Η νέα κωμική σειρά «Καλά θα πάει κι αυτό», σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη και σενάριο Δημήτρη Αποστόλου, που θα μας κάνει να γελάσουμε, να συγκινηθούμε και να ταυτιστούμε με τους ήρωές της, κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2025 στις 22:45 στην ΕΡΤ1.

Η ανατρεπτική σειρά της ΕΡΤ, που θα μεταδίδεται από Δευτέρα έως Τετάρτη στις 22:45, έχει εξασφαλίσει ένα all star cast το οποίο αποτελείται από τους: Κώστα Κόκλα, Μαρία Λεκάκη, Γιάννη  Ζουγανέλη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνα Κλαψινού,  Γιώργος Χριστοδούλου, Ντόρα Μακρυγιάννη, Πάρι Θωμόπουλο, Μαρία Κωνσταντάκη, Πέτρος Σκαρμέας, Παναγιώτα Βιτετζάκη, Ίαν Στρατή, Κώστα Κορωναίο, Στέλιο Ιακωβίδη.

Στον ρόλο της Χαρίκλειας, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου.

Στον ρόλο της Φιλιώς η Ελένη Φιλίνη.

Το τραγούδι των τίτλων «Καλά θα πάει κι αυτό» ερμηνεύουν ο Γιάννης Γιοκαρίνης και ο Βασίλης Καζούλης, τη μουσική υπογράφει ο Νίκος Τερζής και τους στίχους ο Γιάννης Κότσιρας.

Αυτοί είναι οι ήρωες της σειράς:

Οικογένεια Παπαδάκη

ΜΙΧΑΕΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ  (Κωνσταντίνα Κλαψινού)

Η όμορφη και τσαούσα 34χρόνη ηθοποιός μας, ξέρει από τις πάνες ακόμα ότι γεννήθηκε για το σανίδι. Κι ούτε ο θεός ο ίδιος δε μπορεί να της το διαψεύσει! Στην επιθυμία της δεν βρήκε ποτέ συνοδοιπόρους. Έτσι έμαθε να παλεύει μόνη της.

Στήριγμα της η αδελφή της Ελισάβετ και η Νίκη η κολλητή της που σαν πιο γειωμένες κοπέλες του καιρού τους, την μαζεύουν στα συχνά ξεσπάσματα, τις παρορμήσεις και τις εμπρηστικές της συμπεριφορές πριν θρηνήσουμε θύματα.

Θα προσληφθεί στην εταιρία NEEDS του Πάρι ως υπεύθυνη των διαφημιστικών στα social media. Μέχρι που θα γίνει το «πρόσωπο»  της εταιρείας και ο βασικός ambassador  της, δυναμώνοντας σταδιακά τη θέση της στην αυλή του Πάρι. Κατορθώνοντας έτσι να γίνει talk of the town με τις πιασάρικες εμφανίσεις και ιδέες της στα social!

Μότο της: «Καλά θα πάει κι αυτό!..»

ΕΛΙΣΑΒΕΤ  ΠΑΠΑΔΑΚΗ – αδερφή Μιχαέλας  (Ελισάβετ Γιαννάκου)

Η τελειόφοιτη αρχιτέκτονας, με ειδίκευση στην εσωτερική διακόσμηση είναι το χαρακτηριστικό δείγμα του: τα σιγανά ποτάμια να φοβάσαι… Η μητέρα της τη φωνάζει Κιμ, (από τον Βορειοκορεάτη Γιουνγκ) λόγω του κρυψίνους του χαρακτήρα της. Μια και κανείς δεν ξέρει τίποτα για τα προσωπικά, τα επαγγελματικά, για τα πάντα δεν της παίρνεις κουβέντα! Καλόγουστη, κομψή,  μοντέρνα, με τηλέφωνο που ανοίγει μόνο αν είσαι χάκερ και με ένα δεύτερο κινητό άγνωστης χρήσης και κυρίως μ’ ένα όχι και τόσο ασφαλές και συνηθισμένο επάγγελμα για γυναίκα…

Μη βρίσκοντας ευήκοα αυτιά για τις ρηξικέλευθες ιδέες πάνω στο interior design και για να μη έχει ένα προτεταμένο χέρι επαιτείας από τους δικούς της έχει καταλήξει ταξιτζού αεροδρομίου!!!

