Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, προπονητής του Ολυμπιακού, συγκίνησε με τις δηλώσεις του στην εκπομπή Monday FC της Nova, αναφερόμενος στα δύσκολα παιδικά του χρόνια και τον φόβο που ένιωθε όταν οι ασφαλίτες έμπαιναν στο σπίτι τους, καθώς ο πατέρας του ήταν καταζητούμενος και εξόριστος κατά τη διάρκεια της χούντας.
Ο Μπαρτζώκας μίλησε για την οικογενειακή φθορά και τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν με τη μητέρα του και τον αδερφό του, αλλά και για τις εμπειρίες που απέκτησε γνωρίζοντας προσωπικότητες της αριστεράς.
Επιπλέον, εξέφρασε την ανησυχία του για την κοινωνική απομάκρυνση που παρατηρείται σήμερα, αναφερόμενος και στην πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών, τονίζοντας την ανάγκη για συλλογική ευθύνη και αλληλεγγύη.
Πιο αναλυτικά:
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας συγκλόνισε με όσα είπε για τον πατέρα του στην εκπομπή Monday FC της Nova, καθώς θυμήθηκε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και το φόβο που ένιωθε ως παιδί στο σπίτι του.
Στη συνέντευξή του στην εκπομπή Monday FC της Nova, ο Γιώργος Μπαρτζώκας μίλησε για την περίοδο που ο πατέρας του ήταν καταζητούμενος, αλλά και εξόριστος σε διάφορα νησιά. Ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν ξέχασε όμως να αναφερθεί και στην τραγωδία των Τεμπών.
Οι δηλώσεις του Μπαρτζώκα
«Μέχρι τα 9 μου χρόνια ο πατέρας μου δεν ήταν στο σπίτι. Ο πατέρας μου έκανε εξορία σε διάφορα νησιά. Λέρο, Αίγινα, Κέρκυρα, Γυάρος. Πολιτικός τουρισμός. Επί χούντας έχω πολύ ζωντανή την εικόνα να επισκέπτομαι τον πατέρα μου 4 χρονών με τη μάνα μου στη Λέρο.
Ο πατέρας μου είχε διαλέξει αυτό τον τρόπο. Υπήρχε το κλασικό, αν υπογράψεις το χαρτί κοινωνικών φρονημάτων, γυρίζεις πίσω. Οι περισσότεροι αριστεροί δεν το έκαναν. Αυτό είχε μεγάλη γενναιότητα. Από την άλλη πλευρά υπήρχε μεγάλη οικογενειακή φθορά.
Ήμασταν δύο αδέρφια, με τη μητέρα μου αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα. Πέρασα πολύ έντονα αυτό το στάδιο του θυμού. Ας πούμε “δέκα χρόνια, πού ήσουν, γιατί δεν γύρισες πίσω;”. Μετά είχα το προνόμια σαν μικρό παιδί στο σπίτι μας να μπαινοβγαίνουν ή εμείς να μπαινοβγαίνουμε σε σπίτια μεγάλων προσωπικοτήτων της αριστεράς, σαν τον Μανώλη Γλέζο, σαν τον Μίκη Θεοδωράκη, αυτό ήταν μεγάλη εμπειρία σαν παιδί. Αλλά υπάρχει και ο φόβος, μεγάλωσα με έναν φόβο. Όταν έμπαιναν ασφαλίτες σπίτι μας όταν ήμασταν μικροί, υπήρχε φόβος, φοβόμουν τους αστυνομικούς μικρός. Έμπαιναν στο σπίτι να ψάξουν τον πατέρα μας, όταν ήταν καταζητούμενος».
Για την τραγωδία των Τεμπών: «Έχω μεγαλώσει σε διαδηλώσεις. Η κοινωνική συμμετοχή τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μας νοιάζει μόνο τι κάνουμε εμείς και όχι ο δίπλα. Ούτε καν ο πλανήτης που καταστρέφεται. Τα social media το έχουν ενισχύσει αυτό. Οι οικογένειες των θυμάτων θέλουν να βρουν έναν υπεύθυνο. Έχουμε πολλά χρόνια να δούμε τέτοιο κύμα συμπαράστασης. Όταν υπάρχει μαζικότητα πάντα όλοι λαμβάνουν κάτι».
