Ο Γιώργος Παπαναστασίου, μετά την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στη σφυροβολία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 στο Μπέργκεν, μοιράστηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να φτάσει στην επιτυχία.
Μέχρι πρόσφατα εργαζόταν σε εργοστάσιο για 800 ευρώ το μήνα, με τις οικονομικές δυσκολίες να τον απογοητεύουν και να τον κάνουν να σκέφτεται να εγκαταλείψει τον αθλητισμό.
Ωστόσο, η υποστήριξη από την κοπέλα του και η αποφασιστικότητά του τον οδήγησαν στο να συνεχίσει την προσπάθεια, αφιερώνοντας το μετάλλιο σε εκείνη, τον προπονητή και την οικογένειά του.
Παρά την επιτυχία του, ανησυχεί για το μέλλον του, καθώς ενδέχεται να χρειαστεί να αναζητήσει ξανά εργασία στην Ελλάδα.
Πιο αναλυτικά
Ο Γιώργος Παπαναστασίου κατέκτησε τη δεύτερη θέση στη σφυροβολία και το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 του Μπέργκεν, με τον ίδιο να δηλώνει μετά τον αγώνα ότι μέχρι πρόσφατα δούλευε 8ωρο για 800 ευρώ.
Σε συνέντευξή του στο gazzetta.gr μετά την κατάκτηση του ασημένιο μεταλλίου της σφυροβολίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23, ο Γιώργος Παπαναστασίου στάθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να φθάσει στην επιτυχία στο Μπέργκεν, επισημαίνοντας ότι και τώρα, θα πρέπει να ψάξει ξανά για δουλειά.
Οι δηλώσεις του Γιώργου Παπαναστασίου
«Η αλήθεια είναι ότι πριν από πέντε περίπου μήνες, κάπου τον Φεβρουάριο, ήθελα να τα παρατήσω. Τότε και μέχρι πριν από ένα μήνα εργαζόμουν σε εργοστάσια που κατασκεύαζε χάρτινα ράφια. Οκτάωρο από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, ορθοστασία, δούλευα για 800 ευρώ τον μήνα, όταν όμως χρειαζόμουν 200 με 250 ευρώ τον μήνα μόνο για τα συμπληρώματα, συν τα άλλα έξοδα, μου έμεναν γύρω στα 400 ευρώ για να περάσω τον μήνα. Είχα απογοητευτεί, από την ορθοστασία οι γάμπες μου είχαν πρόβλημα, ο φυσιοθεραπευτής μού έλεγε “σταμάτα τη δουλειά”.
Κάποιες ημέρες έκανα προπόνηση, κάποιες άλλες όχι, βολές έριχνα μια φορά τη βδομάδα στους Θρακομακεδόνες, ήμουν απογοητευμένος, γι’ αυτό δήλωσα πως ήρθα εδώ στο ευρωπαϊκό χωρίς να έχω καν βλέψεις για μετάλλιο.
Η κοπέλα μου με παρότρυνε να μην τα παρατήσω, μου έλεγε “μη σταματάς να προσπαθείς, το έχεις”. Στην κοπέλα μου αφιερώνω το μετάλλιο και βέβαια στον προπονητή μου και στην οικογένειά μου. Όταν εξασφάλισα την παρουσία μου στο ευρωπαϊκό, σταμάτησα τη δουλειά τον Ιούνιο και για ένα μήνα έκανα σοβαρή προπόνηση, και με αυτή την προπόνηση βγήκε το μετάλλιο.
Πέρυσι είχα την ατυχία να έχω τρεις άκυρες στον προκριματικό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ23 στο Περού. Έτσι δεν μπήκα στον σχεδιασμό του ΣΕΓΑΣ, απλά η Ομοσπονδία με έβαλε στην κατηγορία ειδικής στήριξης κι αυτά τα χρήματα τα πήρα αρκετά αργά και με αυτά πέρασα από τον Ιούνιο μέχρι τώρα.
Τι να σας πω, δεν ξέρω, στην Ελλάδα ζούμε, ίσως επιστρέφοντας να χρειαστεί να ψάξω και πάλι για δουλειά. Ένας αθλητής από μικρός δείχνει στοιχεία κατά πόσο μπορεί να προοδεύσει, να βάλει στόχους, να επιδιώξει να πάει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, κι εγώ έχω όνειρα, ελπίζω αυτό το μετάλλιο να φέρει κάτι καλύτερο».
