Η Χριστίνα Κοντοβά μίλησε για την εμπειρία της υιοθεσίας της κόρης της από την Ουγκάντα, περιγράφοντας πώς η μητρότητα άλλαξε την αντίληψή της για τον κόσμο και τις σχέσεις. Αντιμετώπισε αμφιβολίες από το περιβάλλον της, αλλά παρέμεινε αποφασισμένη.
Η διαδικασία υιοθεσίας ήταν μοναχική και δύσκολη, ειδικά λόγω της απόστασης από την οικογένειά της και των συνθηκών της πανδημίας.
Παρά τις προκλήσεις, η Κοντοβά αισθάνεται ότι η Ουγκάντα είναι σαν δεύτερη πατρίδα της και η κόρη της έχει προσαρμοστεί καλά στην Ελλάδα, μαθαίνοντας γρήγορα ελληνικά.
Η απόφαση να εγγράψει την κόρη της σε δημόσιο σχολείο προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά η Κοντοβά επέλεξε το καλύτερο για το παιδί της.
Η εμπειρία της στην Αφρική την έκανε να νιώσει ότι ανήκει εκεί και την ώθησε να υιοθετήσει, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην Ελλάδα.
Πιο αναλυτικά
Η Χριστίνα Κοντοβά, σε απόσπασμα που προβλήθηκε σήμερα, Κυριακή 30 Νοεμβρίου στην εκπομπή Ραντεβού το ΣΚ του OPEN, μίλησε για την μητρότητα και για την απόφασή της να την υιοθετήσει την κόρη της. Η ίδια αποκάλυψε ότι μέσα από αυτή την εμπειρία έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπει κάποια πράγματα.
Τι αποκάλυψε η Χριστίνα Κοντοβά για την κόρη της
«Η μητρότητα με έχει αλλάξει στο πώς αντιλαμβάνομαι τον κόσμο και τις σχέσεις με τους ανθρώπους», είπε αρχικά η Χριστίνα Κοντοβά στην κάμερα του OPEN, και συνέχισε λέγοντας: «Η κόρη μου λέει πως έχει πάντα δίκιο και τρελαίνομαι γιατί είναι ένα στοιχείο δικό μου. Δεν έχουμε αναμνήσεις από τότε που γεννήθηκε και πήρα την απόφαση να καταγράψω τα γεγονότα από τότε που ξεκίνησα το ταξίδι μαζί της. Πολλοί δικοί μου άνθρωποι αμφισβήτησαν αν θα τα καταφέρω, αλλά δεν ήταν αρνητικοί απέναντι στην απόφασή μου».
Το ταξίδι στην Ουγκάντα, η υιοθεσία και οι μοναχικές στιγμές
Η Χριστίνα Κοντοβά πριν από λίγο καιρό βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» στην ΕΡΤ και παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη. Αρχικά, η επιχειρηματίας μιλώντας για την υιοθεσία και την διαδικασία μέχρι να γυρίσουν στην Ελλάδα, είπε: «Ήταν δεδομένη η κατάληξη γιατί ήξερα ότι τηρώ τον νόμο και ήμουν με το παιδί τους πρώτους 13 μήνες. Πάντα υπάρχει η περίπτωση να γίνει κάτι στραβό στην διαδικασία. Το πιο δύσκολο είναι η μοναξιά, και το να γίνεσαι γονιός τόσο μακριά από τον οικογενειακό σου κύκλο. Όλο αυτό το περνούσα μόνη μου. Ήταν η περίοδος του κόβιντ και δεν είναι εύκολο.
Εγώ την Ουγκάντα την αγαπώ, την νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου. Είχαμε ένα πρόγραμμα, έμενα μαζί με το παιδί 13 μήνες, τηρούσαμε τις παραδόσεις και τρώγαμε τα ντόπια φαγητά, ήθελα να ζήσουμε σαν ντόπιοι. Το παιδί έμαθε ελληνικά, αποφάσισα από την πρώτη στιγμή να του μιλάω ελληνικά και μέσα σε δύο μήνες μιλούσε άπταιστα. Μιλούσε και την τοπική διάλεκτο αλλά τα μπεμπέ, και τα αγγλικά γιατί στην Ουγκάντα μιλούσαμε αγγλικά. Έχει μια έφεση στις γλώσσες,είναι και γλωσσού».
