Ο Τζέιμς Νάναλι, Αμερικανός σούτινγκ γκαρντ που ξεκίνησε την καριέρα του στην Ευρώπη το 2012 με την Καβάλα, αναπολεί τις δύσκολες στιγμές του στην ελληνική ομάδα. Σε συνέντευξή του, περιγράφει προβλήματα αφερεγγυότητας και καθυστερήσεις στην πληρωμή των μισθών του, τα οποία τον οδήγησαν στην αποχώρηση.
Παρά την αρχική του ενθουσιασμό, οι υποσχέσεις που του δίνονταν δεν τηρήθηκαν, με αποτέλεσμα να ζητήσει επανειλημμένα τα χρήματά του, μέχρι που τελικά αποφάσισε να επιστρέψει στην Αμερική. Αυτή η εμπειρία, όπως αναφέρει, αποτέλεσε ένα δύσκολο ξεκίνημα στην καριέρα του στην Ευρώπη.
Πιο αναλυτικά
Ο Τζέιμς Νάναλι βρέθηκε για πρώτη φορά στα ευρωπαϊκά γήπεδα το 2012, παίζοντας μπάσκετ στο ελληνικό πρωτάθλημα με την ομάδα της Καβάλας. Στα 34 του πλέον και μετά από επτά σεζόν στη Euroleague, ο Αμερικανός σούτινγκ γκαρντ δεν έχει και τις καλύτερες μνήμες από το πέρασμά του από την Ελλάδα.
Ο Τζέιμς Νάναλι μίλησε στη “Mozzart Sport” και έκανε λόγο για αφερεγγυότητα και καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών του στην Καβάλα, που τον ώθησαν στην αποχώρηση.
«Η πρώτη μου γνωριμία με το ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν στην Καβάλα, στην Ελλάδα. Μου έγραφαν, μου έστελναν μηνύματα. Νομίζω ότι ήταν στο Facebook τότε. Είχα μόλις τελειώσει το κολέγιο. Προπονούμουν στο Σακραμέντο, έκανα προπόνηση πριν από το Draft του NBA.
Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν θα πήγαινα στο NBA εκείνη τη χρονιά, σκεφτόμουν ότι έπρεπε να βγάλω κάποια χρήματα επειδή δεν είχα τίποτα. Και τότε ο προπονητής της Καβάλας μου έστειλε μηνύματα στο Facebook.
Είπαν: “Θα σου δώσουμε συγκεκριμένα χρήματα”, σκέφτηκα: “Ε, αυτό είναι υπέροχο”. Ωστόσο, ο ατζέντης μου με συμβούλεψε να μην πάω εκεί, αλλά έμαθα να τον ακούω πολύ αφού δεχθήκαμε αυτή τη δουλειά.
Υπήρχε πρόβλημα. Έδωσαν 8.000 από τα 12.000 όπως συμφωνήσαμε. Κάθε μέρα πήγαινα στα γραφεία, χτυπούσα την πόρτα και ρωτούσα: “Πού είναι τα λεφτά μου”;
Μου έλεγαν πόσο νέος είμαι, πώς δεν έχω οικογένεια, τους έλεγα: “Τι σημασία έχει; Θέλω μόνο τα λεφτά μου”. Μου υποσχέθηκαν ότι θα μου τα πλήρωναν όλα. Μετά από τρεις μήνες, ίσως και λιγότερο, ζήτησα τα χρήματα που αναγράφονταν στο συμβόλαιο.
Θυμάμαι σε μια προπόνηση, όλη η διοίκηση ήταν εκεί και παρακολουθούσε. Ήμουν εξαιρετικός στην προπόνηση και μετά από μερικά καρφώματα φώναξα: “Θέλω τα λεφτά μου”.
Νομίζω ότι μου χρωστούσαν 16.000 εκείνη τη στιγμή. Υποσχέθηκαν ξανά να με πληρώσουν, την επόμενη μέρα πήγα στο γραφείο ξανά και ξανά τίποτα. Εκείνη την ημέρα πήρα εισιτήριο επιστροφής για την Αμερική.
Αμέσως μετά, ο σύλλογος τηλεφώνησε στον ατζέντη μου να γυρίσει πίσω, λέγοντας ότι ήθελαν να παίξω, αλλά είχα ήδη φύγει. Αυτό ήταν όλο… Η πρώτη μου εμπειρία στην Ευρώπη. Μετά από αυτό έπαιξα στη G-League. Όλα ξεκίνησαν πραγματικά για μένα στο Μπέικερσβιλ της G-League».
