Με μία προσωπική εξομολόγηση ξεκίνησε την παρουσία του στο τουρνουά του Σινσινάτι ο Στέφανος Τσιτσιπάς, αποκαλύπτοντας πως επιθυμεί να έχει στο πλευρό του τον πατέρα του, Απόστολο Τσιτσιπά, μέχρι το τέλος της καριέρας του.

Συγκεκριμένα, ο Στέφανος Τσιτσιπάς παραχώρησε την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου ενόψει του πρώτου του αγώνα στο τουρνουά (Σάββατο 9/8), οπου αντιμετωπίζει τον Φάμπιαν Μαροζάν στον δεύτερο γύρο και μίλησε ανοιχτά για τις δυσκολίες, τις συνεργασίες με άλλους προπονητές και τη στενή σχέση του με τον πατέρα του.

Παρά την κατά καιρούς πολυσυζητημένη και έντονη συνεργασία τους, ο 26χρονος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θέλω να προπονούμαι με τον πατέρα μου μέχρι τη στιγμή που θα αποσυρθώ από το τένις», δείχνοντας την εμπιστοσύνη και τη βαθιά σύνδεση που υπάρχει ανάμεσά τους.

Ο Τσιτσιπάς αναφέρθηκε επίσης στον τραυματισμό που αντιμετώπισε στο Wimbledon, ο οποίος τον κράτησε εκτός δράσης για λίγο, αλλά τόνισε ότι πλέον αισθάνεται έτοιμος για τη σκληρή επιφάνεια και τις απαιτήσεις του αμερικανικού Masters.

Με τη νέα σεζόν να κορυφώνεται στα κορτ της Βόρειας Αμερικής, ο Τσιτσιπάς φαίνεται αποφασισμένος να επιστρέψει σε υψηλές πτήσεις, έχοντας για ακόμη μία φορά δίπλα του τον άνθρωπο που τον στήριξε από τα πρώτα του βήματα: τον πατέρα του.

Τα λόγια του Τσιτσιπά

Για το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισε στη μέση του και πώς το ξεπέρασε:

«Δεν μπορώ να σας το πω, γιατί δεν θέλω να το γρουσουζέψω. Ίσως να μου κάνετε αυτή την ερώτηση σε τρεις μήνες από τώρα. Και τότε ίσως να μπορέσω να σας πω με περισσότερες λεπτομέρειες. Χωρίς πλάκα, δεν θέλω να το γρουσουζέψω. Μπορώ μόνο να σας πω ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να εφαρμόσεις και να συμπεριλάβεις στην προετοιμασία σου, αλλά και στον τρόπο που σκέφτεσαι πώς να αποφύγεις κάποια πράγματα. Και αυτά βοηθούν. Άλλαξα λίγο κάποια πράγματα στη ζωή μου. Φαίνεται ότι βοηθούν. Δεν θέλω να μιλήσω πολύ γι’ αυτό γιατί στην Ελλάδα έχουμε το “μάτι” για να μη γρουσουζέψουμε».

Για το εάν το πρόβλημα στη μέση του πυροδοτήθηκε από το άγχος που αντιμετωπίζει:

«Μπορεί να είναι κι αυτό. Ναι, το σκέφτηκα. Το σκέφτηκα γιατί τα τελευταία δύο χρόνια περνούσα πάρα πολύ στρες. Και αν δεν ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τα αποτελέσματά μου ή με το πώς έπαιζα. Καταλαβαίνετε τι εννοώ; Μπορεί να μην έφταιγε αυτό. Αλλά σίγουρα δεν βοηθούσε. Και το να το απομακρύνω λίγο καθάρισε την ατμόσφαιρα και τον χώρο γύρω μου. Νιώθω ότι μπορώ να δουλέψω με περισσότερη ηρεμία και λιγότερο άγχος. Είναι πιο ξεκάθαρο αυτό που προσπαθώ να κάνω. Ακόμη κι αν δεν πετύχει».

Για τη σχέση με τον πατέρα του, Απόστολο, και τη λήξη της συνεργασίας τους:

«Έπρεπε να αλλάξουμε πράγματα με τον πατέρα μου. Και αυτό που ήταν πολύ δύσκολο και έκανε τη ζωή μου λίγο δύσκολη στο γήπεδο ήταν ότι εκείνος δεν ήταν έτοιμος να αλλάξει. Του το επικοινώνησα πολλές φορές. Του είπα ότι θέλω τα πράγματα να γίνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Και ένιωσα ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί με τον τρόπο μου. Και τότε σκέφτηκα ότι είναι δύσκολο να αλλάξεις έναν άνθρωπο που ήταν έτσι όλη του τη ζωή. Ειδικά στα πιο ώριμα στάδια της ζωής του. Απλώς δεν μπορούσα.

