Κυκλοφόρησε πρόσφατα, από τις εκδόσεις της Athens School ΚοινΣΕπ, το νέο βιβλίο του διδάκτορα Φιλοσοφίας και συγγραφέα Αλέξανδρου Σχισμένου με τίτλο: «Τεχνολογία και βαρβαρότητα: Κριτική της Τεχνητής Νοημοσύνης».
Το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Τόνια Λέντζου.
Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Με την τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας, μια εντελώς νέα φτώχεια έχει επέλθει στην ανθρωπότητα. Και η ανάποδη πλευρά αυτής της φτώχειας είναι ο καταπιεστικός πλούτος των ιδεών που έχουν εξαπλωθεί μεταξύ των ανθρώπων, ή μάλλον τους έχουν κατακλύσει εντελώς – ιδέες για την αναβίωση της αστρολογίας και τη σοφία της γιόγκα…. Πράγματι (ας το παραδεχτούμε), η φτώχεια της εμπειρίας μας δεν είναι απλώς σε προσωπικό επίπεδο, αλλά φτώχεια της ανθρώπινης εμπειρίας εν γένει. Ως εκ τούτου, ένα νέο είδος βαρβαρότητας… Και τώρα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας. “
Οι παραπάνω λέξεις γράφτηκαν από τον Walter Benjamin το 1933. Τώρα ακούγονται σαν καθυστερημένη προειδοποίηση, καθώς το τεχνολογικό σύστημα έχει αποικίσει κάθε πτυχή της ζωής μετά την ψηφιακή οντολογική επανάσταση. Μα είναι και μια προτροπή για εμάς, τους κατοίκους ενός ψηφιακού κόσμου που μας είναι συνάμα οικείος και ανοίκειος.
Ας ακολουθήσουμε την προτροπή του, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας κρατήσουμε τις αποστάσεις μας για να διακρίνουμε τους μετασχηματισμούς που φέρνει η πιο προκλητική όψη της σύγχρονης τεχνολογίας, η Τεχνητή Νοημοσύνη. Άραγε φτάσαμε στην εποχή της τεχνολογικής αναπαραγωγιμότητας του προσώπου; Μήπως η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι η τεχνολογική μοναδικότητα που θα αντικαταστήσει τη συνείδηση; Μήπως το ανθρώπινο υποκείμενο καταστεί περιττό; Αλλά ποιος το κρίνει αυτό, αν όχι το ανθρώπινο υποκείμενο; Η απόκριση στο αίνιγμα της τεχνολογικής σφίγγας είναι φιλοσοφική και πολιτική. Η κριτική του ψηφιακού λόγου περνά από την κριτική της Τεχνητής Νοημοσύνης, δηλαδή την αυτοκριτική της ανθρώπινης υποκειμενικότητας στον ορίζοντα του δημοκρατικού ψηφιακού ανθρωπισμού.
Ο Αλέξανδρος Σχισμένος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Παν/μίου Ιωαννίνων και μεταδιδακτορικός ερευνητής του Α.Π.Θ. Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών Βαβυλωνία (2003-2019), Το Έρμα και Αυτολεξεί.
Έχει δώσει διαλέξεις για τη φιλοσοφία του θεάτρου με έμφαση στην αρχαία τραγωδία στο πλαίσιο του Θερινού Μαντείου του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ιωαννίνων το 2021, 2022, 2023, καθώς και σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, και επίσης έχει δημοσιεύσει άρθρα σε έντυπα και διαδικτυακά επιστημονικά περιοδικά για θέματα κοινωνικής φιλοσοφίας, ιστορίας της φιλοσοφίας, πολιτισμού και πολιτικής θεωρίας.
Κυκλοφορούν τα έργα του: Η ανθρώπινη τρικυμία: Ψυχή και αυτονομία στη φιλοσοφία του Κορνήλιου Καστοριάδη (2013, Εξάρχεια), Μετά τον Καστοριάδη: Δρόμοι της αυτονομίας στον 21ο αιώνα (2014, Εξάρχεια), Το τέλος της εθνικής πολιτικής (2016, Εξάρχεια), Μικρή πραγματεία για τον ερωτικό χρόνο (2017, RedMarks), Καστοριάδης εναντίον Χάιντεγκερ (2020, Αυτολεξεί), Castoriadis and Autonomy in the Twenty-First Century (2021, Bloomsbury Academic), Common Futures: Social Transformation and Political Ecology (2020, Black Rose Books), Εισαγωγή στην Κριτική του ψηφιακού λόγου (2021, Athens School), Castoriadis against Heidegger: Time and Existence (2023).
