Ο “King James” έκλεισε τα 40 και το ertsports.gr παρουσιάζει μια αναδρομή στην γεμάτη, από εμπειρίες και επιτυχίες, ζωή του.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και οι “ονειρικές” εμφανίσεις στο Λύκειο

Όλα ξεκινούν στις 30 Δεκεμβρίου του 1884 όταν η 16χρονη Γκλόρια Μαρία Τζέιμς φέρνει στην ζωή τον επόμενο “βασιλιά” του ΝΒΑ. Ένα παιδάκι που μεγάλωσε υπό δύσκολες συνθήκες και κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο πατέρας του, Άντονι ΜακΚέλαντ, είχε πολύ βεβαρημένο ποινικό μητρώο και η μη ενασχόληση με το παιδί του, μύησε τον ΛεΜπρόν να επιλέξει το επώνυμο της μητέρας του. Η ζωή με αυτήν ήταν πολύ δύσκολη, αφού η Γκλόρια δεν μπορούσε να βρει σταθερή δουλειά, την ίδια στιγμή που άλλαζαν σπίτι ανά τακτά διαστήματα. Τότε και αποφάσισε να στείλει τον νεαρό “βασιλιά” στον Φρανκ Γουόκερ, προπονητή αμερικανικού ποδοσφαίρου στο Άκρον, ο οποίος αποτέλεσε το πατρικό πρότυπο που δεν είχε έως τότε. Μάλιστα, ήταν αυτός που τον καθοδήγησε και τον… σύστησε στον μαγικό κόσμο του μπάσκετ.

O ΛεΜπρόν αποφάσισε να φορέσει το “23” από την πέμπτη δημοτικού και ο λόγος αυτού ήταν η επίδραση του Μάικλ Τζόρνταν. Αγωνίστηκε με την Northeast Ohio Shooting Stars για την AAU (Amateur Athletic Union), συνθέτοντας μια άκρως επιτυχημένη ομάδα μαζί με τους φίλους του Σίαν Κότον, Ντρου Τζόις III και Γουίλι ΜακΓκί, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν “Fab Four” (Οι εκπληκτικοί τέσσερις) και είχαν υποσχεθεί ότι θα φοιτούσαν όλοι μαζί στο ίδιο λύκειο. Το St. Vincent-St. Mary High School ήταν η τελική τους απόφαση, ένα ιδιωτικό καθολικό σχολείο το οποίο απαρτιζόταν κυρίως από λευκούς, κάτι που προκάλεσε μεγάλη τοπική αντιπαράθεση.

Ο ΛεΜπρόν ήταν ο κορυφαίος παίκτης του λυκείου (1.88 μ.) και πρώτος σκόρερ με 18 πόντους κατά μέσο όρο, οδηγώντας το εν τέλει στην αήττητη κατάκτηση της Γ’ Κατηγορίας του Ohio, με ρεκόρ 27-0. Η συνεχής εξέλιξη του με το πέρας των χρόνων προκαλούσε τεράστια προσμονή στους “φίλους” του ΝΒΑ και όχι μόνο, για την ένταξη του στο κορυφαίο πρωτάθλημα. Μάλιστα, στην τελευταία του σεζόν μέτρησε 30,4 πόντους, 9,7 ριμπάουντ και 2,9 ασίστ ανά ματς.

Επιχείρησε να μπει στο ΝΒΑ μέσω του draft του 2002, κάτι που δεν ευδοκίμησε εν τέλει – καθώς έπρεπε να αλλαξουν πολλοί κανονισμοί αφού ήταν ακόμα 17 ετών – και τον οδήγησε στο θρυλικό draft του 2003. Ο Τζέιμς επιλέχθηκε πρώτος από τους Κλίβελαντ Κάβαλιερς, ενώ στον ίδιο γύρο ακολούθησαν μεταξύ άλλων οι Καρμέλο Άντονι (Νο.3), Κρις Μπος (Νο.4), Ντουέιν Γουέιντ (Νο.5).