Ένιωθα ότι δεν υπήρχε πολλά που μπορούσα να κάνω. Δημιουργούσε πολύ μεγάλη απογοήτευση να είμαι γύρω του. Αντί να μου δίνει χαρά, μου δημιουργούσε απογοήτευση. Και αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα.

Θα σας πω κάτι που ίσως τον ξύπνησε λίγο και τον έκανε να καταλάβει κάποια πράγματα. Νομίζω ότι το να μην με έχει στη ζωή του τον ταρακούνησε πολύ. Τον έκανε να συνειδητοποιήσει πολλά πράγματα. Τι χάνει και τι είναι επίσης κομμάτι της ταυτότητάς του. Γιατί μεγάλο μέρος της ταυτότητάς του ήταν και το να είναι μαζί μου και να ζει αυτό το όνειρο της τενιστικής ζωής. Νιώθω ότι έχει πραγματικά πάρει το μάθημά του. Έχει μάθει να με βάζει ίσως πρώτα από τις ιδέες και τις πεποιθήσεις του. Νομίζω ότι εκτιμά πολύ περισσότερο το feedback του παίκτη από ό,τι τότε. Ο χρόνος θα δείξει. Ελπίζω η σχέση να συνεχιστεί έτσι γιατί μέχρι τώρα δεν είχαμε προβλήματα. Ξέρουμε πότε να διαλέγουμε τις μάχες μας. Δεν φωνάζουμε ο ένας στον άλλον όπως παλιά.

Γιατί είναι αλήθεια. Πολύς κόσμος το είχε δει. Και δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν αλήθεια γιατί ήταν. Οπότε νιώθω ότι έχει δημιουργηθεί μια πιο αρμονική σχέση μεταξύ μας. Και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Το πρόβλημα είναι ότι όταν κάποιος χάνει τον σεβασμό για τον άλλον, είναι πολύ δύσκολο να δουλέψεις σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον σαν κι αυτό. Δεν μπορείς να συνεργαστείς με κάποιον που δεν σέβεσαι αρκετά. Και αυτός ο σεβασμός έχει επανέλθει και η εμπιστοσύνη έχει ανακατανεμηθεί στη σχέση μου με τον πατέρα μου».

Για το εάν αισθάνθηκε πως μερικές φορές δεν είχε τον απαιτούμενο σεβασμό από τον πατέρα του:

«Θα έλεγα ότι ήταν και από τις δύο πλευρές. Ήταν και από τη δική μου πλευρά και από τη δική του. Δεν ήταν μονόπλευρο. Δημιουργεί πολλή απογοήτευση, όπως είπα. Όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να γίνεις κατανοητός. Όταν προσπαθείς να είσαι όσο πιο ώριμος γίνεται και δίνεις feedback. Και ο άλλος είναι πεισματάρης και δεν θέλει να κάνει τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό με μειώνει ως παίκτη. Με κάνει να νιώθω ότι δεν έχω αξία. Και τότε η ένταση συνεχώς ανεβαίνει.

Και αντί να έχω τη σχέση που πραγματικά θέλω με τον πατέρα μου – έχω μια εικόνα για το πώς θέλω να είναι – όπου δουλεύουμε σκληρά, έχουμε υπέροχη σχέση εκτός γηπέδου, και μπορώ να τον βλέπω ως προπονητή, που είναι η περίπτωση τώρα. Τα πράγματα τότε σφίγγουν. Δημιουργείται αχρείαστη ένταση από τη δική μου πλευρά. Όχι τόσο από τη δική του. Γιατί εκείνος θα μπορούσε να το προσαρμόσει. Γι’ αυτόν δεν ήταν μεγάλο θέμα. Αλλά εγώ είμαι ο παίκτης. Εγώ είμαι στο γήπεδο προσπαθώντας να κάνω αυτό που κάνω. Και το να συμβαίνουν τέτοια πράγματα δημιουργεί μεγάλη δυσφορία.