Μότο της:   «…όλα είναι δρόμος!», αλλά κυρίως το «Να, αυτά δεν μπορώ»

ΡΟΔΩ ΔΑΝΔΟΛΟΥ–ΠΑΠΑΔΑΚΗ – μητέρα Μιχαέλας και Ελισάβετ (Μαρία Λεκάκη)

Η Ρόδω, σε κόντρα της στατιστικής που θέλει όλους τους γάμους να ‘ναι ανά πάσα στιγμή υπό κατάρρευση, έχει μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και ένα άνδρα που δεν έπαψε να’ ναι ερωτευμένη μαζί του στα σχεδόν 40 χρόνια κοινού βίου… Και να τον θέλει κολασμένα.

Οι επιθυμίες του Αλέκου της ήταν πάντα διαταγές για αυτήν. Δεν παραπονέθηκε ποτέ, ούτε για τα μπλεξίματα του με το χόμπι του να αναζητά κρυμμένους θησαυρούς ανά την Ελλάδα με ανιχνευτή μετάλλων, ούτε για το καθημερινό εγερτήριο στις 4.30 το πρωί για να ανοίξει το ψαράδικο τους το fish boutique «Ψάρι στα χείλη»!

Η Ρόδω είναι μια γνήσια Κρητικιά αρχοντοπούλα απ’ το Ρέθυμνο, που έχει στο DNA της τον τζόγος και το ρίσκο, κάτι που τη καθόρισε από πολύ νέα.

Με τη σχέση της Μιχαέλας με τον Πάρι δεν είχε κανένα πρόβλημα. Είχε εμπιστοσύνη στο ένστικτο της κόρης της. Για το μόνο που θλίβεται,  χωρίς να το ομολογεί, είναι ο αποχωρισμός με την καλύτερή της φίλη τη Χαρίκλεια.

Μότο της: «Πάρε με θε μου πάρε…Αλέκο δεν λέω εσένα θεό μου… Κάτω τα χέρια σου»

ΑΛΕΚΟΣ – πατέρας Μιχαέλας – Ελισάβετ (Κώστας Κόκλας)

Ο δασκαλάκος με τη χρυσή καρδιά, άκουγε πάντα ευαγγέλιο τις συμβουλές και προτροπές του σοφού καπετάνιου πατέρα του: μια γυναίκα μάς αναλογεί στη ζωή, οι πολλές είναι ξόδεμα και άδικος κόπος. Αλλά μη βιάζεσαι. Θα στη φέρει η μοίρα… Αφού μια μας τη χρωστάει σε όλους… Έτσι κι αυτός περίμενε υπομονετικά μέχρι την έλευση «εκείνης»…

Όταν πρωτοείδε τη Ρόδω, σ’ εκείνο το καφενείο στα παλιά τείχη του Ρεθύμνου, που είχε έρθει για να φτιάξει τα χαρτιά του για την πρωτοβάθμια, τον εντυπωσίασε όχι μόνο η ομορφιά της, αλλά και η δύναμη της γροθιάς της όταν προσγειώθηκε στη μύτη του άγριου βοσκού απ’ τα Μιτάτα των Ανωγείων, που αμφισβήτησε την τιμιότητα του φουλ του βαλέ.

Τρυφερός, συγκαταβατικός, ρομαντικός, θερμόαιμος (κυρίως με τη Ρόδω του) και υποστηρικτικός σε κάθε τρέλα των κοριτσιών του, δεν δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την αδυναμία που του έχουν τα βλαστάρια του. Αλλά κι όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, όταν σε κάθε πρόβλημα-διένεξη ο Αλέκος θα ναι η Άμεση Δράση της περιοχής, αφήνοντας το για ψαράδικο, για όσο χρειαστεί, στα χέρια της γυναίκας του.

Μότο του:  όταν δεν λέει μαντινάδες (κυρίως hand made) είναι «θησαυρέ μου..» και “Είναι η αγάπη που κάνει τον κόσμο να γυρίζει”

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΙΟΡΔΑΝΟΥ
ΠΑΡΙΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥ (Γιώργος Χριστοδούλου)
Το άλλοτε σεμνό και φοβικό παιδί, σάκος του μποξ διαφόρων bullyδων δεν υπάρχει πια. Μόνο κάτι φωτογραφίες του παρελθόντος με το μόνιμο άχαρο του γέλιο τον θυμίζουν. Σήμερα, βλέπουμε τον Πάρι στη γοητευτική του έκδοση. Σίγουρο. Αποτελεσματικό. Επιβεβαιωμένο. Ευγενικό και καλοσυνάτο προς άπαντες. Προσιτό και φιλικό. Σίγουρα ελκυστικό. Σέξι, κομψό και φωτεινός.
Για κείνον το NEEDS δεν είναι απλά μια πατέντα πλουτισμού και δημοφιλίας αλλά κυρίως μια κοινωνική προσφορά για τους πολλούς…

