Ο Γολιάθ ο Φιλισταίος «γίγαντας» πολέμησε με τον μελλοντικό βασιλιά Δαβίδ και ηττήθηκε. Οι εκτιμήσεις που βασίζονται στην αφήγηση της Αγίας Γραφής ποικίλλουν από ένα αρκετά εντυπωσιακό 1,82μ έως το τερατώδες ύψος των σχεδόν τριών μέτρων.

Ωστόσο οι επιστήμονες λένε ότι δεν υπήρχε τίποτα υπερφυσικό στο πανύψηλο ανάστημα του Γολιάθ.

Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τα ερείπια άλλων «γιγάντων» που χρονολογούνται από το 2700 π.Χ. – περίπου την εποχή της βιβλικής μάχης.

Αν πραγματικά υπήρχε, αυτοί οι τεράστιοι άνθρωποι πιθανότατα υπέφεραν από μια σπάνια γενετική πάθηση που τους έκανε να μεγαλώσουν σε φαινομενικά αδύνατα μεγέθη.

Και, δυστυχώς για τους Φιλισταίους, αυτή η κατάσταση θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί ο Γολιάθ τελικά αποδείχθηκε τόσο εύκολο να σκοτωθεί.

Πόσο ψηλός λέει η Αγία Γραφή ότι ήταν ο Γολιάθ;

Η Αγία Γραφή λέει ότι το ύψος του είναι ‘έξι πήχεις και ένα άνοιγμα’ και ότι φοράει χάλκινη πανοπλία βάρους ‘πέντε χιλιάδων σίκλους’.

Ωστόσο, οι περισσότεροι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι αυτή η εκτίμηση είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι σκόπευε η Αγία Γραφή.

Μολονότι η μέτρηση των έξι πήχεων και ενός ανοίγματος έγινε τυπική μετάφραση, οι παλαιότερες εκδόσεις της Αγίας Γραφής δείχνουν διαφορετική μέτρηση.

Για παράδειγμα, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, μια μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα ελληνικά που γράφτηκε μεταξύ του πρώτου και του τρίτου αιώνα π.Χ., δίνει το ύψος του Γολιάθ ως τέσσερις πήχεις και ένα άνοιγμα.

Αυτή είναι η εκδοχή του ύψους του Γολιάθ που οι βιβλικοί μελετητές γενικά πιστεύουν ότι είναι σωστή.

Τι σημαίνουν αυτά τα αρχαία μέτρα;

Ενώ αυτές είναι πολύ περισσότερες πληροφορίες από ό, τι παίρνουμε για οποιαδήποτε άλλη βιβλική μορφή, οι ακριβείς μετατροπές για αυτές τις αρχαίες μονάδες είναι ασαφείς.

Ο Clyde Billington, βιβλικός μελετητής και εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Βιβλικής Αρχαιολογίας, δήλωσε στη MailOnline: «Ο αρχαίος πήχης ήταν η απόσταση από τον αγκώνα μέχρι την άκρη του μεσαίου δακτύλου. Ένα άνοιγμα είναι το πλάτος του χεριού, για παράδειγμα, όπως ο τρόπος με τον οποίο μετριέται σήμερα το ύψος ενός αλόγου.

«Αυτό διέφερε από άτομο σε άτομο και μόνο στην Αίγυπτο ο πήχης τυποποιήθηκε στις στα 52,5 cm».

Λαμβάνοντας τις αιγυπτιακές μονάδες, σε έξι πήχεις και ένα άνοιγμα, ο Γολιάθ θα είχε μετρήσει ένα απολύτως παράλογο 3.28m.

Ακόμη και χρησιμοποιώντας τους πιο ακριβείς τέσσερις πήχεις και μια μέτρηση ανοίγματος, αυτό θα έκανε τον Γολιάθ περίπου 2.26m.

Ωστόσο, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν τώρα ότι οι αρχαίοι Ισραηλίτες θα χρησιμοποιούσαν διαφορετικό σύστημα μέτρησης.

Αν και οι ερευνητές δεν έχουν βρει λείψανα που να ανήκουν στον Γολιάθ, η πατρίδα του γίγαντα, η Gath, είναι σίγουρα ένα πραγματικό μέρος.

Τώρα γνωστό με το αραβικό του όνομα Tell es-Safi, το Gath ήταν συνεχώς κατεχόμενο από περίπου το 5000 π.Χ. έως ότου ο πληθυσμός του εκδιώχθηκε κατά τη διάρκεια του αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1948.

Η ανακάλυψη αιχμών βελών και αποδεικτικών στοιχείων για την παραγωγή όπλων στην περιοχή ευθυγραμμίζεται με τη βιβλική αφήγηση της ισραηλιτικής εισβολής στη Γαθ τον ένατο αιώνα π.Χ.

Ωστόσο, ήταν η ανασκαφή των τειχών της πόλης που θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την κατανόηση του ύψους του Γολιάθ.

Μετρώντας εκατοντάδες αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, οι ερευνητές με επικεφαλής τον καθηγητή Jeff Chadwick, του Πανεπιστημίου Brigham Young, επεξεργάστηκαν τις μονάδες που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι αρχιτέκτονες.

