Ο Ματίας Αλμέιδα μίλησε στην καταλανική “Sport” και ανέλυσε το δεύτερο ζευγάρι των ημιτελικών του Champions League ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Ίντερ.

Ο προπονητής της ΑΕΚ, Ματίας Αλμέιδα, έκανε και μία αναφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ μίλησε ακόμα για τις αναμνήσεις του ως ποδοσφαιριστής της Ίντερ.

Υπενθυμίζεται ότι Μπαρτσελόνα και Ίντερ συγκρούονται απόψε (22:00, MEGA, Cosmote TV) στη Βαρκελώνη, στο πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι για τα ημιτελικά του Champions League.

Οι δηλώσεις του Ματίας Αλμέιδα στην “Sport”

Για το πώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα: “Ζεις καλά εδώ, πραγματικά. Καλός καιρός, υπέροχα νησιά. Καλό φαγητό. Κρίμα για το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι λίγο ανοργάνωτο”.

Για τις αναμνήσεις του ως ποδοσφαιριστής από την Ίντερ: “Έπαιξα στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Κορέα και την Ιαπωνία το 2002 με την Αργεντινή. Και εκείνο το καλοκαίρι η Πάρμα με πούλησε στην Ίντερ, ένα σπουδαίο κλαμπ. Οι ιταλικοί σύλλογοι εκείνη την εποχή, όσον αφορά στην ποιότητα των ξένων παικτών και ως πρωτάθλημα, ήταν πολύ ισχυροί. Με σπουδαίους παίκτες. Κάθε ομάδα είχε 7-8 τοπ ποδοσφαιριστές, όπως συμβαίνει τώρα στην Premier League. Ήμουν εκεί για δύο χρόνια. Δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε τίτλους, αλλά φτάσαμε στα ημιτελικά του Champions League. Είναι ένας σπουδαίος σύλλογος, έχω όμορφες αναμνήσεις. Εκείνη την εποχή ήταν ιδιοκτήτης ο Μάσιμο Μοράτι, ένας κύριος. Μια ωραία ανάμνηση”.

Για το αν έχει αλλάξει πολύ το ποδόσφαιρο τα τελευταία 20 χρόνια: “Ναι, πάρα πολύ. Εκείνη την εποχή, από το ’90 έως το 2005, νομίζω ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν το ισχυρότερο. Υπήρχαν πολύ καλοί Ιταλοί και οι ξένοι που έρχονταν ήταν οι κορυφαίοι παίκτες των εθνικών ομάδων. Στη συνέχεια άρχισε να αναπτύσσεται το αγγλικό ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ κράτησαν τη δυναμική τους.. Εκείνη τη στιγμή το Σκουντέτο ήταν πολύ δυνατό”.

Για την ομάδα της Ίντερ όταν αγωνιζόταν ο ίδιος στους νερατζούρι: “Ήταν μία τεράστια ομάδα. Ακριβώς όπως η Πάρμα και η Λάτσιο όταν ήμουν εκεί. Σήμερα υπάρχουν ακόμα πολύ καλοί παίκτες, αλλά εκείνη την περίοδο ήταν διασκορπισμένοι σε αρκετές ομάδες. Λάτσιο, Ρόμα, Φιορεντίνα, Πάρμα, Μίλαν, Ίντερ, Γιουβέντους, Μπολόνια. Πολύ υψηλό επίπεδο. Τώρα είναι μόνο στις μεγάλες ομάδες. Η Λάτσιο δεν κέρδισε άλλους τίτλους, η Ρόμα έναν, η Πάρμα ξέρουμε ήδη πώς κατέληξε”.

Για τη γνώμη του για την Ίντερ του Σιμόνε Ιντζάγκι: “Πολλοί προπονητές βγήκαν από εκείνη τη Λάτσιο. Ο Ιντζάγκι, ο Μιχαΐλοβιτς, ο Σιμεόνε, εγώ, ο Μαντσίνι. Δεν πίστευα ότι ο Σιμόνε θα γινόταν προπονητής. Ούτε αυτός πίστευε το ίδιο για μένα. Άρχισα να τον παρακολουθώ στη Λάτσιο και είχε δώσει το στυλ του. Στην Ίντερ τού πήρε λίγο χρόνο, αλλά έχει και πάλι το στιλ του. Δεν είναι το τυπικό ιταλικό στιλ, το έχει εκσυγχρονίσει. Έχει γίνει ένας προπονητής με ταυτότητα, ξέρει τι παίζουν οι ομάδες του”.

Για το ζευγάρι της Μπαρτσελόνα με την Ίντερ στα ημιτελικά: “Θα είναι πολύ ισορροπημένο, αυτή η Μπαρτσελόνα παίζει θεαματικά. Σου αρέσει να την βλέπεις. Η Ίντερ έχει την εμπειρία, τη δύναμη της ιταλικής ομάδας, η οποία θα προσπαθήσει να κάνει την Μπαρτσελόνα να το νιώσει. Η Ίντερ δεν έχει τόση ποιότητα στην κατοχή της μπάλας, αλλά έχει άλλα χαρίσματα. Εναέριο παιχνίδι, επιθετικούς που δεν συγχωρούν, έχουν συνηθίσει το γρήγορο τέμπο στα παιχνίδια τους. Είναι καλύτεροι στο εναέριο παιχνίδι σε σύγκριση με την Μπαρτσελόνα αλλά οι παίκτες του Φλικ είναι όλοι ενθουσιασμένοι”.

Για τα κλειδιά για την πρόκριση στον τελικό: “Δεν ξέρω αν θα είναι ανοιχτή η ρεβάνς μετά από το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, θα δούμε. Πολλά θα εξαρτηθούν από τα πρώτα λεπτά. Αν η Μπαρτσελόνα σκοράρει ένα γρήγορο γκολ, η Ίντερ θα περιμένει για να παίξει με αντεπιθέσεις και θα είναι καθαρό δηλητήριο”.

Για τον Λαμίν Γιαμάλ και το πόσο δύσκολο θα είναι να διαχειριστεί την επιτυχία του: “Ναι, επειδή έτσι είναι ζωή. Το ποδόσφαιρο είναι ένα μέρος της ζωής, το άλλο είναι η ζωή, η οποία θα έχει συνέχεια. Το ποδόσφαιρο τελειώνει και πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Είμαι 51 ετών, έπαιξα ποδόσφαιρο για πολύ καιρό, κέρδισα πρωταθλήματα, έπαιξα Παγκόσμια Κύπελλα, ήμουν στην εθνική ομάδα της Αργεντινής για οκτώ χρόνια. Ο ποδοσφαιριστής είναι πάντα μόνος. Όσο παίζει και το κάνει καλά, είναι ο βασιλιάς. Μετά έρχεται το χτύπημα. Όταν σταματήσεις να παίζεις, αν σε φώναζαν πριν 100, μετά θα σε φωνάζουν 10. Εξαρτάται από το πώς διαχειριζόμαστε τον εγωισμό τους. Οι νέοι δεν θα σε γνωρίζουν πια. Πρέπει να τον προετοιμάσεις ψυχολογικά, όπως και όλους. Στην Μπάρτσα απολαμβάνουν να παίζουν ποδόσφαιρο και αυτό είναι η ουσία”.