στον τομέα της περιμέτρου που κρατούσε ο Λόχος D, θέτοντας το τάγμα του Mουρ υπό διπλή επίθεση. Στις 07.50 η ΖΠ άρχισε να δέχεται πυρά όλμων και ρουκετών μέσα στην περίμετρό της, θέτοντας σε κίνδυνο το διοικητήριο του Μουρ και τον σταθμό Α’ Βοηθειών του τάγματος. Αμέσως αυτός διέταξε να σηματοδοτηθεί η περίμετρος με καπνό για να ξεχωρίζεται από το πυροβολικό και τα αεροσκάφη που άρχισαν να στέλνουν στη γύρω περιοχή το θανάσιμο φορτίο τους.

Παρ’ όλα αυτά, δύο βόμβες ναπάλμ από ένα μαχητικό F-105 έπεσαν εντός της περιμέτρου καίγοντας αρκετούς Αμερικανούς και ανατινάζοντας συσσωρευμένα πυρομαχικά για τα Μ-16.

Στις 08.00 εκδηλώθηκε και τρίτη επίθεση των Βορειοβιετναμέζων κατά της αμερικανικής περιμέτρου στον τομέα του Λόχου Α, με βαριές απώλειες και για τις δύο παρατάξεις.

Τώρα το 1ο Τάγμα βρισκόταν υπό τριπλή επίθεση. Ο Mουρ τότε αποδέσμευσε τη Διμοιρία Αναγνωρίσεως, που κρατούσε ως εφεδρεία, η οποία κατευθύνθηκε στη θέση του Λόχου C και εν συνεχεία του Λόχου D εκκαθαρίζοντας τις εχθρικές διεισδύσεις και απομακρύνοντας τον κίνδυνο τουλάχιστον στον τομέα αυτό.

Στις 10.00 η επίθεση του εχθρού σταμάτησε, εξαντλημένη από τις απώλειες που προκάλεσε η αμερικανική Aεροπορία και το πυροβολικό. Ωστόσο, οι ελεύθεροι σκοπευτές εξακολουθούσαν να καλύπτουν με τα πυρά τους την X-ray.

Εν τω μεταξύ, 3 χλμ. νοτιοανατολικά, οι άνδρες του συνταγματάρχη Τούλι, διοικητού του 2/5 Τάγματος, άφηναν τη ΖΠ Victor και πλησίαζαν πεζή το 1ο Τάγμα με σκοπό να το ενισχύσουν. Το 5ο Σύνταγμα Ιππικού έφερε στις πλάτες του πολεμική παράδοση, η οποία ξεκινούσε από τον αμερικανικό εμφύλιο κι έφθανε έως τον Β’ Π.Π. καθώς και την Κορέα.

Το 2/5 Tάγμα προχώρησε με δύο λόχους μπροστά (Λόχος Α αριστερά και Β δεξιά) και με τον Λόχο C να ακολουθεί τον Α, δεδομένου ότι ο Τούλι περίμενε επίθεση του εχθρού από το αριστερό πλευρό, που έβλεπε στην κατεύθυνση του όρους Chu Pong. Καθώς η αμερικανική δύναμη πλησίαζε την Χ-ray, καταιγιστικά πυρά καθήλωσαν τον Λόχο Α, ο οποίος απείχε 800 μέτρα από την ΖΠ.

Η γρήγορη αντίδραση ωστόσο του λοχαγού Μπένετ, ο οποίος απαγκίστρωσε επιτυχώς τους άνδρες του, επέτρεψε στο τάγμα να καταφέρει σημαντικά πλήγματα στον εχθρό και να ξεφύγει από την παγίδα, συλλαμβάνοντας επιπλέον και δύο αιχμαλώτους.

Με την άφιξη του 2/5 Τάγματος στην Χ-ray, οι δύο διοικητές των ταγμάτων οργάνωσαν την τέταρτη κατά σειρά απόπειρα διάσωσης της αποκομμένης 2ης Διμοιρίας. Οι Λόχοι Α και C του 2/5 θα ακολουθούσαν τον Λόχο Β του 1/7, ο οποίος θα ηγείτο δεδομένου ότι ο λοχαγός Χέρεν γνώριζε πολύ καλά το έδαφος και τη θέση της αποκλεισμένης διμοιρίας. Στην Χ-ray θα έμεναν οι Λόχοι Α, C, D του 1/7 ο Β του 2/5 μαζί με τους όλμους του δεύτερου, οι οποίοι θα ασφάλιζαν την περίμετρο.

