«Για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός προσπαθεί να παραπλανήσει τους εργαζόμενους σχετικά με μια πολύ μικρή άνοδο του κατώτερου μισθού, η οποία έχει ήδη εξανεμιστεί από τη ληστρική φορολογία και τη μεγάλη ακρίβεια, με τις τεράστιες ανατιμήσεις στο κόστος ζωής, τα τρόφιμα, τη στέγη και σε και άλλα είδη πρώτης ανάγκης που εξανεμίζουν το εισόδημα των εργαζομένων στις 15 κάθε μήνα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ σχετικά με τις ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον κατώτατο μισθό.

Όπως προσθέτει: «Η κυβέρνηση της ΝΔ καταδικάζει και αυτή την χρονιά τους χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους να τα βγάζουν πέρα με 746 € καθαρά, ενώ μόνο ως κοροϊδία μπορεί να εννοηθεί η αύξηση των 30 € μεικτά, που δίνεται στον νεοδιόριστο δημόσιο υπάλληλο υποχρεωτικής εκπαίδευσης, την ίδια στιγμή που διατηρεί την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, με τους μισθούς τους να έχουν σωρευτική μείωση άνω του 30% εδώ και 15 χρόνια. Ακόμη κι αυτή η αύξηση – κοροϊδία αφορά μόνον όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ενώ ο μέσος μισθός εξακολουθεί να παραμένει “παγωμένος” εξαιτίας της απουσίας Συλλογικών Συμβάσεων, που καλύπτουν μόνο το 14% των εργαζομένων, αλλά και της μη αναγνώρισης τριετιών.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καθιέρωσαν αυτό το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο το 2012, μειώνοντας σε μια νύχτα τους μισθούς των εργαζομένων κατά 22% έως 32% για τους νέους εργαζόμενους. Αυτό το νομοθετικό πλαίσιο εφάρμοσε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και διατηρεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ με μια σειρά αλλεπάλληλων αντιδραστικών νόμων που ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο το αντεργατικό οπλοστάσιο, οι γνωστοί νόμοι Βρούτση – Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη και πρόσφατα της Κεραμέως, όπου το ΠΑΣΟΚ ψήφισε 9 από τα 15 άρθρα του. Αυτοί οι νόμοι ουσιαστικά κατάργησαν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατάργησαν το 8ωρο και επέβαλαν έως και 13 ώρες δουλειά την ημέρα, επέβαλαν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τις απλήρωτες υπερωρίες, κατάργησαν τις τριετίες από το 2012 έως το 2023 και επέβαλαν σειρά άλλων αντεργατικών μέτρων, οδηγώντας το 2024 τους πραγματικούς μισθούς να είναι μικρότεροι κατά 9% σε σχέση με δεκατρία χρόνια πίσω, το 2011.

Και με αυτά τα μέτρα υλοποιείται ο στόχος της κυβέρνησης για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ώστε να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Στηρίγματα στην πολιτική υπεράσπισης των καπιταλιστικών κερδών εις βάρος των εργασιακών, ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει μόνο τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, όπως το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά και έχουν εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και τους επίδοξους “αναβαπτιστές” αυτού του άδικου συστήματος της εκμετάλλευσης, τα κόμματα του Βελόπουλου και της Κωνσταντοπούλου. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα κόμματα έχουν αγνοήσει τέσσερις φορές τις διεκδικήσεις των συνδικάτων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που κατέθεσε το ΚΚΕ με Πρόταση Νόμου μέσα στη Βουλή.

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε πολλούς κλάδους και η μεγαλειώδης πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη έδειξαν το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής. Τα αγωνιστικά παραδείγματα των οικοδόμων, των εργαζόμενων στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, των εργαζομένων της e-food και σε μια σειρά επιχειρήσεις που έχουν υπογράψει συμβάσεις με μεγάλες αυξήσεις μισθών, με επιβολή σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς, με επαναφορά των τριετιών, το επιβεβαιώνουν».

«Τώρα πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, για 7ωρο- 5νθήμερο-35ώρο. Για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, της 13ης και 14ης σύνταξης. Για να επανέλθουν οι κομμένες τριετίες, να κατοχυρωθεί η Κυριακάτικη αργία, να μην υπάρχει καμία διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την απεργία που έχει αποφασιστεί από τα εργατικά συνδικάτα για τις 9 Απρίλη με σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”, δίνοντας συνέχεια στον αγώνα ενάντια στην πολιτική που έχει μετατρέψει τους χώρους δουλειάς και συνολικά τη ζωή των εργαζομένων σε μια απέραντη “κοιλάδα των Τεμπών”», επισημαίνει.

Καταλήγοντας, τονίζει: «όλες αυτές οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις δείχνουν αυτό που το σύστημα του κέρδους, η μεγαλοεργοδοσία και οι πολιτικοί υπηρέτες της τρέμουν, τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα των εργαζομένων που μπορούν να βάλουν στο στόχαστρο τον πραγματικό υπεύθυνο, την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου και τους πολιτικούς εκπροσώπους της».