Ο Εντοάρντο Μποβέ μίλησε σε ιταλικό podcast για τη ζωή του μετά την κατάρρευσή του στον αγώνα της Φιορεντίνα κόντρα στην Ίντερ και στον μεγάλο αγώνα που θα κάνει προκειμένου να ξανά παίξει ποδόσφαιρο.

Ο Εντοάρντο Μποβέ έζησε τον απόλυτο εφιάλτη τον Δεκέμβριο του 2024, καθώς ο Ιταλός ποδοσφαιριστής της Φιορεντίνα έχασε τις αισθήσεις του και κατέρρευσε κατά την διάρκεια του αγώνα απέναντι στην Ίντερ, σε μια στιγμή που «πάγωσε» όλο το ποδοσφαιρικό κοινό της Ιταλίας και όχι μόνο.

Ο ίδιος μετά τις απαραίτητες ιατρικές βοήθειες επανήλθε και πλέον είναι καλά στην υγεία του, ωστόσο από εκείνη την ημέρα ζει με τελείως διαφορετικό τρόπο και μένει μακριά από τα γήπεδα.

Ο λόγος έχει να κάνει με το ότι οι γιατροί δεν του το επιτρέπουν, ωστόσο ο 22χρονος μέσος θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου να ξεπεράσει την ανασφάλεια που νιώθει και να μπορέσει να επιστρέψει ξανά στα γήπεδα, με σκοπό να κάνει και πάλι αυτό που αγαπά.

Αναλυτικά όσα δήλωσε

«Ο απινιδωτής δεν σου επιτρέπει να κάνεις το συγκεκριμένο άθλημα σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Σύμφωνα με τον ιταλικό νόμο, ένας παίκτης με απινιδωτή δεν μπορεί να αγωνίζεται, οπότε αν τον κρατήσω δεν θα μπορώ να αγωνιστώ.

Στο εξωτερικό, αν υπογράψεις, παίρνεις την ευθύνη. Θα πρέπει να κάνω κάποια σημαντικά ιατρικά τεστ που θα μου πουν αν υπάρχει η δυνατότητα να τον βγάλω και τι εξετάσεις θα πρέπει να κάνω.

Δεν αποκλείω τίποτα. Στην τελική, αυτό που μετράει είναι η ψυχική υγεία μου, επειδή αν δεν νιώθω ασφαλής χωρίς απινιδωτή, δεν έχει νόημα αυτά που λέμε. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πραγματική διάγνωση και αυτό είναι το χειρότερο για μένα, ζω μέσα στην ανασφάλεια, με σκαμπανεβάσματα.

Την μία ημέρα είμαι καλά, την επόμενη έρχεται το αποτέλεσμα ενός ιατρικού τεστ. Για μένα, το ποδόσφαιρο ήταν πάντα το μονοπάτι μου. Τώρα ζω μία εντελώς διαφορετική ζωή. Είναι ωραία επειδή έχω μεγαλύτερη ελευθερία αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι πως δεν είμαι ο Εντοάρντο που ήμουν.

Θα προσπαθήσω να αρχίσω να παίζω ξανά, το χρωστώ στην οικογένειά μου και στις θυσίες που έχω κάνει, αλλά και λόγω της ηλικίας μου. Φυσικά θα χρειαστώ τη συγκατάθεση των γιατρών. Θυμάμαι το πρώτο τέταρτο. Όταν σκόραρε ο Λαουτάρο και ακύρωσαν το γκολ, θυμάμαι να γυρίζει το κεφάλι μου αλλά δεν αισθάνθηκα πως η καρδιά μου χτυπούσε πιο δυνατά.

Νομίζα πως ήταν λόγω της δίαιτάς μου, δεν αισθανόμουν κάτι στο στήθος μου. Δεν είχα κάποια προειδοποίηση από την καρδιά μου. Ξύπνησα χωρίς να θυμάμαι κάτι, πίστευα πως είχα πάθει ατύχημα.

Μου είπαν ότι στο ασθενοφόρο τα έκανα όλα λίμπα, μετά από την ανάνηψή μου. Προσπάθησα να δαγκώσω τους πάντες αλλά δεν θυμάμαι κάτι. Οι πρώτοι άνθρωποι που είδα ήταν η οικογένειά μου αλλά δεν το θυμάμαι.

Mε κάλεσε αμέσως, δεν τον ήξερα. Ήταν ωραία, έδειξε πως ήταν κοντά μου. Μου είπε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να με απασχολεί τώρα είναι να μένω ήρεμος, να ξεκουράζομαι και να είμαι με την οικογένειά μου».