Είναι πραγματικά ακατανόητο σε τι βαθμό η κοινωνία του μίσους έχει αγκαλιάσει τα ελληνικά social media. Βλέποντας τα σχόλια σε αναρτήσεις στις διαφημίσεις που κυκλοφορούν για τα διάσημα μπαλέτα «Τροκς», που παρουσιάζουν ένα εξαιρετικά εμπνευσμένο κωμικό θέαμα από άντρες ντυμένους γυναίκες, αισθάνεσαι άβολα. Κακόβουλα σχόλια από ανθρώπους που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να ανοίξουν τα βίντεο και να γνωρίζουν τα εμπνευσμένα κωμικά σκετς, που σέβονται κάθε ομάδα ανθρώπων που θέλει να τους παρακολουθήσει. Από την άλλη είναι παρήγορο πως όσοι βλέπουν τα βίντεο τους, τα αναπαράγουν αμέσως ως κάτι ιδιαίτερα εμπνευσμένο και ευφυές. Πόσο δύσκολο είναι όμως να πείσεις τους ανθρώπους να χτυπήσουν ένα σύνδεσμο και από την είδηση και τη γενική εικόνα να τους προτρέψεις να γνωρίσουν την ουσία μιας πρότασης;  

Ο δρόμος είναι μεγάλος και όχι σπαρμένος με τριαντάφυλλα. Αυτό όμως δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση τον καλλιτεχνικό διευθυντή των μπαλέτων (και επί πολλές δεκαετίες μέλος τους), τον Τόρι Ντόμπριν που μιλήσαμε πρόσφατα μαζί του για τις παραστάσεις που θα δώσει η ομάδα του στο θέατρο Παλλάς. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Έχοντας υπόψη ότι σε λίγες μέρες θα είστε στην Ελλάδα, θα ήθελα να μάθω ποιες είναι οι σκέψεις και οι προσδοκίες σας για το κοινό που θα σας παρακολουθήσει στο θέατρο Παλλάς. 

Τόρι Ντόμπριν: 
Λοιπόν, πιστεύω ότι οι έλληνες θεατές είναι μάλλον από τα πιο εκδηλωτικά κοινά σε σχέση με τη «ζωντάνια της κοινωνίας», οπότε ελπίζω το κοινό να είναι γεμάτο ενέργεια και να απολαύσει την παράσταση τόσο για τα χιουμοριστικά της στοιχεία όσο και για το μπαλέτο. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Οι «Τροκς» είναι σε περιοδεία εδώ και τόσα χρόνια. Τι πιστεύετε ότι τους κάνει τόσο μοναδικούς, πέρα από το προφανές γεγονός ότι «άντρες χορεύουν μπαλέτο» (ως μπαλαρίνες); 

Τόρι Ντόμπριν: 
Λοιπόν, πρόκειται για κωμική παράσταση, ξέρετε. Επικεντρωνόμαστε στην κωμωδία, γιατί γνωρίζουμε ότι το κοινό έρχεται για να διασκεδάσει. Έρχονται να περάσουν καλά και να ζήσουν τη θεατρική εμπειρία. Οπότε, πραγματικά, αυτό το τονίζουμε. Επίσης, το κάνουμε ενδιαφέρον για εμάς ως χορευτές, προσπαθώντας να θίξουμε κάποια ζητήματα που αφορούν τον χορό, ειδικά με τους άντρες που χορεύουν στις μύτες των ποδιών (πουέντρ). Πιστεύω, τελικά, ότι το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως η παράσταση είναι διασκεδαστική. Με τα χρόνια, η παράσταση έχει δεν θα πω «μεταμορφωθεί», γιατί είναι υπερβολικός όρος αλλά η κοινωνία έχει αλλάξει πολύ από τότε που ξεκίνησε το 1974, και μαζί της αλλάξαμε και εμείς. Η μεγαλύτερη αλλαγή είναι ότι όταν ξεκίνησα το 1980, δεν υπήρχαν παιδιά στο κοινό. Τώρα όμως έχουμε πολλά, πάρα πολλά παιδιά. Η παράσταση, λοιπόν, έχει ένα πολύ ευρύ κοινό, και αυτό μας κρατάει φρέσκους. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Παρακολουθώντας πολλά βίντεο στο διαδίκτυο, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει κάτι κοινό με την slapstick κωμωδία των αρχών του 20ού αιώνα. Ο τρόπος που είναι δομημένη η παράσταση μοιάζει με αυτές τις επιρροές. Είχαν αυτές κάποια επίδραση στο στυλ σας, ακόμα και με τη χρήση ασπρόμαυρων στοιχείων; 

Τόρι Ντόμπριν: 
Ναι, απόλυτα. Είναι μια μεγάλη επιρροή, ιδιαίτερα στη «Λίμνη των Κύκνων», για παράδειγμα. Πραγματικά χρησιμοποιούμε όλα τα παλιά αστεία του vaudeville και του Music Hall, πράγματα που βλέπεις στην τηλεόραση, τουλάχιστον στις ΗΠΑ. «Ρίχνουμε» τα πάντα στο κοινό, και αυτό καθορίζει τον τόνο για τη βραδιά. Μετά από αυτό, αλλάζουμε το ύφος λίγο, γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο κουραστικό από το να βλέπεις το ίδιο πράγμα για δύο ώρες. Επομένως, προσπαθούμε να αναμείξουμε διαφορετικούς τύπους κωμωδίας, διαφορετικά μπαλέτα, μουσική, κοστούμια, και φυσικά διαφορετικές προσωπικότητες. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Η πολιτική ορθότητα έχει επηρεάσει τον τρόπο που παρουσιάζετε τις σκηνές σας ή τα αστεία που κάνετε; 