Αφανής φιλάνθρωπος και αρωγός όπου η ανάγκη τον καλεί… Έχει στοχοπροσήλωση με ό,τι καταπιάνεται. Γεννάει συνεχώς νέες ιδέες. Αλλά πλέον τις επιβάλει με αυτοπεποίθηση και χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις, όχι λόγω ψώνιου αλλά για να αναλαμβάνει την ευθύνη μόνος του. Όμως, ο καθρέπτης του αντανακλά ένα άλλο είδωλο. Κάπου στο βάθος της ίριδας, ο ίδιος κι όσοι τον αγαπάνε αναγνωρίζουν τη ατέλειωτη μοναξιά, την αστάθεια και τα ψυχικά κενά του.

Από το καιρό του χωρισμού του με τη Μιχαέλα και το τρόμο του να μη πληγωθεί ξανά, αποφεύγει τις σχέσεις.

Αν και καταρρέει συχνά, αρνείται πεισματικά να εκπέσει στη ανάγκη των αντιαγχολιτικών χαπιών.

Μότο του:   «Όλα είναι υπό έλεγχο…»  Αμ δε…

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥ – αδερφός Πάρι (Πέτρος Σκαρμέας)

Ο μεγάλος αδελφός του Πάρι. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Κομοτηνής με ιδία μέσα, αφού τα οικονομικά της οικογένειας δεν επέτρεπαν την υποστήριξή του. Για τον  Απόλλωνα ο αδελφός του, υπήρξε πάντα ο μικρός του γιος και τον ρόλο δεν τον εγκατέλειψε ποτέ κι ούτε έχει πρόθεση να το κάνει. Ακόμα κι όταν έφυγε στο εξωτερικό, τον πήρε μαζί του.

Δούλεψε στη ελληνική πρεσβεία της αμερικάνικης μητρόπολης, για να ξεχάσει κι ο ίδιος έναν κρυφό έρωτα… Συνειδητοποιώντας  ότι ήταν μια σχέση δίχως αύριο έκρινε ότι και η δική του φυγή ήταν η μόνη σωτηρία. Αφού «εκείνη η μια» δεν ήταν άλλη απ’ τη Ελισάβετ, τη μικρή αδελφή της Μιχαέλας!

Έχει αδυναμία στη μητέρα του, αλλά δεν «μασάει» απ τις συχνές κρίσεις της. Φωνή λογικής, καμιά φορά και σοφίας, επιτελεί πετυχημένα το ρόλο του ειρηνοποιού ακόμα και εις βάρος του.

Μότο του:  «Ο Νώε έφτιαξε την Κιβωτό πριν αρχίσει να βρέχει»

ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ – μητέρα Πάρι και Απόλλωνα (Μίρκα Παπακωνσταντίνου)

Πατρινιά, καπάτσα και καλλονή στα νιάτα της. Μεγαλωμένη με μια πρωτόγνωρη ελευθερία για τον καιρό της, από νωρίς κέρδισε την οικονομική ανεξαρτησία και μαζί το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα να διαλέγει πού θα ‘ναι με ποιον και γιατί, από πολύ νωρίς. Επιλεκτική και ονειροπόλα, ένιωθε ότι η Πάτρα ήταν η φυλακή της κι ας απείχε μόλις 2 ώρες από την πρωτεύουσα, οι τρόποι να ξεφύγει ήταν περιορισμένοι.

Μέχρι εκείνη, τη μαύρη ώρα, νύχτα στα Μπουρμπούλια, που συνάντησε τον Αλέξανδρο, πλωτάρχη του πολεμικού ναυτικού, κυβερνήτη του υποβρυχίου που ελλιμενίστηκε για λίγο στη Πάτρα και τορπίλισε τις αισθήσεις της. Τον ακολούθησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Έζησε το όνειρο για 5 μήνες μέχρι τη σκληρή αποκάλυψη ότι ήταν παντρεμένος και μάλιστα με μια κόρη!! Το αγαθό κορίτσι ξύπνησε σε μια νύχτα. Κανείς δεν θα τη πρόδιδε ξανά.

