Η Ιωάννα Τούνη, μετά την αναβολή της δίκης για την υπόθεση revenge porn, εξέφρασε μέσω Instagram την ψυχολογική της καταπόνηση και τον αγώνα που δίνει για δικαίωση.
Περιέγραψε τη δύσκολη εμπειρία της στο δικαστήριο, όπου ένιωσε μόνη απέναντι στους κατηγορούμενους και την ένταση της διαδικασίας. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 23 Ιανουαρίου, παρατείνοντας την αγωνία της.
Η Τούνη τόνισε την ανάγκη για δικαιοσύνη και υποστήριξη των θυμάτων, υπογραμμίζοντας ότι παλεύει όχι μόνο για τον εαυτό της αλλά και για όλες τις γυναίκες που δεν έχουν φωνή.
Ελπίζει η υπόθεσή της να αποτελέσει παράδειγμα και να αποτρέψει μελλοντικές παραβιάσεις.
Πιο αναλυτικά
Η Ιωάννα Τούνη, μετά την αναβολή της χθεσινής 28/11 δίκης για την υπόθεση revenge porn, έφυγε από την πίσω πόρτα, χωρίς να παραχωρήσει δηλώσεις και έκτοτε εξαφανίστηκε και από τα social media της. Το πρωί του Σαββάτου 29/11, ωστόσο, ανέβασε κάποια stories στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, προχωρώντας σε μία εξομολόγηση για την ψυχοφθόρα διαδικασία που αντιμετωπίζει και για τον αγώνα που δίνει.
Οι αναρτήσεις της Ιωάννας Τούνη μετά τη χθεσινή 28/11 δίκη
«Χθες ήταν μια -ακόμη- πολύ δύσκολη ημέρα για εμένα. ΗΜΕΡΑ ΔΙΚΗΣ! Μια δίκη που περίμενα πάνω από 8 χρόνια… και όμως δεν φανταζόμουν πόσο θα με τσακίσει! Μπήκα μόνη μου σε μια τεράστια αίθουσα, απέναντι στους κατηγορούμενους, την έδρα… Μάρτυρες να μπαίνουν ένας ένας, φωνές, ένταση, δάκρυα. Αλήθειες να διαστρεβλώνονται. Κι εγώ εκεί. Να ακούω, να σφίγγω ξανά τα δόντια για να μη λυγίσω. Και στο τέλος; Η δίκη διακόπηκε. Πάλι! Μεταφέρθηκε λοιπόν για τις 23 Ιανουαρίου… Οπότε πάμε ξανά. Και άλλη υπομονή. Κι άλλη δύναμη! Εύχομαι μόνο να τελειώσει όλο αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται και να μπορέσω επιτέλους να ανασάνω…
Αυτό που με διαλύει όμως πραγματικά… Δεν είναι μόνο ότι ένα βίντεο, τραβηγμένο παρά τη θέλησή μου, χωρίς να ξέρω, χωρίς να δώσω άδεια, κυκλοφόρησε ΠΑΝΤΟΥ… σε sites, περιοδικά, εφημερίδες, σε όλη την Ελλάδα – σαν να ήμουν ακόμη ένα «hot κουτσομπολιό» και όχι ένας άνθρωπος που βιάστηκε ψυχικά. Αυτό που με διαλύει είναι ότι για χρόνια αναγκάστηκα να απολογούμαι για την κακοποίησή μου. Να πρέπει να αποδεικνύω μέχρι σήμερα ότι δεν έφταιγα εγώ. Να εξηγώ ξανά και ξανά κάτι που θα έπρεπε να είναι τόσο ξεκάθαρο: ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΤΟ ΘΥΜΑ!
Όταν οκτώ χρόνια μετά, δεν έχω ακόμη δικαιωθεί… Όταν υπάρχει ακόμη ερωτηματικό για το αν είμαι το θύμα ή ο θύτης… Αναρωτιέμαι πραγματικά τι ελπίδα έχει μια κοπέλα 18 χρονών, που ζει σε μια μικρή πόλη, στο σπίτι των γονιών της, χωρίς οικονομική δυνατότητα, χωρίς ψυχική δύναμη, χωρίς φωνή;», έγραψε αρχικά.
«Αν εγώ, με τον δημόσιο λόγο που θεωρητικά έχω, με την «επιρροή», με τα μέσα, με τον κόσμο που με στηρίζει, ακόμη παλεύω να αποδείξω το αυτονόητο –ότι είμαι το θύμα– τότε τι γίνεται με όλες αυτές τις κοπέλες που δεν έχουν τίποτα να τις προστατεύσει; Που δεν ξέρουν πού να απευθυνθούν; Που φοβούνται ότι δεν θα τις πιστέψει κανείς; ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΠΙΑ!», πρόσθεσε.
Και κατέληξε: «Δεν παλεύω λοιπόν μόνο για τον εαυτό μου. Παλεύω για την κανονικότητα που πρέπει να υπάρχει. Για την αξιοπρέπεια που καμία γυναίκα δεν πρέπει να χάνει. Για την αλήθεια που δεν πρέπει να χρειάζεται να αποδεικνύεται ξανά και ξανά μέχρι εξάντλησης. Ελπίζω πραγματικά κάθε διεστραμμένος άνθρωπος που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να παραβιάσει έτσι μια γυναίκα, να εκμεταλλευτεί την εμπιστοσύνη της, να την εκθέσει, να της καταστρέψει την ψυχή… Να δει αυτή την υπόθεση και να φοβηθεί. Να καταλάβει ότι αυτές οι πράξεις δεν είναι “λάθη”. Είναι βία. ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ! Και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, καμία άλλη γυναίκα να μη ζήσει αυτό που έζησα εγώ».
«Αν αξίζει κάτι από όλο αυτό, είναι να γίνει ένα τέλος για εμένα. Και μία αρχή δικαιοσύνης για όλες τις γυναίκες που δεν είχαν ποτέ τη δύναμη να μιλήσουν…».