Τόρι Ντόμπριν: 

Αυτή είναι μια ερώτηση που δεν μου έχουν ξανακάνει. Χρειάζεται να το σκεφτώ λίγο. Νομίζω ότι από την αρχή της ανάπτυξης του “Trocadero”, προσπαθούσαμε ήδη να είμαστε πολιτικά ορθοί για να αποκτήσουμε αποδοχή στον θεατρικό κόσμο. Αναφέρομαι στις δεκαετίες του ’70, του ’80, ακόμα και του ’90. Στην πορεία, σταματήσαμε να ανησυχούμε τόσο για το αν είμαστε πολιτικά ορθοί. Είμαστε κωμικοί, και δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα η πολιτική ορθότητα. Δεν είναι κάτι που μας περιορίζει. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Υπήρξαν ποτέ απρόσμενες στιγμές με το κοινό, ευχάριστες ή δυσάρεστες, που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας; 

Τόρι Ντόμπριν: 
Αναφέρεστε σε κάτι δυσάρεστο ή ευχάριστο; 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Μπορεί να είναι οτιδήποτε, μια στιγμή έκπληξης, κάτι απρόσμενο. 

Τόρι Ντόμπριν: 
Στα πρώτα χρόνια, τη δεκαετία του ’80, είχαμε αρκετές διαφορετικές εμπειρίες. Θυμάμαι μια παράσταση στην Ισπανία, στους κήπους Generalife στο παλάτι της Αλάμπρα, όπου το κοινό νόμιζε ότι ήμασταν το Μπαλέτο του Μόντε Κάρλο, ένα διάσημο χορευτικό συγκρότημα. Όταν βγήκαμε στη σκηνή και η Βασίλισσα του Κύκνου χαμογέλασε στο κοινό, σχεδόν όλο το κοινό έφυγε. Δεν καταλαβαίναμε γιατί, μέχρι που μας εξήγησαν ότι περίμεναν κάτι άλλο. Την επόμενη μέρα, όμως, αφού κατάλαβαν τι πραγματικά κάνουμε, το κοινό ήταν από τα καλύτερα που είχαμε ποτέ. Επίσης, κάποια στιγμή στο Μεξικό, μετά από έναν σεισμό, κάποιος σηκώθηκε και φώναξε ότι εμείς ευθυνόμασταν για τον σεισμό! Αυτές οι εμπειρίες ήταν συχνότερες τα πρώτα χρόνια, αλλά τώρα το κοινό ξέρει τι να περιμένει, και συνήθως έχουμε πολύ φιλόξενα και ενθουσιώδη κοινά που έρχονται να γελάσουν και να εκτιμήσουν την τεχνική του χορού μας. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Από το “Rocky Horror Show” μέχρι το “Hedwig” and the Angry Inch”, βλέπουμε πλέον στην τηλεόραση ότι είναι πιο αποδεκτό να βλέπουμε άντρες να ντύνονται ως γυναίκες και να εκτελούν κωμικά νούμερα. Πιστεύετε ότι η κοινωνία είναι έτοιμη να κάνει ένα βήμα μπροστά, όχι μόνο να αποδεχτεί, αλλά και να αγκαλιάσει πλήρως την LGBTQ κοινότητα; 

Τόρι Ντόμπριν: 
Δεν μπορώ να μιλήσω για την Ελλάδα, αλλά στις ΗΠΑ είναι μια πολύ διχασμένη χώρα. Ίσως το γνωρίζετε από τις ειδήσεις. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποδέχεται όλα όσα αναφέρατε, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι που δεν τα αποδέχεται. Το κοινό μας έχει διευρυνθεί, όπως ανέφερα, ακόμα και παιδιά έρχονται στις παραστάσεις μας. Αν πάτε στη “RuPaul’s Drag Race Convention”, θα δείτε ότι έχουν μέχρι και περίπτερα για παιδιά, όπου έρχονται ντυμένα με κοστούμια, σαν να είναι Απόκριες. Είναι πραγματικά υπέροχο που η κοινωνία έχει αλλάξει πολύ. Ελπίζω κάποια μέρα να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου κανείς δεν θα νιώθει απειλή από κάτι που δεν είναι απειλητικό. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Καταλαβαίνω ότι το ελληνικό κοινό, όπως και εσείς υπονοήσατε, μπορεί να μην είναι 100% έτοιμο για ό,τι θεωρείται σοκαριστικό. Θα θέλατε να πείτε κάτι για να τους τραβήξετε το ενδιαφέρον και να τους κάνετε να έρθουν στην παράστασή σας; 

Τόρι Ντόμπριν: 
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι αυτή είναι μια πραγματικά διασκεδαστική παράσταση με υψηλής ποιότητας χορό. Αν σας αρέσει να γελάτε και να παρακολουθείτε μπαλέτο, τότε αυτή είναι η παράσταση για εσάς. Και ξέρετε, η γυναίκα μπορεί να αγαπάει το μπαλέτο και να φέρει τον σύζυγό της που δεν το αντέχει, αλλά θα έρθει επειδή θα απολαύσει την κωμωδία. Η LGBTQ κοινότητα, οι φανατικοί του μπαλέτου, τα ζευγάρια, τα παιδιά με τους γονείς τους — είναι μια παράσταση για όλους. Σίγουρα θα περάσετε καλά. Δεν θα είχαμε επιβιώσει για 50 χρόνια αν δεν είχαμε κάνει κάτι που είναι πραγματικά διασκεδαστικό. 

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος: 
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Ήταν πραγματικά χαρά μου να σας έχω εδώ και ελπίζω να σας δω στην Αθήνα! 

Τόρι Ντόμπριν: 
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ, ανυπομονώ να σας δω στην Αθήνα.