Στο πρόσωπο του Φώτη, του άντρα της, αφεντικό εργολάβος, βρήκε τη βολική λύση και για τους δυο στόχους της. Έστησε ένα νέο σπιτικό, που της έφτιαξε κάπου στα παράλια της Αττικής. Έκανε δυο παιδιά και έζησε μια άνετη ζωή. Δεν στερήθηκε τίποτα.

Μότο της:  «Κούκος μονός θα μείνει το μπακανιάρικο… Θα το πάθω το εγκεφαλικό» 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

ΝΑΤΑΛΙ ΣΩΤΗΡΙΟΥ – κόρη Τάσου, επενδυτή της εταιρείας  (Ντόρα Μακρυγιάννη)

Όμορφο πλουσιοκόριτσο βορείων προαστίων μεγαλωμένο σαν πριγκίπισσα. Δεν της αρέσει το όχι. Γιατί ποτέ δεν το άκουσε. Μεγάλωσε στο απυρόβλητο πιστεύοντας ότι η ζωή της χρωστάει τα πάντα, ίσως γιατί είχε τα πάντα. Μανιακή με τα ζώα και τις ενδυματολογικές αλλαγές. Κομψή ό,τι και να φορέσει. Συνήθως την ελκύουν επώνυμα ρούχα και τα vintage. Θαμώνας κοσμικών μπαρ και φανατική ταξιδιώτης σε άγνωστους και πρωτόγονους προορισμούς. Υπερκαταναλωτική, φαν του βουνού, της ιππασίας, της γυμναστικής, της τζαζ και της μουσικής των 60’ς. Η Νάταλι, σε αντίθεση με τον αδελφό της, που κλείστηκε από την εφηβεία στον εαυτό του, ανοίχτηκε από νωρίς σε περιπέτειες που μόνο η τύχη την προστάτεψε από εσωτερικά και εξωτερικά τραύματα. Για να ξεφύγει από τις σκέψεις της και να ξεχαστούν οι νύχτες και τα έργα της, θα αποδράσει στο εξωτερικό για αρκετά χρόνια σπουδάζοντας ό,τι χρειαζόταν για να μην επιστρέψει άμεσα στην Ελλάδα. Θεώρησε ότι η αναζήτηση του τέλειου άνδρα ίσως την απελευθέρωνε και ηρεμούσε η ψυχή της. Έκανε πολλές δοκιμές, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Μέχρι που γνώρισε τυχαία στη Νέα Υόρκη τον φοβισμένο και δειλό Πάρι με τη έξοχη ιδέα του Νeeds και στο όμορφο αγνό πρόσωπο του ανακάλυψε τη Λυδία λίθο και ίσως τον έρωτα…Όταν κατάλαβε ότι ο μεγάλος της έρωτας, μόνο με ύπνωση θα θυμότανε κείνη τη νύχτα, αποφάσισε να σταθεί δίπλα του σαν φίλη και life style μέντορας του μήπως και του γίνει αναγκαία και απαραίτητη. Σύντομα γίνεται η σιδηρά κυρία της εταιρίας. Γρήγορα θα βρεθεί εν μέσω διασταυρούμενων πυρών και ερώτων.

Μότο της: «Κι όσο δεν μπορώ τα διλήμματα…»

ΕΡΡΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ – γιος του Τάσου, επενδυτή εταιρείας και αδελφός της Νάταλι (Ίαν Στρατής)

Ο Ερρίκος, έζησε πάντα στη σκιά της αδελφής του. Αφού για όλους το λαμπρό της οικογένειας Σωτηρίου, ήταν η Νάταλι. Και παρ’ όλο που την προσοχή των πάντων μονοπωλούσε η «μεγάλη», όπως τη φώναζε πάντα, δεν τον ενοχλούσε. Ήταν η αδυναμία του, όπως και η δική της, και τη ζήλευε καλοπροαίρετα για τον ανεξάρτητο ριζοσπαστικό χαρακτήρα της.

Λίγοι άνθρωποι κατάφεραν να μπουν στη ζωή του. Ακόμα λιγότερες γυναίκες. Θα φύγει κι αυτός στο εξωτερικό για σπουδές στη μουσική, αν και ο πατέρας του είχε σοβαρές διαφωνίες .