Οι Καβς που μπήκαν στον μπασκετικό χάρτη και η απόφαση του 2010

Η Λίγκα αποχαιρετούσε τον Μάικλ Τζόρνταν (2003) και αναζητούσαν όλοι έναν παίκτη για να αποτελέσει το “πρόσωπο” αυτής ανάμεσα στους Κόμπι, Άιβερσον, Γκαρνέτ και Ντάνκαν. Τότε, πάτησε για πρώτη φορά το πόδι στα παρκέ του ΝΒΑ ο “βασιλιάς”. Στην παρθενική του εμφάνιση με την φανέλα των Καβς σκόραρε 25 πόντους – ήττα από τους Κίνγκς με 106-92 – προμηνύοντας το τι θα ακολουθούσε. Την πρώτη χρονιά σημείωσαν μόλις 18 νίκες ωστόσο τα καλύτερα έρχονταν για τον ΛεΜπρόν, ο οποίος απέσπασε και το βραβείο του καλύτερου rookie της χρονιάς (03′-04′). Την επόμενη σεζόν, η ομάδα του Κλίβελαντ θα ανέβει στις 42 νίκες (θετικό ρεκόρ 42-40), ενώ την χρονιά 2005-2006 πήγε στην post season, ενώ ο Τζέιμς έχασε στο “νήμα” το βραβείο του MVP από τον Στις Νας.

Το 2007 τελείωσε με τους Καβς να βρίσκονται στην 2η θέση της regular season, ενώ μετέπειτα ο ΛεΜπρόν πήρε από το… χέρι την ομάδα και θα την οδηγήσει έως και τους τελικούς του ΝΒΑ. Στους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας ήρθαν αντιμέτωποι με τους Ντιτρόιτ Πίστονς και παρά το γεγονός πως βρέθηκαν πίσω με 2-0, κατάφεραν να κερδίσουν 4 διαδοχικά παιχνίδια και να στεφθούν πρωταθλητές Ανατολής. Μάλιστα, ο Τζέιμς πραγματοποίησε τρομερή εμφάνιση στο 3ο παιχνίδι που σκόραρε 48 πόντους, την ίδια στιγμή που σκόραρε τους τελευταίους 25 της ομάδας του. Δυστυχώς για εκείνον, έπεσε στην ομαδάρα των Σπερς με Πόποβιτς στον πάγκο και Ντάνκαν, Πάρκερ, Τζινόμπιλι, αναγκάζοντας τον να υποκύψει και να “σκουπιστεί” (4-0) έυκολα.

Τα επόμενα τρία χρόνια ήταν άκρως επιτυχημένα για τον “βασιλιά”, αφού οδηγούσε συνεχώς το Κλίβελαντ στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, ενώ κατάφερε να αποσπάσει δύο διαδοχικά MVP (2009, 2010). Το “αδύναμο” ρόστερ που διέθετε η ομάδα του, καθώς και η μη κατάκτηση κάποιου πρωταθλήματος, τον οδήγησε να πάρει μια απόφαση που έμελλε να αλλάξει ολόκληρη την καριέρα του.

To “The Decision” και το “Big-3” των Χιτ 

Το καλοκαίρι του 2010 ο ΛεΜπρόν ήταν ελεύθερος και όλες οι ομάδες προσέφεραν ό,τι είχαν για να μπορέσουν να τον προσθέσουν στο έμψυχο δυναμικό τους. Οι περισσότερες πιθανότητες ήταν για την ομάδα του Μαϊάμι, καθώς είχαν ανανεώσει τον Γουέιντ, είχαν υπογράψει τον Μπος από τους Ράπτορς και έμενε ακόμα ένα “βαρύ” συμβόλαιο για να συμπληρωθεί το… παζλ. Η επίσημη ανακοίνωση της μεταγραφής του “βασιλιά” έγινε από τον ίδιο, όταν βρέθηκε σε ζωντανή μετάδοση στο κανάλι του ESPN.  