Σίγουρα είναι θέμα τρόπου. Σίγουρα έχει να κάνει με τον τρόπο που περνάς ένα μήνυμα. Νομίζω ότι κανένας παίκτης δεν θέλει να τον κρίνουν για αυτό που προσπαθεί να κάνει. Έχεις ένα πλάνο παιχνιδιού. Θες να το εκτελέσεις. Ψυχολογικά δεν είναι καλό να ξέρεις ότι σε κρίνουν για τις αποφάσεις σου. Σε αυτό έχει ωριμάσει πολύ. Και έχει καταλάβει ότι χρειάζεται να δείχνει περισσότερη ενσυναίσθηση και κατανόηση για το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα. Ναι, έχει τη δική του άποψη για το πώς έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Αλλά δεν μπορεί να αντιλέγει συνεχώς σε αυτά που λέει ο παίκτης. Ένα από τα βασικά στοιχεία που μας δημιουργούσαν πρόβλημα ήταν αυτός ο παράγοντας αντίφασης. Πολλές φορές φαινόταν ότι αντί να δίνει ξεκάθαρες λύσεις, τα έκανε πιο περίπλοκα από ό,τι χρειαζόταν.

Έχει γίνει καλύτερος ακροατής. Μπορεί να είναι πεισματάρης καμιά φορά. Και το λέω με καλή καρδιά, δεν το λέω για να τον κρίνω. Το λέω γιατί όντως είναι πεισματάρης. Και νομίζω ότι αυτός είναι και ο λόγος που έχει πετύχει. Το πείσμα του τον βοήθησε να πετύχει και να κάνει σπουδαία πράγματα στο τένις. Οπότε για μένα είναι κάτι σπουδαίο που έχει. Αλλά πρέπει να το αφήνει στην άκρη όταν είναι σημαντικό να ακούει τον παίκτη και να έχει καθαρή επικοινωνία. Θέλω να δουλεύω μαζί του μέχρι την τελευταία μέρα που θα παίξω τένις. Δεν θέλω να λείπει από την εικόνα. Θέλω να είναι εκεί ως προπονητής. Εξαρτάται από εκείνον να το κάνει να συμβεί. Εξαρτάται από εκείνον να θέλει να συνεργαστεί μαζί μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να είναι ακροατής. Όχι μόνο να κάνει μονολόγους. Δεν χρειάζομαι μονολόγους. Χρειάζομαι κάποιον που μπορεί να ακούει».

Για τις φετινές συνεργασίες με του με τρεις διαφορετικούς προπονητές:

«Είχε μεγάλη αξία η συνεργασία μου με τον Κέρι Άμπακαρ και τον Δημήτρη Χατζηνικολάου. Μου άρεσε πολύ να δουλεύω και με τους δύο. Και παραμένουν πολύ σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου. Ο Κέρι είναι στην ακαδημία. Τον συναντώ και προπονούμαστε μαζί όταν είμαι εκεί. Ο Δημήτρης είναι Έλληνας και τον ξέρω από έξι χρονών. Ο Δημήτρης ήρθε να αντικαταστήσει τον πατέρα μου. Το πιο κοντινό πράγμα στον πατέρα μου τότε ήταν μάλλον ο Δημήτρης. Δεν υπήρχε κάποιος που να ήταν πιο κοντά στον πατέρα μου από εκείνον. Ήταν και αρχηγός και προπονητής του Davis Cup.

Το να είμαι μαζί τους μου έμαθε πολλά. Με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά πράγματα. Ότι αυτό που είχα με τον πατέρα μου είναι δύσκολο να αντικατασταθεί. Υπάρχει κάτι με τον πατέρα μου που είναι δύσκολο να το περιγράψεις με λόγια. Ναι, μου έδωσαν στήριξη αυτοί οι άνθρωποι που διάλεξα να έχω δίπλα μου. Αλλά υπήρχε ένα μεγάλο στοιχείο που έλειπε από τη σχέση παίκτη-προπονητή. Το κατάλαβα αυτό περισσότερο όταν άρχισα να δουλεύω με τον Γκόραν Ιβανίσεβιτς.

Αυτό ήταν το κομβικό σημείο που συνειδητοποίησα ότι ίσως ήρθε η ώρα να δώσω στον πατέρα μου μια ακόμη ευκαιρία. Να τον φέρω ξανά κοντά μου. Ο Γκόραν είναι σπουδαίος προπονητής. Φανταστικός άνθρωπος, περάσαμε τρεις-τέσσερις υπέροχες εβδομάδες μαζί. Έχει πολλή εμπειρία και γνώση του παιχνιδιού. Αλλά με έκανε να καταλάβω ότι είναι ώρα να φέρω πίσω τον Απόστολο. Αυτό συνειδητοποίησα σε όλη αυτή τη διαδικασία».