Στις 13.15 η δύναμη διάσωσης ξεκίνησε, αφού είχαν προηγηθεί βομβαρδισμοί κατά του εχθρού από πυροβολικό και ρουκετοφόρα ελικόπτερα, έχοντας τον λόχο του Χέρεν στα δεξιά και τον Λόχο Α του 2/5 αριστερά. Την ίδια στιγμή, ο αντισυνταγματάρχης Mουρ διέταξε τους παραμένοντας λόχους να προχωρήσουν 300 μέτρα ακτινωτά γύρω από τη ΖΠ και να φρουρήσουν το έδαφος. Η θέα που αντίκρισαν οι Αμερικανοί ήταν εφιαλτική. Η περιοχή γύρω από την ΖΠ ήταν διάσπαρτη από ανθρώπινα μέλη, ενώ μονοπάτια, που κατά μήκος τους υπήρχαν αίματα και επίδεσμοι, μαρτυρούσαν ότι πολλά πτώματα είχαν συρθεί μακριά από την περιοχή από τους Βορειοβιετναμέζους.

Το κόστος ήταν μεγάλο ωστόσο και για τους Αμερικανούς, καθώς 48 άνδρες του 1/7 Τάγματος κείτονταν νεκροί, ενώ δεκάδες ήταν τραυματίες. Αρκετοί Αμερικανοί βρίσκονταν ανάμεσα στους νεκρούς Βορειοβιετναμέζους. Ένας άνδρας του Λόχου C είχε ακόμα τυλιγμένα τα χέρια του γύρω από τον λαιμό ενός στρατιώτη του εχθρού, ενώ γύρω από το πτώμα του διμοιρίτη της 1ης  Διμοιρίας του ίδιου λόχου, ο οποίος έσφιγγε ακόμη στο χέρι το 45άρι πιστόλι του, κείτονταν 5 νεκροί Βορειοβιετναμέζοι.

Εν τω μεταξύ, η δύναμη διάσωσης, ενοχλούμενη μόνο από σποραδικά πυρά ελευθέρων σκοπευτών, έφθανε στην αποκομμένη 2η Διμοιρία, οι άνδρες της οποίας υποδέχτηκαν τους συναδέλφους τους με δάκρυα χαράς μην πιστεύοντας ότι τελικά είχαν ξεφύγει από τα νύχια του θανάτου. Αμέσως ο λοχαγός Xέρεν φρόντισε να αποσταλούν στην ΖΠ οι τραυματίες, ενώ οι νεκροί τυλίχτηκαν στα πόντσο τους για να κάνουν το τελευταίο ταξίδι μαζί με τους επιζώντες συντρόφους τους.

Όλοι όσοι επιβίωσαν από τη 2η Διμοιρία (Λόχου Β) ορκίζονταν ότι δεν θα τα είχαν καταφέρει χωρίς τις ηρωικές προσπάθειες του νοσοκόμου Πουζ, ο οποίος μαχόταν και ταυτόχρονα περιέθαλπε τους τραυματίες, και την εμπνευσμένη διοίκηση του λοχία Σάβατζ, καθώς και την αριστοτεχνική χρήση του πυροβολικού από τον ίδιο.

Με την επιστροφή της δύναμης διάσωσης στη ΖΠ, ο Mουρ ανέλαβε τη γενική διοίκηση των δύο ταγμάτων, διέταξε την εκκένωση των τραυματιών με ελικόπτερα, καθώς και την προετοιμασία ορυγμάτων για τη νύκτα. Το απόγευμα, ο διοικητής της 1ης Ταξιαρχίας, συνταγματάρχης Μπράουν, διεμήνυσε στον Mουρ ότι ο στρατηγός Κίναρντ απεφάσισε να αποσύρει το 1/7 Τάγμα και να το στείλει για διήμερη ξεκούραση στην Pleiku. Τα νέα χαροποίησαν τους δοκιμασμένους Αμερικανούς, οι οποίοι ανέμεναν πλέον ανυπόμονα την άφιξη του επόμενου πρωινού.

Οι Βορειοβιετναμέζοι, ωστόσο, παρά τις βαρύτατες απώλειες που είχαν υποστεί από το πυροβολικό και τους μαζικούς βομβαρδισμούς από βομβαρδιστικά Β-52, δεν είχαν καταθέσει ακόμα τα όπλα. Η αμερικανική περίμετρος εξακολουθούσε να βάλλεται από πυρά ελευθέρων σκοπευτών, τα οποία διευκόλυνε ένα πλήρες φεγγάρι σ’ έναν πεντακάθαρο από σύννεφα ουρανό, παρά τις προστατευτικές βολές του πυροβολικού γύρω από την Χ-ray.