Οι φίλοι των Καβς το ερμήνευσαν ως την ύψιστη προδοσία από τον παίκτη που περίμεναν να τους οδηγήσει στο πρώτο τους πρωτάθλημα στην ιστορία τους. Οι αντιδράσεις; Καμένες φανέλες, σκισμένες αφίσες, ακόμα και θρύλοι του ΝΒΑ όπως ο Μάτζικ και ο Τζόρνταν ήταν επικριτικοί για την εν λόγω κίνηση. Και κάπως έτσι, μια σχέση αγάπης, μετατράπηκε σε μία μίσους. Ωστόσο, αυτό που μετρούσε για εκείνον ήταν να πάρει πρωταθλήματα και οι Χιτ έμοιαζαν ο ιδανικός προορισμός.  

Μπορεί στα “χαρτιά” να τρόμαζε το “big-3” των Χιτ, ωστόσο στην πρώτη τους χρονιά έφαγαν ένα γερό… χαστούκι από τον Νοβίτσκι και την παρέα του στους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας (4-2), με τον Γερμανό φόργουορντ να στέφεται μετέπειτα πρωταθλητής σε μία εκ των πιο μοναδικών ιστοριών του ΝΒΑ. Η χρονιά αυτή αποτέλεσε μάθημα και την επόμενη κατέκτησαν το πρωτάθλημα, με τον Λεμπρόν να “φοράει” το πρώτο του δαχτυλίδι την ίδια στιγμή που αναδείχθηκε MVP, νικώντας στους τελικούς του “άγουρους” ακόμα Θάντερ (4-1), που διέθεταν τους Ντουράντ, Γουέστμπρουκ και Χάρντεν.  

Το back-to-back ήρθε για το Μαϊάμι που κέρδισε την επόμενη χρονιά τους Σπερς με 4-3, σε μία εκ των κορυφαίων σειρών σε τελικούς, όταν ο Ρέι Άλεν σκόραρε ίσως το πιο χαρακτηριστικό τρίποντο των τελευταίων ετών. Ο Τζέιμς κατάφερε να αποσπάσει το 2ο πρωτάθλημα του, ενώ αναδείχθηκε ξανά ως Finals MVP. Tο 2014 το ζευγάρι ήταν ξανά το ίδιο αφού οι Χιτ αντιμετώπισαν το σύνολο του Πόποβιτς, μόνο που αυτήν την φορά η έκβαση ήταν διαφορετική, με τα “σπιρούνια” να στέφονται πρωταθλητές για πρώτη φορά μετά το 2007. Η θητεία του στην Φλόριντα φαινόταν πως έκλεινε και η επιστροφή του στην ομάδα της καρδιάς του ήταν προ των πυλών.  

Το «Cleveland this is for you» και η δυναστεία των Γουόριορς 

Μετά την φυγή του ΛεΜπρόν, οι Κάβαλιερς πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Πλασαρίσματα στα χαμηλότερα “στρώματα” της βαθμολογίας, με αποκορύφωμα το Νο.1 pick του 2013 τον Άντονι Μπένετ, καθώς αποτελεί το μεγαλύτερο bust στην ιστορία του ΝΒΑ. Μοναδικό φως στο τούνελ προσέδιδε η επιλογή του Ίρβινγκ στο draft του 2011. Το καλοκαίρι του 2014 ο Λεμπρόν έκανε opt out το συμβόλαιο του με το Μαϊάμι και υπέγραψε με την ομάδα του Κλίβελαντ για να εκπληρώσει αυτό που δεν είχε κάνει στην πρώτη του θητεία. Η κίνηση του αυτή έφερε τα πάνω κάτω στον κόσμο του ΝΒΑ, με τον ενθουσιασμό στους φίλους των Καβς να επιστρέφει στα πρόσωπα τους.  

Αυτό που δεν γνώριζε όμως ο Τζέιμς ήταν πως στην αντίπαλη περιφέρεια εκκολαπτόταν μια δυναστεία που άκουγε στο όνομα των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Οι “πολεμιστές” διέθεταν τους Splash Brothers, Κάρι και Τόμσον, ενώ πίσω από αυτούς ακολουθούσε και ο Ιγκουοντάλα, Γκριν και Μπαρνς. Στους τελικούς του 2015 η συγκεκριμένα ομάδα υπέταξε τον “King James” (4-2), παρά την ασύλληπτη σειρά που πραγματοποίησε, καθώς μετρούσε 35,8 πόντους, 13,3 ριμπάουντ και 8,8 ασίστ.   