Αυτό αποκάλυψε ότι ο αρχαίος πήχης ήταν ισοδύναμος με 54 εκατοστά ενώ ένα άνοιγμα ήταν 22 εκατοστά.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις μονάδες, το ύψος του Γολιάθ βγαίνει ως 2.38m.

Δεδομένου ότι το μέσο ύψος ενός ανθρώπου της Εποχής του Χαλκού ήταν 160 εκατοστά, ο Γολιάθ θα φαινόταν σαν πραγματικός γίγαντας στους συγχρόνους του.

Στην πραγματικότητα, ο καθηγητής Chadwick πιστεύει ότι αυτή η μέτρηση μπορεί να λειτουργήσει περισσότερο ως λογοτεχνικό τέχνασμα παρά ως ακριβής περιγραφή.

Σε μια παρουσίαση στις Αμερικανικές Σχολές Ανατολικών Ερευνών, ο καθηγητής Chadwick επεσήμανε ότι 2,38 μέτρα, ή τέσσερις πήχεις και ένα άνοιγμα, συμβαίνει επίσης να είναι το ακριβές πάχος των τοίχων του Gath.

Ο καθηγητής Chadwick είπε: «Φαίνεται σαν ένα κατάλληλο λογοτεχνικό τέχνασμα, για να χαρακτηρίσουμε τον Γολιάθ τόσο μεγάλο όσο ένα τείχος της πόλης».

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής ίσως προσπαθούσαν να πουν ότι ο Γολιάθ ήταν εξαιρετικά ψηλός αντί να δώσουν το ακριβές ύψος του.

Υπάρχουν πραγματικά γίγαντες;

Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι μια ακριβής μέτρηση, υποδηλώνει ότι ο Γολιάθ ήταν αρκετά ψηλός για να θεωρηθεί κυριολεκτικός γίγαντας από τους αρχαίους Ισραηλίτες.

Και οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι υπάρχει καλός λόγος να πιστεύουμε ότι είχαν δίκιο.

Ο καθηγητής Patrick Morrison, γενετιστής από το νοσοκομείο του Μπέλφαστ, δήλωσε στη MailOnline ότι ο Γολιάθ και άλλοι ιστορικοί γίγαντες πιθανότατα υπέφεραν από μια σπάνια γενετική πάθηση που επηρεάζει την υπόφυση.

Ο καθηγητής Morrison λέει: «Η υπόφυση παράγει περίπου έξι ορμόνες, και μία από αυτές είναι η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη.

«Αυτό είναι κάτι που ξεκινά γύρω από την εφηβεία για να σας κάνει να μεγαλώσετε και στη συνέχεια κλείνει ξανά».

Ωστόσο, σε μερικούς ανθρώπους, οι όγκοι διαταράσσουν τα φυσιολογικά κυκλώματα ελέγχου αφήνοντας την υπόφυση «σαν θερμοστάτη που έχει κολλήσει στη θέση ενεργοποίησης».

Επιπλέον, αν ο Γολιάθ είχε πραγματικά όγκο στην υπόφυση που προκλήθηκε από το γονίδιο AIP, αυτό θα εξηγούσε γιατί αποδείχθηκε τόσο εύκολο για τον Δαβίδ να σκοτώσει.

«Το μειονέκτημα με πολλούς από αυτούς τους γίγαντες της υπόφυσης είναι ότι η υπόφυση βρίσκεται ακριβώς στη βάση του εγκεφάλου σας, λίγο πολύ ανάμεσα στα δύο μάτια σας», λέει ο καθηγητής Morrison.

«Αν αυτό μεγαλώσει, συμπιέζει τα νεύρα για την όρασή σας, οπότε η πλευρική σας όραση περιορίζεται. Συχνά η πρώτη φορά που οι ασθενείς το παρατηρούν αυτό είναι όταν χτυπούν έναν ποδηλάτη ενώ οδηγούν, επειδή δεν τον βλέπουν στην άκρη του δρόμου».

Αν ο Γολιάθ ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’20, αυτός ο όγκος θα μπορούσε να ήταν πολύ προχωρημένος, αφήνοντάς τον με πολύ λίγη περιφερειακή όραση.

Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, ο όγκος θα είχε επίσης προκαλέσει εξασθένιση του κρανίου, καθιστώντας την πρόσκρουση μιας καλά τοποθετημένης πέτρας ακόμη πιο θανατηφόρα.

Έτσι, ενώ ο Γολιάθ μπορεί να έμοιαζε με τρομερό εχθρό, στην πραγματικότητα, θα ήταν αρκετά αδύναμος.

«Υποψιαζόμαστε ότι αυτό που έκανε ο Δαβίδ με τη σφεντόνα του είναι ότι πήγε εκεί όπου ο Γολιάθ δεν μπορούσε να τον δει και τον έβαλε στο πλάι του κεφαλιού.

«Στη συνέχεια, ενώ προσπαθούσε να δει τι συνέβη, ο Δαβίδ πιθανότατα απλώς έκοψε το κεφάλι του – οπότε είναι πραγματικά θέμα μυαλού εναντίον φιλονικίας».