Το 1934, η εφημερίδα «Ελεύθερος Άνθρωπος» του Κώστα Αθάνατου προσέφερε στους αναγνώστες της την ευκαιρία να αποκτήσουν οικόπεδα 300 τετραγωνικών μέτρων στη Γλυφάδα, πληρώνοντας 2.000 δραχμές σε δόσεις και 41 κουπόνια της εφημερίδας. Αυτή η πρωτοβουλία εντάσσεται σε έναν σφοδρό ανταγωνισμό μεταξύ εφημερίδων της εποχής, που προσέφεραν διάφορα δώρα για να προσελκύσουν αναγνώστες.
Παρά τις γραφειοκρατικές προκλήσεις, η προσφορά αυτή οδήγησε σε μεγάλη συμμετοχή και τελικά σε κλήρωση για τα οικόπεδα, τα οποία τότε ήταν εκτός σχεδίου πόλεως. Η εφημερίδα δεν κατάφερε να επιβιώσει στον ανταγωνισμό και έκλεισε το 1938, αλλά η περιοχή σήμερα είναι γνωστή και φέρει το όνομα του εκδότη της.
Πιο αναλυτικά:
Τι μπορεί να αγοράσει κάποιος στη Γλυφάδα με 2.000 δραχμές και μάλιστα σε δόσεις και 41 κουπόνια εφημερίδας; Πιθανότατα τσιγάρα από ένα περίπτερο της περιοχής.
Κι όμως το 1934 οι αναγνώστες της εφημερίδας «Ελεύθερος Άνθρωπος» του Κώστα Αθάνατου, μπορούσαν να αγοράσουν ένα οικόπεδο 300 τετραγωνικών μέτρων, στο οποίο μπορούσαν να χτίσουν σπίτι!
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 ο ανταγωνισμός των εφημερίδων για τις κυκλοφορίες υπήρξε σκληρός. Στην αρχή μοίραζαν λεξικά. Εγκυκλοπαίδειες, τα άπαντα των αρχαίων συγγραφέων, γεωγραφικούς Άτλαντες, χάρτες.
Έπειτα ο ανταγωνισμός πέρασε σε άλλο επίπεδο. Έδιναν λαχεία. Με κουπόνια της εφημερίδας διοργανώνονταν λοταρίες με σημαντικά κέρδη.
Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν αρκούσε το δέλεαρ του δώρου. Αυτός που θα κέρδιζε στον διαγωνισμό των προσφορών ήταν εκείνος που θα έκανε όχι τη μεγαλύτερη, αλλά την πιο έξυπνη. 
Η εφημερίδα λοιπόν «Ελεύθερος Άνθρωπος» του Κώστα Αθάνατου (το πραγματικό του επώνυμο ήταν Καραμούζης), ο οποίος αφού εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες από συντάκτης έως διευθυντής εξέδωσε τη δική του το 1930. Το καλοκαίρι του 1933 ανήγγειλε τη νέα μεγάλη προσφορά που ήταν οικόπεδα από 600 έως 800 πήχες (από 300 έως 400 τετραγωνικά μέτρα) στην περιοχή Τερψιθέα της Άνω Γλυφάδας που ήταν τότε χωράφια.
Ήρθε σε επαφή με τους ιδιοκτήτες των εκτάσεων που ανήκαν στους Γερουσιαστές Καραπάνο και Ζαμάνο, στον ιατρό Βάιο, στο δικηγόρο Ζέππο και στον Γιαρμενίτη κι αποφάσισε να διαθέσει, με κλήρωση, κάποια οικόπεδα που είχαν οι ιδιοκτήτες τους προς διάθεση. 
Οι εκτάσεις ήταν εκτός σχεδίου πόλεως, αλλά ήταν υπό ένταξη. Η παρουσία των Γερουσιαστών, αλλά και οι γνωριμίες του εκδότη – δημοσιογράφου σίγουρα βοήθησαν να ξεπεραστούν οι γραφειοκρατικές δυσκολίες. Έτσι ένα χρόνο μετά, τον Ιούλιο του 1934 παρουσίασε και το ρυμοτομικό σχέδιο της περιοχής όπου ουσιαστικά αντέγραφε το αντίστοιχο των γερμανικών κηπουπόλεων.
Από την πλευρά τους οι αναγνώστες δεν είχαν παρά να συμπληρώσουν μια υπεύθυνη δήλωση και να έχουν 41 κουπόνια της εφημερίδας.
Αρχικά θα γινόταν κλήρωση, αλλά η μεγάλη συμμετοχή έκανε τους ιδιοκτήτες να διαθέσουν μεγαλύτερες εκτάσεις για να ικανοποιήσουν όλους τους ενδιαφερόμενους, τουλάχιστον αυτός που αρχικά δήλωσαν συμμετοχή.
Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ένα σχεδόν χρόνο μετά, οι αγοραστές αναλάμβαναν την υποχρέωση να πληρώνουν από 60 δρχ το μήνα μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό των 2.000 που ήταν αξία του κάθε οικοπέδου. 
Μάλιστα για να τονίσει τη σημασία της απόκτησης στέγης παρουσίασε στατιστικά στοιχεία δύο χωρών με μικρότερη έκτασης της Ελλάδας που όμως είχαν λύσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα.
Μπορεί τότε η περιοχή να ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό, αλλά είναι βέβαιο ότι όσοι αγόρασαν εκτάσεις σίγουρα δεν έχασαν…
Όσο για την εφημερίδα δεν κατάφερε να αντέξει τον ανταγωνισμό και έκλεισε στις αρχές του 1938.
Στην Γλυφάδα υπάρχει σήμερα Λεωφόρος Κωνσταντίνου Αθάνατου. 