Η επόμενη σεζόν ήταν μία εκ των κορυφαίων στην ιστορία της λίγκας και μαζί με αυτήν, έμελλε να γραφτεί με χρυσά γράμματα και το όνομα του ΛεΜπρόν. Ο Κάρι είχε αρχίσει να αλλάζει τον τρόπο παιχνιδιού του αθλήματος σκοράροντας τρίποντα από κάθε πιθανό σημείο του παρκέ, την ίδια στιγμή που οδήγησε την ομάδα του στο 73-9 της κανονικής περιόδου, μια επίδοση που αποτέλεσε ρεκόρ για την Λίγκα αφού ξεπέρασε το 72-10 των Σικάγο Μπουλς του Τζόρνταν.  

Παρ’ όλα αυτά εκείνη η χρονιά δεν θα τέλειωνε με τον τρόπο που περίμενε η πλειοψηφία των “φίλων” του ΝΒΑ. Οι “Πολεμιστές” ήταν μία νίκη μακριά από το δεύτερο διαδοχικό τους πρωτάθλημα (3-1), με τον Τόμσον να δηλώνει μετά το 4ο παιχνίδι «Φαντάζομαι ότι μόλις πληγώθηκε [ο ΛεΜπρόν]». Όταν ο “βασιλιάς” άκουσε  αυτήν την δήλωση γέλασε και τα υπόλοιπα ήταν ιστορία, αφού οι Καβς με δύο εκπληκτικές εμφανίσεις ισοφάρισαν την σειρά σε 3-3. Στο 7ο ματς και τελευταίο, ο Τζέιμς έκανε το εμφατικό μπλοκ στον Ιγκουοντάλα, ο Ίρβινγκ πέτυχε το καθοριστικό τρίποντο μπροστά από τον Κάρι στο τέλος του αγώνα και Κάβαλιερς στέφθηκαν πρωταθλητές για πρώτη φορά στην ιστορία τους.  

Η ομάδα του Στιβ Κερ δεν πτοήθηκε από αυτήν την ήττα και την επόμενη σεζόν πρόσθεσε στο έμψυχο δυναμικό της τον Κέβιν Ντουραντ. Τα πράγματα είχαν γίνει πλέον πολύ δύσκολα για τον ΛεΜπρόν καθώς προσπαθούσε, ουσιαστικά, ολομόναχος να λυγίσει μια υπερομάδα. Κατάφερε να οδηγήσει του Καβς σε δύο τελικούς το 2017 και το 2018, ωστόσο δεν μπόρεσε ποτέ να κοντράρει τους “Πολεμιστές”, που την πρώτη χρονιά επικράτησαν με 4-1, ενώ την δεύτερη τον “σκούπισαν” (4-0). Κι από την στιγμή που ο “King James” εκπλήρωσε την υπόσχεση του και έφερε ένα πρωτάθλημα στο Κλίβελαντ, είχε έρθει η ώρα για να αλλάξει περιφέρεια για πρώτη φορά στην καριέρα του.  

Οι Λέικερς, το ρεκόρ πόντων και το 3ο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο 

Αφού έκανε opt out το συμβόλαιο του το καλοκαίρι του 2018, μετακόμισε στο Λος Άντζελες και έγινε “λιμνάνθρωπος”. Η πρώτη σεζόν δεν εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο, αφού οι Λέικερς δεν μπήκαν στα Playoff, με τον ΛεΜπρόν να τραυματίζεται στο τέλος της χρονιάς και να χάνει 17 παιχνίδια. Ωστόσο, η επόμενη θα ήταν αυτή που θα γινόταν η μεγάλη αλλαγή. Εντάχθηκε στο ρόστερ ο Άντονι Ντέιβις και οι Λέικερς άλλαξαν αμέσως επίπεδο, πόσο μάλλον από την στιγμή που ο Τζέιμς αγωνιζόταν σε ρόλο οργανωτή.  

