Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου, σε συνέντευξή της στο περιοδικό Vita, αποκάλυψε πτυχές της προσωπικής της ζωής και της ψυχοσύνθεσής της.
Παρά το απαιτητικό της πρόγραμμα, βρίσκει χρόνο για τον εαυτό της κυρίως τις νύχτες και τις Κυριακές, τις οποίες αφιερώνει στην οικογένειά της.
Αν και νιώθει έντονα συναισθήματα, διατηρεί την ψυχραιμία της, θεωρώντας ότι οι καθημερινές δυσκολίες δεν είναι ικανές να την οδηγήσουν σε πανικό, εφόσον υπάρχουν υγεία και αγάπη.
Η Λαμπροπούλου τονίζει τη σημασία της λογικής και της αυτοφροντίδας, που για εκείνη περιλαμβάνει συντροφιά, εμπιστοσύνη και χρόνο ησυχίας.
Πιο αναλυτικά
Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Vita και τη δημοσιογράφο Μικαέλα Θεοφίλου, έκανε μεγάλες αποκαλύψεις για τη ζωή της εκτός σκηνής και οθόνης. Η γοητευτική πρωταγωνίστρια της σειράς “Μια νύχτα μόνο” μίλησε για το πώς περνά τον προσωπικό της χρόνο αλλά και για την ψυχοσύνθεσή της.
Τι αποκάλυψε η Μαριλία Λαμπροπούλου;
Με ένα τρομερά απαιτητικό πρόγραμμα με καθημερινά γυρίσματα, πως βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου και τι κάνεις σ’ αυτόν;
Είναι το πιο δύσκολο. Συνήθως στερούμαι ύπνο για να βρω προσωπικό χρόνο. Αφού βάλω τα παιδιά να κοιμηθούν, χρειάζομαι κάποια ώρα ενηλίκων, με ανασκόπηση ημέρας, νέες ιδέες, κουβέντα, λίγο διάβασμα, ενδοσκόπηση ή ό,τι προκύψει. Ελεύθερος χρόνος, νυχτερινός. Και η Κυριακή βέβαια. Η Κυριακή προσπαθώ να είναι αδιαπραγμάτευτη. Ελεύθερος χρόνος όλων στην οικογένεια, κοινός, πλεγμένος όμορφα και με αγάπη.
Αισθάνομαι ότι είσαι πάντα ήρεμη, ακόμα κι όταν αγχώνεσαι ή θυμώνεις. Πως ελέγχεις τον εαυτό σου; Είναι θέμα χαρακτήρα ή προσωπικής δουλειάς με ψυχοθεραπεία;
Αυτό μου το λέει πολύς κόσμος. Δεν το καταλαβαίνω και πολύ για μένα, να σου πω την αλήθεια. Νιώθω αρκετές εσωτερικές διακυμάνσεις και έντονα συναισθήματα. Νομίζω όμως ότι ελάχιστα πράγματα μπορούν να με κάνουν να χάσω τον έλεγχο. Οι συνθήκες που ζούμε δεν είναι ακραίες, δεν βιώνουμε πόλεμο, στέρηση, αποκλεισμό. Όταν είμαστε υγιείς, δουλεύουμε και έχουμε οικογένεια και αγάπη, όλα τα προβλήματα που παρουσιάζονται καθημερινά δεν είναι ικανά να μας οδηγήσουν σε πανικό.
Τα προβλήματα, υπό τέτοιες συνθήκες, είναι τα παιχνίδια της ζωής. Υπάρχουν βέβαια γύρω μας στον κόσμο κοινωνική αδικία, έγκλημα και πόνος. Κι έχουμε ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους μας να προσπαθούμε για μια παγκόσμια κοινότητα που θα εξασφαλίζει τις μη ακραίες συνθήκες που ανέφερα για όλους. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το πετύχουμε απόλυτα επειδή δεν ελέγχουμε τον κόσμο, είμαστε ένα ελάχιστο μέρος του.
Οπότε, μόνο την τάση μπορούμε να έχουμε, την προσπάθεια, γιατί, διαφορετικά, θα μας πιάσει κοινωνικός πανικός. Τέτοιες σκέψεις με βοηθούν να κρατώ μια “ιεραρχία ψυχραιμίας”, ας το πω έτσι. Και η λογική – τη χρησιμοποιώ πολύ ως εργαλείο.
Τι σημαίνει για σένα αυτοφροντίδα;
Συντροφιά, εμπιστοσύνη, τρυφερότητα, χρόνος ησυχίας. Τα υπόλοιπα εννοούνται.