Στις 04.00 περίπου, άναψαν φωτοπαγίδες 300 μέτρα μπροστά από το Λόχο Β του 2/7. Μισή ώρα αργότερα, οι Bορειοβιετναμέζοι εξαπέλυαν μια σφοδρή επίθεση με δύναμη λόχου περίπου εναντίον των ανδρών του λοχαγού Ντιτούρικ, οι οποίοι εξαπέστειλαν στον εχθρό ένα θανατηφόρο καταιγισμό πυρών.

Όπλα πυροβολούσαν, εκρήξεις ακούγονταν, άνδρες φώναζαν διαταγές ή καλούσαν σε βοήθεια, ενώ ταυτόχρονα ηχούσαν οι σάλπιγγες των Βορειοβιετναμέζων που σήμαιναν συνεχή επίθεση. Τα πυκνά πυρά και οι φωτοβολίδες της Aεροπορίας δεν πτόησαν τους Βορειοβιετναμέζους, που προχωρούσαν πειθαρχημένα σπιθαμή προς σπιθαμή προς τα αμερικανικά ορύγματα. Μερικοί Βορειοβιετναμέζοι έφθασαν 5 μόλις μέτρα από τις θέσεις του Λόχου Β, αλλά εξουδετερώθηκαν από εύστοχες ρίψεις χειροβομβίδων.

Στις 05.30 ο αποφασισμένος εχθρός προσπάθησε ξανά αλλάζοντας τον άξονα της επίθεσης προς τα νοτιοδυτικά, προσβάλλοντας την 3η Διμοιρία (Λόχου Β) και το αριστερό πλευρό της 2ης Διμοιρίας. Τους υποδέχτηκε μια κόλαση πυρός, καθώς οι Αμερικανοί εξαπέλυαν χιλιάδες βολίδες των 5,56 και 7,62 χλστ., καθώς και δεκάδες βλήματα των 40 χλστ.

Οι διμοιρίες είχαν οργανώσει ανθρώπινη αλυσίδα μεταξύ αυτών και της αποθήκης πυρομαχικών στο κέντρο της ΖΠ, ώστε να τροφοδοτούν το καταιγιστικό πυρ που εκτόξευαν προς τους επιτιθεμένους.

Η αυγή της 16ης Οκτωβρίου βρήκε τον Λόχο Β σχετικά ανέπαφο από τη σφοδρή μάχη που εξελίχτηκε το βράδυ, δεδομένου ότι είχε μόνο 6 ελαφρά τραυματισμένους. Αντίθετα, οι Βορειοβιετναμέζοι υπέστησαν σοβαρότατες απώλειες καθώς το έδαφος μπροστά από τον Λόχο Β ήταν κυριολεκτικά καλυμμένο από πτώματα των στρατιωτών του εχθρού, ένα θέαμα που θύμισε σε ορισμένους βετεράνους τις επιθέσεις με «ανθρώπινα κύματα» των Κινέζων στον πόλεμο της Κορέας.

Ο Mουρ, παρά την παύση της επίθεσης, διέταξε όλους τους λόχους να ανοίξουν πυρ ακτινωτά γύρω από την περίμετρο ραντίζοντας τα δένδρα, τους θάμνους και τις γιγαντιαίες μυρμηγκοφωλιές με χιλιάδες βολίδες από κάθε είδους όπλο.

Η τακτική αυτή που εφαρμοζόταν από τον αμερικανικό Στρατό στο Βιετνάμ και ονομαζόταν «Τρελό λεπτό» (mad minute) αποσκοπούσε στην εξουδετέρωση ελευθέρων σκοπευτών και άλλων ανδρών του εχθρού που είχαν διεισδύσει απαρατήρητοι κοντά στις αμερικανικές θέσεις. Δευτερόλεπτα μετά την έναρξη των πυρών, ένας ελεύθερος σκοπευτής έπεφτε από ένα δέντρο μπροστά από το διοικητήριο του λοχαγού Xέρεν του Λόχου Β, ενώ το διάτρητο από βολίδες σώμα ενός άλλου έπεφτε από ένα δέντρο μπροστά από την 1η Διμοιρία του λοχαγού Ντιτούρικ, μένοντας κρεμασμένο ανάποδα από το κλαδί στο οποίο είχε δεθεί.

Μετά από αναμονή μιας περίπου ώρας, ο Mουρ διέταξε τους λόχους να διεξαγάγουν σαρωτική έρευνα σε απόσταση 500 μέτρων ακτινωτά από την περίμετρο. Το διάστημα αυτό ωστόσο επέτρεψε στους Βορειοβιετναμέζους  να επιστρέψουν σε ευνοϊκές θέσεις πυρός, με αποτέλεσμα ο Λόχος Β του 2/7 να δεχτεί σφοδρά εχθρικά πυρά, αφού είχε διανύσει μόλις 65 μέτρα.