Η σεζόν ξεκίνησε ιδανικά αφού θα βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της Δυτικής περιφέρειας, ενώ ο ΛεΜπρόν ξεπέρασε τον Κόμπι στην λίστα των πρώτων σκόρερ του ΝΒΑ στις 25 Ιανουαρίου του 2020 φορώντας την φανέλα που διέπρεψε ο ίδιος. Παρ’ όλα αυτά την επόμενη μόλις ημέρα ήρθαν στα φώτα της δημοσιότητας νέα τα οποία σόκαραν το παγκόσμιο μπασκετικό, και μη, πλανήτη, αφού ο Κόμπι βρέθηκε νεκρός μαζί με την κόρη του μετά από δυστύχημα με το ελικόπτερο. «Ο Κόμπι είναι σαν αδερφός για μένα. Θέλουμε να πετύχουμε κάτι σπουδαίο» δήλωσε ο “βασιλιάς” εμφανώς συγκινημένος στο επόμενο παιχνίδι της ομάδας του.  

Λίγες ημέρες αργότερα ξέσπασε η πανδημία, η σεζόν διεκόπη έως ότου δημιουργήθηκε το ΝΒΑ Bubble. Μοναδικό εμπόδιο στα Playoff του 2020 για το 4ο δαχτυλίδι του Τζέιμς αποτέλεσε ο Τζίμι Μπάτλερ που πραγματοποιούσε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, ωστόσο δεν μπόρεσε να λυγίσει το δίδυμο των Λέικερς. ΛεΜπρόν και Ντείβις επικράτησαν με 4-2 των Μαϊάμι Χιτ, με το L.A. να πανηγυρίζει πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια (2010), λίγους μήνες μετά από τον θάνατο του Κόμπι Μπράιαντ. 

Μπορεί το μοναδικό τρόπαιο που απέσπασε μετέπειτα να ήταν αυτό του Κυπέλλου του ΝΒΑ, στην παρθενική του διεξαγωγή, όμως μπόρεσε να εκθρονίσει τον θρυλικό Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ από την πρώτη θέση των κορυφαίων σκόρερς. Στις 7 Φεβρουαρίου του 2023 έγινε αυτός ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο παιχνίδι κόντρα στους Θάντερ, απέναντι στο franchise που πανηγύρισε το πρώτο του δαχτυλίδι. Μέχρι και σήμερα μετρά 41.131 πόντους και το ενδεχόμενο να τον περάσει κάποιος στο μέλλον, μοιάζει έως και ακατόρθωτο.  

Το περασμένο καλοκαίρι μάλιστα, κατάφερε να αποσπάσει το 3ο του χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Παρίσι, σε μια διοργάνωση στην οποία αναδείχθηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης της στα 39 του έτη (!). Πριν από αυτήν, είχαν προηγηθεί τα δύο χρυσά μετάλλια σε Πεκίνο (2008) και Λονδίνο (2012), ενώ είχε κι ένα χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004).  

Το legacy του του είναι ατέλειωτο, τα επιτεύγματα του αξιοζήλευτα, ενώ μέσα σε όλα αυτά η καριέρα του θυμίζει την ταινία του “Μπένζαμιν Μπάτον”, του ανθρώπου που όσο περνούσε ο χρόνος γίνεται όλο και πιο νέος. Ο “αειθαλής” ΛεΜπρόν λοιπόν, κλείνει τα 40 και μας έχει χαρίσει 22 σεζόν γεμάτες θέαμα και θαυμασμό, οι οποίες δυστυχώς δεν θα αυξηθούν κατά πολύ γιατί ο χρόνος είναι ανίκητος αντίπαλος. Για αυτό το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να τον απολαμβάνουμε όσο βρίσκεται αυτός στα παρκέ.  

Επιμέλεια: Νίκος Γκελάκης