«Για τον άνθρωπο και τον τραγουδοποιό που αποχαιρετάμε σήμερα θα μείνουν πάντα τα συναισθήματα όλων όσοι ταξίδεψαν με τις νότες και τους στίχους του. Κάτι φυσικό αφού, κατά καιρούς, τραγούδησε για τον καθένα από εμάς. Προσωπικά δεν είμαι εδώ μόνο σαν φίλος και σαν θαυμαστής του, αλλά από χρέος προς έναν μεγάλο Έλληνα που έζησε και περιέγραψε μοναδικά τις περιπέτειες του τόπου, αλλά και τις μικρές και τις εικόνες που γέννησε αλλά και τη γεύση που άφησε η εμπειρία τους» ανέφερε στον επικήδειο λόγο του για τον Διονύση Σαββόπουλο ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Ο “Νιόνιος” σε όλη του τη ζωή συμβάδισε με τη ζωή της χώρας, δίνοντάς μας ώθηση χαράς στις δύσκολες ανηφόρες αλλά και προειδοποιώντας για τις επικίνδυνες κατηφόρες, έχοντας πάντα τη δική του άποψη για τα πράγματα, ανοιχτή αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων», είπε ο κ. Μητσοτάκης.

Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Γι αυτό όπως στη μουσική πέτυχε να φέρει το ροκ κοντά στο έντεχνο και το δημώδες, έτσι και στο κοινωνικό πεδίο από τις οραματικές ιδέεες της αριστεράς συναντήθηκε με τον ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης. Δεν θα κρύψω ότι τα λόγια που προσωπικά θα ξεχώριζα από το πλούσιο έργο του είναι από τον Άγγελο Εξάγγελο γιατί αποτελούν ευθύ και δημόσιο λόγο. Πετυχαίνουν να ενώσουν τον ευαίσθητο χώρο της τέχνης με τον πραγματισμό της πολιτικής.

Τα νέα που μάς έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
κι ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας
Γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και τού ’παμε να φύγει μουδιασμένα
Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μάς πει κανένα.

Μια απόδειξη ότι η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται πολύ πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα».

«Ο Διονύσης δεν αρνήθηκε ποτέ την πρόσκληση της αμφισβήτησης. Έγινε πυροδότης προβληματισμού. και στα δύο αυτά επίπεδα. Πρωτοπόρος στους δρόμους του πενταγράμμου και αιρετικός στα σχόλιά του» τόνισε ο κ. Μητσοτάκης σημειώνοντας στη συνέχεια ότι ήταν ένας πατριώτης που αγαπούσε τον τόπο του αληθινά».

Και όπως είπε, «δεν ήταν μόνο η δημόσια συμπεριφορά του Διονύση που νιώθω να ενώνονται στο πρόσωπό του η Τέχνη και η πολιτική». Παραθέτοντας ορισμένες λέξεις από το αυτοβιογραφικό του βιβλίο ανέφερε: «Ο κόσμος με έχει πικράνει τόσο πολύ που λέω να τα παρατήσω όλα.

Και όπως επισήμανε «δεν δέχθηκε ποτέ δημόσια αξιώματα καταλήγοντας ότι κατέστη ο χρονογράφος του ελληνικού ταξιδιού επί μισό και πλέον αιώνα».

«Η κληρονομιά του αποτελεί κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Νιόνιο μας, θα σε αποχαιρετίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ. Από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου. Θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που ένας νέος πιάνει μια κιθάρα αλλά και κάθε φορά που κοιτιόμαστε σε έναν καθρέφτη. Με τα καλά μας και τα στραβά μας», είπε ο Πρωθυπουργός στον επικήδειό λόγο του.