Για την απόφασή του να γραφτεί στη δραματική σχολή, ενώ είχε βγάλει το ναυτικό φυλλάδιό του και ετοιμαζόταν να εργαστεί στα καράβια, για τα δύσκολα, αλλά και όμορφα παιδικά του χρόνια, καθώς και για τους δύο γάμους και τον έναν αρραβώνα που είχε κάνει, είχε μιλήσει το 2001 στον Νίκο Χατζηνικολάου και την εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω», ο Νίκος Γαλανός, που πέθανε τη Δευτέρα 19 Μαΐου σε ηλικία 79 ετών. 

Σχετικά με τα επαγγέλματα που είχε σκεφτεί να ακολουθήσει και το πώς τελικά πήγε στη δραματικά σχολή, ο Νίκος Γαλανός είχε αναφέρει πως: «Στην εφηβική περίοδο σκεφτόμουν να πήγαινα στην Σχολή Ικάρων και παράλληλα μου άρεσε να ταξιδεύω, να φύγω με καράβι, να ακολουθήσω την θάλασσα. Και είναι γεγονός ότι αποφάσισα τελικά την θάλασσα, έβγαλα φυλλάδιο, το έχω κρατήσει, και την ημέρα που έκλεισα δουλειά να μπω σε καράβι, όπου ήταν ένας συγγενής μου καπετάνιος, την ίδια μέρα άλλαξα γνώμη, έτσι ξαφνικά, και πήγα και γράφτηκα στη δραματική σχολή».

«Ήταν μεσημέρι και πήγα σε κάποιες οικογένειες που είχε το καράβι πλοιοκτήτριες, με τον συγγενή μου αυτόν, και μιλάμε για να με δουν, γιατί θα πήγαινα για καπετάνιος. Φεύγω από εκεί το μεσημέρι και πάω στο σπίτι μου και ξαφνικά λέω “δεν θέλω να πάω στα καράβια” και πάω κατευθείαν στη σχολή και ρωτάω πως μπορώ να μπω, ήταν καλοκαίρι. Νομίζω ότι τελικά το ένστικτο, το τυχαίο, με οδήγησε σωστά, με την έννοια ότι ίσως στη θάλασσα να μην τα πήγαινα καλά εγώ με τον εαυτό μου» είχε περιγράψει.

«Πολλές φορές και τώρα αναρωτιέμαι, ότι στην ζωή των ανθρώπων υπάρχει αυτό το τυχαίο που λέμε. Δηλαδή συμβαίνουν τα πράγματα, που όσο και αν βάζεις την λογική και λες “αυτό πρέπει να κάνω ή το άλλο”, ξαφνικά συμβαίνουν τα πράγματα και σου αλλάζουν τα πάντα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά. Δηλαδή πολλές φορές λέω “ήταν πάθος; Ήταν αγάπη ας πούμε να βγω στο θέατρο; Να γίνω ηθοποιός;”. Δεν μπορώ να απαντήσω. Ήταν κάτι ξαφνικό. Κάτι σαν να μου είπε ότι “πας εκεί, όχι τώρα μην πας εκεί, κάνε αυτό”», είχε προσθέσει.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Αναφορικά με τα παιδικά του χρόνια, ο Νίκος Γαλανός είχε πει ότι: «Τα παιδικά μου χρόνια ήταν και δύσκολα και όμορφα. Δηλαδή ήταν δύσκολα οικονομικά, αλλά τώρα που τα σκέφτομαι υπάρχει τελικά στη δυσκολία κάτι όμορφο. Υπάρχει μία ομορφιά. Που καλείσαι είτε να την συνειδητοποιήσεις ή όχι. Και αν την συνειδητοποιήσεις γεύεσαι και πιστεύω ότι μεγαλώνεις, ψηλώνεις σαν άνθρωπος πάρα πολύ».

«Αν σκεφτείς ότι τρώγαμε κρέας 1 φορά την εβδομάδα, ότι έβαλα στα 16 μου προς 17 μακρύ παντελόνι, και θυμάμαι ότι το πρώτο μου παντελόνι το είχε φέρει ένας φίλος του αδελφού μου, του μεσαίου, που ταξίδευε στα καράβια και μου έφερε από την Αμερική ένα τζιν και έβαλα το πρώτο μου μακρύ παντελόνι. Ή αν σκεφτείς ότι οι παρέες, οι φίλοι, που γυρίζαμε στη γειτονιά, πηγαίναμε στον κεντρικό δρόμο και βλέπαμε να περνάει τότε μηχανή, η “Φλωρέττα”, ή αυτοκίνητο αραιά και πού και το κοιτάζαμε σαν όνειρο. Δεν υπήρχαν αυτά τότε! Αυτά όλα ναι μεν κάποια στιγμή σε στεναχωρούσαν και έλεγες “αχ γιατί να μην έχω και εγώ αυτό”, αλλά από την άλλη πιστεύω ότι διαμόρφωναν χαρακτήρα», είχε προσθέσει.

Οι δύο γάμοι και ο ένας αρραβώνας

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του στον Νίκο Χατζηνικολάου, ο Νίκος Γαλανός είχε αναφερθεί στην προσωπική του ζωή και τους δύο γάμους και τον έναν αρραβώνα που είχε κάνει. Επιπλέον, είχε παραδεχθεί πως πολλές φορές σκέφτεται πως θα ήταν καλύτερα αν είχε δημιουργήσει μία οικογένεια.

Συγκεκριμένα, ο Νίκος Γαλανός είχε εξομολογηθεί ότι: «Έχω παντρευτεί δύο φορές και έχω χωρίσει, τα επίσημα που λέμε. Έχω κάνει δυο γάμους και έχω κάνει και έναν αρραβώνα που χωρίσαμε. Η πρώτη μου γυναίκα δεν ήταν από τον χώρο, ήταν εκτός θεάτρου. Ήταν έρωτας από το Γυμνάσιο που κατέληξε σε γάμο, και μέσα σε 4-5 μήνες κατέληξε σε χωρισμό. Ο γάμος μου ο δεύτερος και ο αρραβώνας ήταν από το θέατρο. Δηλαδή η γυναίκα μου η δεύτερη ήταν η Κατερίνα Μαραγκού και η μνηστή ήταν η Κάτια Δανδουλάκη, που ήμασταν αρραβωνιασμένοι 2 χρόνια.

Δεν ξέρω, νομίζω ότι όταν αρχίζω και συμβιώνω με έναν άνθρωπο, ζω δηλαδή στον ίδιο χώρο, κάπου πνίγομαι. Επίσης έχω ανακαλύψει ότι έχω μία έντονη εσωτερική διάθεση ελευθερίας. Με ενοχλεί το να μπαίνω στα κουτάκια μέσα δογματικά και να μπαίνω σε αυτό το “πρέπει”, “πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο”, είτε είναι για καλό, είτε είναι για κακό».

«Επίσης κάπου ίσως εξιδανικεύω τα πράγματα και όταν μπαίνω στην καθημερινότητα αρχίζουν τα πράγματα και αλλάζουν και αυτό με σκοτώνει. Πολλές φορές υπάρχουν βράδια που είμαι μόνος στο σπίτι και σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα αν είχα κάνει οικογένεια. Δεν θα έλεγα ότι μου λείπει το παιδί, δεν ξέρω, αλλά έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι θα έπρεπε να είχα παιδιά», είχε συμπληρώσει.