Έχοντας ανεξαρτητοποιηθεί, όταν θα επιστρέψει θα δηλώσει την επιθυμία του να ανοίξει ένα στούντιο και μια μουσική σκηνή για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Ο πατέρας του, θα του υποσχεθεί την αρωγή του, αφού πρώτα πετύχει σαν στέλεχος της εταιρίας Νeeds στη διάρκεια ενός χρόνου. Ο Ερρίκος θα αναγκαστεί να συναινέσει και  θα μπει κι αυτός στο pay roll της εταιρείας. Αρχικά σαν συνθέτης και μουσικός επιμελητής στα προωθητικά post του Νeeds και πολύ γρήγορα σαν Social Media Manager. Θα ασχοληθεί με θέρμη και φανατισμό στη επίτευξη του στόχου χωρίς να περιμένει ότι από το νέο πόστο του θα γνωρίσει τη μούσα της ζωής του, στο πρόσωπο της Μιχαέλας. Η φιλία τους θα δώσει και στους δύο αυτό που τους έλειπε στη ζωή. Κάποιον να πιστεύει στο ταλέντο τους και να τους αποδέχεται.

Μότο του:  «Εγώ μιλώ με τα τραγούδια μου»

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ – ΣΩΤΗΡΙΟΥ  – μητέρα της Νάταλι και του Ερρίκου (Τζίνη Παπαδοπούλου)

Η απόλυτη κυρία. Μοναχοκόρη του βασιλιά του τσιμέντου, έζησε μες τα πούπουλα και στα χάδια. Η αρχόντισσά μας με καταγωγή από την Άνδρο, ευλογήθηκε να γεννηθεί σε μια ευτυχισμένη-αρμονική οικογένεια με φιλελεύθερη αντίληψη ζωής. Κυρίως λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων του πατέρα της. Ο Μηνάς Λινάρδος, δεν ήταν πάντα πλούσιος. Δεν τολμά να πει ότι είναι αριστερός στη πολυτελή βίλα που μεγάλωσε την Κατερίνα του. Όμως, το δείχνει στη πράξη. Αντίληψη που ακολουθεί σήμερα και η μοναχοκόρη του. Έκανε τα πάντα σωστά στη ζωή του. Όμως, έκανε το λάθος να πιστέψει ότι επειδή δεν είχε πειράξει κανέναν δεν θα του έκαναν ποτέ το ίδιο, ειδικά εκείνη τη ώρα που ήταν ετοιμοθάνατος και εμφανίστηκε ο μέλλων γαμπρός του.

Έτσι, όταν ο Τάσος ήρθε σεμνά και ψεύτικα να ζητήσει το χέρι της Κατερίνας του, ως γνήσια ερωτευμένος (αυτό κι αν ήταν ψέμα) πρώτα ρώτησε την κόρη του, που θέλοντας να τον αποχαιρετήσει ήρεμο και εφησυχασμένο ότι δεν θα την άφηνε πίσω μόνη και απροστάτευτη,  δέχτηκε την πρόταση του γλυκομίλητου εμπόρου.. Άλλωστε τι κακό μπορούσε να της συμβεί. Δεν ήταν και τόσο απεχθής ο σύζυγός της. Τελικά όμως δεν ήταν αγαθός μόνο ο πατέρας της  αλλά και η ίδια και θα το ανακάλυπτε γρήγορα…

Μότο της: «Δεν θα μ’ αλλάξει κανένας. Μάτωσα για να φτάσω να με καμαρώνω».

ΤΑΣΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ – επενδυτής εταιρείας,  πατέρας Ερρίκου και Νάταλι  (Γιάννης Ζουγανέλης)

Πλούσιος δεύτερης γενιάς, θήτευσε δίπλα στους χειρότερους (βλ. πατέρα του) για να μετατραπεί σ’ ένα αδίστακτο φραγκοφονιά που δεν σταματά προ ουδενός για να αποκτήσει και άλλο αμύθητο πλούτο. Γι’ αυτόν όλα είναι θέμα εξουσίας – δικιάς του εννοείται – και όποιος την αμφισβητεί έχει πολλά άνομα μέσα για να τον συνετίσει ή να τον εξαφανίσει!