«Ήρθα και σε κόντρα με την οικογένειά μου για την απόφαση του σχολείου»
Στην συνέχεια, μιλώντας για την απόφαση να εγγράψει την κόρη της σε δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα, είπε: «Η απόφαση του σχολείου για εμένα ήταν από τις πιο δύσκολες που έχω πάρει, και ήρθα και σε κόντρα με την οικογένειά μου. Είμαι μια μονογονεϊκή οικογέενια και αυτές τις αποφάσεις θα τις πάρα μόνη μου, αυτό είναι το κακό. Την απόφαση αυτή την πήρα γιατί έχουμε στην γειτονιά μας ένα πάρα πολύ καλό σχολείο, μικρό σχολείο, έχει 15 παιδάκια μέσα στην τάξη και τα παιδιά είναι της γειτονιάς και τα ξέρουμε.
Το σκεφτόμουν να την πάω σε ένα πιο πολυπολιτισμικό σχολείο, αλλά ήταν μακριά, τώρα είναι στο σχολείο στην γειτονιά και υπάρχουν κι άλλα παιδιά από άλλες εθνικότητες, και είναι δίπλα στο σπίτι της. Είμαι υπέρ του καλού σχολείου. Φοβάμαι ότι δεν ξέρω πώς αντιμετωπίσω τον υπερτουρισμό, μένω στην Ακρόπολη, αυτή η γειτονιά πλέον δεν έχει αυτό το χρώμα της γειτονιάς, η πολυκατοικία από πάνω μου ζούσε ένα ζευγάρι που το εμπιστευόμουν και τώρα θα γίνει Airbnb. Δυσκολεύονται με τους τουρίστες οι γείτονες. Αυτό το σχολείο στην γειτονιά μου ήταν από τα πιο περιζήτητα, το ότι έχει πλέον 15 άτομα στην αίθουσα είναι ένδειξη τι έχει συμβεί στη γειτονιά».
«Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα τότε ένιωσα για πρώτη φορά μαμά»
Τέλος, μιλώντας για την απόφασή της να ταξιδέψει στην Αφρική και για το πώς της ήρθε η ιδέα να υιοθετήσει ένα παιδάκι από εκεί και όχι από την Ελλάδα, είπε: «Η Ada αισθάνεται ένα παιδί του κόσμου, άμα την ρωτήσεις τι της αρέσει περισσότερο είναι τα ταξίδια, ταξιδεύει και μόνη της σε κοντινές αποστάσεις, κάνουμε πολλά ταξίδια. Έχουμε πάει στην Αφρική δύο φορές από τότε. Από την πρώτη στιγμή στην Αφρική ένιωθα αυτό ότι ανήκω. Νιώθω ότι πατάω τη γη και δεν ξέρω νιώθω ότι ανήκω.
Είναι όντως γεμάτα τα ιδρύματα στην Ελλάδα με παιδιά αλλά τα παιδιά προς υιοθεσία είναι περιορισμένα, στις περισσότερες περιπτώσεις τα παιδιά έχουν ακόμη τους γονείς τους κάπου, δεν ξέρω και τι ακριβώς γίνεται αλλά είναι πολύ πιο περιορισμένο στην Ελλάδα από ό,τι στην Αφρική. Εμένα η ιδέα αυτή γεννήθηκε στην Αφρική. Θυμάμαι ήμουν στην Αφρική και είπα ότι εγώ σε ένα χρόνο θα έχω γυρίσει και θα έχω υιοθετήσει ένα παιδάκι.
Όταν καταλαβαίνεις ποιος είναι ο στόχος της ζωής σου και ευθυγραμμίζεσαι πλήρως με αυτό θα το κάνεις ό,τι και να γίνει και ο κόσμος να γκρεμίζεται. Εννοείτα ότι φοβήθηκα, ότι κινδύνευσε η δουλειά μου, αλλά για εμένα δε υπήρχε και τίποτα άλλο. Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα τότε ένιωσα για πρώτη φορά μαμά. Όταν το ζεις στο δικό σου περιβάλλον το καταλαβαίνεις, εκεί ήταν ένα παράλληλο σύμπαν».
