Ο Κώστας Τσιμίκας μίλησε για το πως βιώνει την απώλεια του Ντιόγκο Ζότα, αλλά και την σχέση του με την Λίβερπουλ.

Η συνέντευξη που έδωσε ο Κώστας Τσιμίας στο “Αthletic” έγινε στην Αθήνα πριν τον εντός έδρας αγώνα της Εθνικής Ελλάδα με την Σκωτία για τα προκριματικά.

Ο Έλληνας μπακ, ο οποίος αγωνίζεται φέτος δανεικός στη Ρόμα από τη Λίβερπουλ, μίλησε για τις χαρές και τις λύπες στο ποδόσφαιρο και σχολίασε την πιθανότητα επιστροφής του στην αγγλική ομάδα.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην απώλεια του Ντιόγκο Ζότα, για τον οποίο έχει κάνει ένα τατουάζ.

Όσα δήλωσε ο Κώστας Τσιμίκας

Για το ποδόσφαιρο: «Το ταλέντο δεν είναι το μόνο πράγμα. Τα πιο σημαντικά είναι αυτά: να δουλεύεις σκληρά, να μην τα παρατάς ποτέ και να μπορείς να αποδεχτείς όλη αυτή τη λύπη… Ξέρεις, το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι με πολλή λύπη, με περιορισμένες στιγμές επιτυχίας. Αλλά είναι αυτές οι λίγες στιγμές επιτυχίας που σου δίνουν το έξτρα κίνητρο για να πας και να καταφέρεις τα πάντα».

Για την αγάπη για το Λίβερπουλ: «Μου λείπει η πόλη. Έζησα εκεί για πέντε χρόνια. Αγαπώ τα πάντα στο Λίβερπουλ. Έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί, από τους πιο ευγενικούς που έχω συναντήσει στο ποδόσφαιρο. Πάντα προσπαθούσαν να στηρίξουν την ομάδα, στα καλά και στα άσχημα, έκαναν πάντα το καλύτερο για να σε βοηθήσουν.

Θέλω τα πάντα για αυτό το σύλλογο, γιατί από την πρώτη μέρα ήμουν απόλυτα αφοσιωμένος εκεί. Ήμουν ο Έλληνας Scouser και πάντα θα είμαι, θα το κρατήσω για όλη μου τη ζωή».

Για μία πιθανή επιστροφή του: «Ποτέ δεν ξέρεις. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να είμαι υγιής, να δουλεύω σκληρά, να παίζω περισσότερα παιχνίδια. Η επόμενη χρονιά είναι μια διαφορετική ιστορία για μένα. Θέλω να είμαι επιτυχημένος, θέλω να κερδίσω πράγματα. Μόνο ο Θεός ξέρει τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο».

Για την απώλεια του Ζότα: «Είναι πολύ δύσκολο. Όταν σκέφτομαι τον Ντιόγκο, πάντα πονάω. Ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, πολύ καλό παιδί, και περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Νομίζω ότι είναι το ίδιο για όλους όσοι έπαιξαν μαζί του — μας λείπει πολύ.

Αλλά για μένα, ήταν πολύ σημαντικός άνθρωπος γιατί ήρθαμε μαζί στη Λίβερπουλ και μοιραστήκαμε πολλά πράγματα. Όταν βγαίναμε έξω ή είχαμε ταξίδια με την ομάδα, ήταν πάντα εκεί δίπλα μου. Περνούσαμε καλά μαζί.

Όταν δυσκολεύομαι, προσπαθώ να κρατώ μόνο τα θετικά. Πρέπει να ζούμε τη ζωή, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό δώρο που μας έδωσε ο Θεός. Και παρόλο που είναι επώδυνο σε αυτή την κατάσταση, δεν πρέπει ποτέ να σταματάς να σκέφτεσαι κάποιον· είναι πάντα εκεί για εμάς και στις καρδιές μας».

Για τις ομοιότητες της Λίβερπουλ με την Ρόμα: «Σίγουρα. Και οι δύο είναι η ισχυρότερη ομάδα της πόλης τους, γιατί έχουν απέναντί τους την Έβερτον και τη Λάτσιο. Αλλά το πνεύμα είναι επίσης παρόμοιο, και αυτό ήταν το πιο σημαντικό που με έκανε να θέλω να πάω εκεί. Και οι δύο ομάδες παλεύουν για τον τίτλο. Οι οπαδοί είναι τρελοί, αλλά και στις δύο, μέσα στην ομάδα, όλοι θέλουν να πετύχουν.

Όλοι ζουν και αναπνέουν για αυτόν τον σύλλογο, όλοι θέλουν την επιτυχία της ομάδας, και το να βρίσκομαι εκεί αυτή τη στιγμή ήταν ό,τι καλύτερο για μένα και την καριέρα μου».

Για τον Γκασπερίνι: «Νομίζω πως ο Γκασπερίνι είναι πιο άμεσος. Ο Σλοτ ήταν πιο λεπτομερής στο πλάνο του αγώνα, ενώ ο Γκασπερίνι είναι πολύ πιο φυσικός. Αυτή τη στιγμή, για μένα, είναι θέμα να συνηθίσω το στιλ παιχνιδιού, και είναι λίγο πιο δύσκολο για μένα. Αλλά πρέπει να δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό κάθε φορά που ο προπονητής μου δίνει την ευκαιρία να παίξω. Η ομάδα έρχεται πρώτη, και θέλω να είμαι μεγάλο μέρος της, ελπίζοντας να πανηγυρίσουμε στο τέλος της σεζόν με ένα τρόπαιο».

Για την προσαρμοστικότητά του: «Θυμάμαι όταν πήγα στη Δανία (να παίξω για την Έσμπιεργκ). Ήμουν απλώς ένα παιδί. Τα πάντα ήταν σκοτεινά γιατί πήγα την περίοδο των Χριστουγέννων. Ήταν η πρώτη φορά που έφυγα από την Ελλάδα. Και αυτό με έκανε πιο δυνατό, με έκανε άντρα.

Μετά από αυτό, είχα έναν χρόνο στην Ολλανδία (στη Βίλεμ ΙΙ), όπου έμαθα τις τεχνικές μου ικανότητες, πώς να χτίζω από πίσω με τη νοοτροπία των Ολλανδών, εισέπνευσα τη δική τους φιλοσοφία και τον τρόπο που σκέφτονται για το ποδόσφαιρο. Και στη συνέχεια, τα είχα όλα αυτά σε συνδυασμό με τον χρόνο μου στον Ολυμπιακό, μια μεγάλη ομάδα με μεγάλες φιλοδοξίες.

Αν δεν είχα αυτά τα μικρά βήματα στην Ολλανδία και τη Δανία, δεν νομίζω ότι θα ήμουν ικανός να παίξω στον Ολυμπιακό, να κάνω αυτά που έκανα και μετά να παίξω στη Λίβερπουλ, ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ. Και για μένα, αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Εκεί συνειδητοποίησα ότι ήμουν καλός παίκτης. Πρέπει πάντα να μαθαίνεις, να παίρνεις τα θετικά και να μην τα παρατάς ποτέ, ποτέ».