Από τον πατέρα του, δεν έμαθε μόνο να δημιουργεί πλούτο αλλά και κατεστραμμένες ζωές, όπως αυτή της γυναίκας του. Διδάχτηκε να μην έχει εμπιστοσύνη ούτε στις σκέψεις του. Εκπαιδεύτηκε μισογύνης (εκτός απ τη κόρη του) και επειδή η παιδεία του, εκτός και εντός σχολείου, δεν τον έμαθε στο ωραίο και στο μεγάλο, ότι έχει να κάνει με τέχνη τον απωθεί.

Μόνο στην περίπτωση που η τέχνη παράγει κέρδη, τότε κάνει την καρδιά του πέτρα. Παντρεύτηκε τη γυναίκα του, κόρη ανταγωνιστή του πατέρα του, για να ενωθούν περιουσίες ώστε να μονοπωλήσουν τη αγορά των ηλεκτρικών και οικοδομικών υλικών.

Μότο του: «Πιτσιρίκα πιτσιρίκα ότι έψαχνα σε σένα βρήκα…»

Ο ΣΤΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

ΤΖΟΝΙ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ – φίλος και συνεργάτης Πάρι (Πάρις Θωμόπουλος)

Δεν ξέρουμε πολλά για αυτόν…Ίσως γιατί δεν μιλάει πολύ. Θα τον χαρακτήριζε κάποιος άνθρωπος των έργων και του δόγματος «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο Τζόνι, έχει πολλά στραβά. Τα είχε πάντα. Θα μπορούσε, λόγω ψυχοσύνθεσης, να ήταν γνήσιος αδελφός της Μιχαέλα. Καυγατζής, αψής, παρεξηγιάρης, παρομητικός, βαρυχέρης, αλλά ποτέ αχάριστος και ιδιοτελής.

Η ρίζα του ικαριώτικη, πριν περπατήσει κολύμπησε και μόνο μες στο νερό νιώθει στο στοιχείο του. Καρχαρία, τον φώναζε η μάνα του για τη ταχύτητα του στη θάλασσα, αλλά γρήγορα κούμπωσε ο χαρακτηρισμός λόγω της αγάπης του να δαγκώνει. Όνειρο του ήταν να γίνει μποξέρ για αυτό και τα βήματα του τον οδήγησαν στην Αμερική. Για τον ιδιοκτήτη της Νeeds Πάρι, για να μη του τον πειράξουνε θα έφτανε στα άκρα ακόμα και στο έγκλημα. Τον φωνάζουν Σκιά.. Και δεν έχουν άδικο. Εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις. Και για καλό και για κακό.

Με τη Μιχαέλα θα περάσει από πολλά κύματα. Αλλά μόλις καταλάβει ότι η τέως νυν και αει αγάπη του αφέντη του είναι η αδελφή ψυχή του, θα κάνει την υπέρβαση και θα βρεθεί να την προστατεύει ακόμα κι από αυτόν τον ίδιο τον Πάρι, τον μόνο φίλο που είχε ποτέ στη ζωή του..

Μότο του: «Δεν υπάρχει αυτό» … Που καταφέρνει και το κολλάει παντού

ΝΤΙΕΓΚΟ – ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ – «Η» ψυχίατρος είδωλο (Μαρία Κωνσταντάκη)

Είναι λίγο αλλόκοτο το όνομα της γιατρού μας. Αλλά το βαφτιστικό της Σωτηρία δεν άρεσε και κυρίως στο πατέρα της που ονειρευόταν να γεννηθεί, ένα αγόρι για να τον κάνει μπαλαδόρο.  Το Ντιέγκο και στους πιο αμαθείς καταλαβαίνουμε από που προήλθε. Βοήθησε πολύ και η ημερομηνία γέννησης της Σωτηρίας στις 25 Νοεμβρίου, ίδια μέρα με τον αργεντινό θεό της μπάλας. Η Ντιέγκο, δεν έπαιξε ποτέ με κούκλες. Την κοριτσοπαρέα δεν τη γνώρισε ποτέ και έμαθε να μη την αποζητά. Μια ζωή θυμάται τον εαυτό της να φοράει παπούτσια με καρφιά, σορτσάκια και επικαλαμίδες.

Ένα μεσημέρι συνάντησε τον Πάρι. Από κείνη τη μέρα ξεκίνησε μια εξαρτητική σχέση μεταξύ των δυο τους. Καθαρά επαγγελματική στη αρχή που στη διαδρομή απέκτησε όλα τα χαρακτηριστικά της κολλητής ανδρικής παρέας.