Ταυτόχρονα, οι Βορειοβιετναμέζοι που κείτονταν τραυματισμένοι κοντά στους προελαύνοντες Αμερικανούς έριξαν χειροβομβίδες, με αποτέλεσμα να εξοντωθεί ολόκληρη η διμοιρία υποστήριξης του λοχαγού Ντιτούρικ. Η διμοιρία αυτή είχε αμέσως 9 βαριά τραυματισμένους, μεταξύ των οποίων ο διμοιρίτης και ο βοηθός διμοιρίτη, καθώς και έναν ομαδάρχη νεκρό.

Ο Ντιτούρικ απέσυρε τον λόχο του υπό την κάλυψη πυροβολικού και επέστρεψε στην περίμετρο της ΖΠ, όπου τον περίμεναν ο Mουρ και ο Πρόσθιος Εναέριος Ελεγκτής, υπολοχατός Χάστινγκς.

Μέσα σε λίγα λεπτά, μαχητικά αεροσκάφη εμφανίστηκαν εξαπολύοντας ένα θανάσιμο συνδυασμό από ρουκέτες, ριπές πυροβόλων, ναπάλμ και βόμβες λευκού φωσφόρου, διασποράς βομβιδίων και υψηλής εκρηκτικότητας, εκ των οποίων μία έπεσε μόλις 25 μέτρα από τις θέσεις της 1ης Διμοιρίας.

Ο Λόχος Β του 2/7 μετά την παύση της αεροπορικής επιδρομής επανέλαβε την επιθετική αναγνώριση, αλλά αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας τακτικές πυρ και κίνησης πίσω από ένα κυλιόμενο φράγμα πυρός από πυροβόλα των 105 χλστ. Η έρευνα απεκάλυψε σειρές πτωμάτων του εχθρού, καθώς και 3 αγνοούμενους έως τότε Αμερικανούς, που βρέθηκαν νεκροί.

Στις 09.30 τα υπόλοιπα στοιχεία του 2/7 έφθαναν στην Χ-ray, ενώ μία ώρα αργότερα ο Mουρ ελάμβανε διαταγή να αποσυρθεί με το τάγμα του στην πόλη Pleiku, αφήνοντας τα 2/7 και 2/5 Τάγματα να φρουρούν την περίμετρο.

Ο Βορειοβιετναμέζος μέραρχος, στρατηγός Μαν, μπροστά στη φοβερή αιμορραγία των μονάδων του, διέταξε τελικά την αποχώρηση και την απόκρυψή τους στις ζούγκλες της γειτονικής Καμπότζης. Οι αρχικές εκτιμήσεις για τις απώλειες του εχθρού ανέρχονταν σε 600 νεκρούς, προσεκτικότερη όμως παρατήρηση του πεδίου μάχης ανέβασε τον αριθμό σε 1285.

Η εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ» ωστόσο ισχυρίστηκε ότι ο Στρατηγός Μαν, υπό το ψευδώνυμο Μπάι Κουάν, σε συνέντευξή του σε εφημερίδα της Καμπότζης ανέβασε τον αριθμό των απωλειών σε 3.000, αλλά ο ρεπόρτερ Τζόσεφ Άλσοπ πίστευε ότι τελικά ξεπερνούσαν τις 5.000. Το πιθανότερο αποτέλεσμα κυμαίνεται πάντως ανάμεσα στις 2.500 με 3.000 απώλειες.

Παράλληλα, το υλικό του εχθρού που ήρθε στα χέρια των Αμερικανών ανερχόταν σε 100 ομαδικά όπλα, 400 χειροβομβίδες και 7.000 φυσίγγια τυφεκίων. Οι απώλειες της 1ης Μ.Ε..Ι. (στρατιώτες και πιλότοι ελικοπτέρων) ανέρχονταν σε 79 νεκρούς και 121 τραυματίες, χωρίς κανέναν αγνοούμενο.

Ο επίλογος της «εκστρατείας της Pleiku», όπως ονομάστηκε το σύνολο των επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή, δεν γράφτηκε με την αποχώρηση του 1/7 Τάγματος από την κοιλάδα του Ia Drang.

Καθώς οι εξαντλημένοι άνδρες του 1ου Τάγματος επιβιβάζονταν στα ελικόπτερα που θα τους μετέφεραν μακριά από την «Kοιλάδα του θανάτου», ο στρατηγός Γουεστμόρλαντ έστελνε δύο αερομεταφερόμενα τάγματα και μία ταξιαρχία πεζοναυτών του νοτιοβιετναμικού στρατού (ARVN) για να βοηθήσουν την υπόλοιπη 1η Μ.Ε.Ι., που θα κυνηγούσε τον εχθρό για 10 ακόμη ημέρες.