Ο Βασίλης Σκουλάς, κορυφαίος λυράρης και τραγουδιστής, μίλησε στην ΕΡΤ για το νέο του βιβλίο «Στο μετερίζι της ανθρωπιάς», αναφερόμενος στις δυσκολίες των παιδικών του χρόνων σε πολύτεκνη οικογένεια χωρίς βασικές ανέσεις, και την καθοριστική επίδραση της κρητικής μουσικής στη ζωή του. Περιέγραψε τις πρώτες του μουσικές εμπειρίες στα καφενεία της οικογένειας και τις συναυλίες για την ομογένεια, μοιράζοντας μια συγκινητική εμπειρία από τη Νότια Αφρική. Τόνισε τη σημασία των αξιών, όπως η ευγένεια και το μεγαλείο ψυχής, και συμβούλεψε τους νέους να ακολουθούν αυτό που αγαπούν χωρίς πίεση.
Πιο αναλυτικά
Ο Βασίλης Σκουλάς μίλησε στην εκπομπή «Νωρίς Νωρίς» της ΕΡΤ, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, «Στο μετερίζι της ανθρωπιάς». Ο κορυφαίος λυράρης και τραγουδιστής άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για τις ρίζες του, τα δύσκολα παιδικά χρόνια και την επαφή του με την κρητική μουσική που τον καθόρισε επαγγελματικά και ανθρώπινα.
Αρχικά ο Βασίλης Σκουλάς δήλωσε σχετικά με τον τίτλο του βιβλίου του: «Όσο οι καιροί δυσκολεύουν, είναι πιο επιτακτική ανάγκη για όλους να μπούμε στη διαδικασία και να νιώσουμε τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπό μας, τον εαυτό μας. Να πορευτούμε με αυτό, με αυτή την έννοια που έχει να δείξει ο τίτλος του βιβλίου, “Στο μετερίζι της ανθρωπιάς”».
Ο Βασίλης Σκουλάς για τα παιδικά του χρόνια και την πρώτη του επαφή με τη μουσική
Στη συζήτηση για τα παιδικά του χρόνια, ο Βασίλης Σκουλάς δεν έκρυψε πως βίωσε στερήσεις μεγαλώνοντας σε πολύτεκνη οικογένεια: «Εννιά αδέλφια ήμασταν. Εγώ είμαι ο όγδοος. Δεν είχαμε καταρχήν ούτε τουαλέτα στο σπίτι… Δεν υπήρχε ρεύμα, και μπορώ να πω ότι αισθάνομαι τυχερός γιατί βίωσα αυτές τις καταστάσεις και εκτίμησα περισσότερο τα πράγματα που απέκτησα… Σήμερα όμως τα νέα παιδιά δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Αν δεν στερηθείς, δεν εκτιμάς».
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική και τα καφενεία της οικογένειας άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη ζωή και την καριέρα του: «Τον παππού μου δεν τον πρόλαβα. Εκεί λοιπόν ήτανε το αποκούμπι μου. Άρχιζα να παίζω μελωδίες του και βλέπανε στο πρόσωπό μου προέκταση του παππού μου. Δώδεκα χρονών πρωτόπαιξα στο πρώτο πανηγύρι και μου ανέθεσαν εκδηλώσεις…».
Ο Βασίλης Σκουλάς αναφέρθηκε και στις συναυλίες του για την ομογένεια: «Όσο πιο απομακρυσμένος είναι ο μετανάστης, πολύ περισσότερη η νοσταλγία. Στη Νότια Αφρική είχα μια ευχάριστη και δυσάρεστη εμπειρία. Μόλις ξεκίνησα, σαν ηλεκτρισμός, γέμισε η πίστα από τους ανθρώπους. Στον τρίτο ή στον τέταρτο κύκλο, ο πρώτος που χόρευε έπεσε νεκρός στην πίστα από τη συγκίνηση. Πενήντα χρονών». Ο καλλιτέχνης συνέχισε: «Έπαθε ανακοπή, πέθανε. Εγώ δεν σταμάτησα… Αυτό ήτανε κάτι που μου ‘χει μείνει ανεξίτηλο έτσι».
Σχετικά με τις αξίες που τον καθοδήγησαν όλα αυτά τα χρόνια, ο Βασίλης Σκουλάς τόνισε: «Ήμουν ο εαυτός μου όλα αυτά τα χρόνια. Μ’ άρεσε η παρέα, οι σωστοί άνθρωποι που είχαν ευγένεια και μεγαλείο ψυχής. Αυτά τα είχα φιλτράρει από παιδί και έλεγα ότι θα πορευτώ με αυτό που με εκφράζει, το ήπιο πράγμα, το ανθρώπινο, το σοβαρό, το υπεύθυνο».
Κλείνοντας, ο Βασίλης Σκουλάς έστειλε ένα μήνυμα στους νέους: «Θα συμβούλευα ένα νέο παιδί να μη πιέζει τον χρόνο. Κατάθεσε αυτό που εσύ εκφράζεις και θα βρει το δρόμο του. Αν έχει αξία, θα την πάρεις, θα την εισπράξεις. Δεν επέβαλα ποτέ στα παιδιά μου ούτε σε κανέναν να ασχοληθεί με τη μουσική. Αν δεν το έχεις μέσα σου και δεν το αγαπάς, μην το κάνεις καθόλου».