Μη φανταστείτε ότι η Ντιέγκο Διαμαντίδου, ήταν καμία αδιάφορη ανδροπρεπής με αδρά εξωτερικά χαρακτηριστικά και συμπεριφορές γυναίκας. Αντιθέτως, είναι όμορφη, σέξι, επιθυμητή. Δεν διατηρεί καμία σταθερή σχέση, οι άνδρες, όμως, σφάζονται στη ποδιά της. Το φωτεινό αντικείμενο του πόθου της είναι ο Τζόνι.

Μότο της:  «Στον καναπέ σου ή στον καναπέ μου!» Αλλά για όλα τα άλλα και όλους τους άλλους το «δεν έχεις σωτηρία εσύ ούτε 10 Γιάλομ δεν σε σώνουν».

ΝΙΚΗ ΠΑΠΑΛΙΟΥ – φίλη Μιχαέλας και Ελισάβετ (Παναγιώτα Βιτετζάκη)

Όχι τυχαία η Ρόδω τη φωνάζει κόρη… Με την Ελισάβετ και τη Μιχαέλα περνάνε όλη τη μέρα μαζί. Μαζί με την Ελισάβετ είναι η κολλητή της Μιχαέλας και ο μόνος άνθρωπος που ακούει αδιαμαρτύρητα τη σκληρή συνήθως γνώμη της. Η Νίκη αποδεικνύει ότι τα φαινόμενα απατούν. Με την αθυροστομία της, το τολμηρό ντύσιμο και την ανένταχτη συμπεριφορά της όλοι έχουν μια παγιωμένη αντίληψη για τη ηθική της. Αλλά πέφτουν πολύ έξω. Η σέξι φίλη, είναι μια συνειδητοποιημένη γυναίκα της εποχής, που ψάχνει μια σχέση στέρεη με κύρια χαρακτηριστικά: τον σεβασμό και τη αλληλεκτίμηση.

Ανοικτόμυαλη και πολυμήχανη, έχει σε κάθε πρόβλημα μια άμεση λύση-πρόταση που όταν δεν ακολουθείται απλά επέρχεται η καταστροφή. To Mare Nostrum, το μπαράκι της, είναι ένα καλόγουστο στέκι, φυσικά διακοσμημένο από την Ελισάβετ, που και τον χειμώνα ακόμα σου φέρνει το καλοκαίρι στο ποτήρι σου, όπως και το ταμπεραμέντο της ιδιοκτήτριας του.

Μότο της:  «Όποιος με κοιτάξει από το λαιμό και πάνω έχει ελπίδες».

ΦΙΛΙΩ  – θεία του Πάρι και αδελφή της Χαρίκλειας (Ελένη Φιλίνη)

Η Φιλιώ και η Χαρίκλεια, λόγω της διαφοράς ηλικίας τους δεν πρόλαβαν να ζήσουν ποτέ μαζί. Ήταν ας πούμε αδελφές μόνο κατ’ όνομα και αίμα. Σε αντίθεση με τη αδελφή της, η Φιλιώ έζησε μια φυσιολογική ζωή. Παντρεύτηκε τον παθολόγο γιατρό εκ Πατρών, μαράζωσε κατά την απομάκρυνσή της από τη μεγάλη της αγάπη, το τραγούδι, κι όταν πέθαναν οι γονείς και παράλληλα χήρεψε, δεν τη κρατούσε τίποτα στη αχαϊκή πρωτεύουσα. Έτσι πούλησε τα πάντα και ανέβηκε στη Αθήνα να ζήσει έστω και εκ των υστέρων με τον μόνο άνθρωπο που της είχε απομείνει: την αδελφή της. Με σκοπό να καλύψουν το χαμένο διάστημα και να χαρεί την έννοια της μητρότητας μέσα από τα δυο ανίψια που τους έχει άρρωστη αδυναμία.

Η Φιλιώ συγκροτημένη, σταθερή, σοβαρή και απολύτως αξιοπρεπής είναι η μέρα νύχτα με τη αδελφή της γι’ αυτό και συχνά αποθαρρύνεται από τους παραλογισμούς της και έχει μόνιμη κουβέντα στο στόμα της, άλλο ένα τέτοιο κι έφυγα. Αλλά πάντα μένει, όχι γιατί φοβάται τη μοναξιά.

Μότο της: «Άλλο ένα τέτοιο κι έφυγα»