Ο Κώστας Σαρίκας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Mega Stories και παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην Δώρα Αναγνωστοπούλου. Ο δημοσιογράφος μίλησε για την πορεία του, ενώ, τα λόγια του για τα όσα έζησε στην φονική πυρκαγιά στο Μάτι που είχε καλεστεί να καλύψει σε ρεπορτάζ, συγκλονίζουν.

Για όσους δεν θυμούνται, πρόκειται για μία από τις φονικότερες δασικές πυρκαγιές που έπληξαν την Ελλάδα και συνέβη τον Ιούλιο του 2018 στην περιοχή Μάτι της Ανατολικής Αττικής. Η τραγωδία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 104 ανθρώπων και προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές σε υποδομές και περιουσίες. Τα αίτια της πυρκαγιάς, οι καθυστερήσεις και οι παραλείψεις στην αντιμετώπισή της οδήγησαν σε μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες οι οποίες μέχρι σήμερα, δεν έχουν ολοκληρωθεί.

Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις του Κώστα Σαρίκα για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι

«Το Μάτι για μένα δεν ήταν η κάλυψη ενός μεγάλου θέματος, ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Ήταν σαν να συμμετέχουμε, να πρωταγωνιστούμε μαζί με όλους τους ανθρώπους εκεί σε μια ταινία τρόμου. Από την πρώτη στιγμή που έφτασα, ήταν κάτι διαφορετικό. Φαινόταν ότι κάτι πολύ κακό θα συμβεί και το έλεγα και στον αέρα ότι δεν είναι μια φωτιά σαν όλες τις άλλες. Τα πράγματα κυλούν πολύ άσχημα. Πάμε για μια τραγωδία.

Όταν φτάνουμε στη Μαραθώνος και βλέπω το πύρινο μέτωπο γύρω μας, αποφασίζω και τους λέω ότι θα φύγουμε μέσα από τις φλόγες προς Νέα Μάκρη. Αν μπούμε στο Μάτι μπορεί να καούμε. Ρώτησα τους συναδέλφους αν θα μείνουμε στη φωτιά ή θα φύγουμε, γιατί δεν μπορείς να παίζεις με τις ζωές των ανθρώπων που δουλεύουν μαζί σου. Μου είπαν “θα μείνουμε όλοι μαζί”. Και είπα: τότε θα είμαστε όλοι μαζί. Στο ένα, στα δύο, στα τρία μέτρα, γιατί παραπάνω δεν έβλεπες. Ή θα ζήσουμε μαζί ή θα καούμε μαζί.

Περνάει το πύρινο μέτωπο, οι φλόγες μέχρι τον ουρανό, η λάβρα σε έκαιγε παντού. Το πουκάμισό μου είχε τρυπήσει από τις καύτρες. Όλα αυτά live. Μπαίνουμε κι εμείς μέσα στη φωτιά, αλλά λίγο πιο πίσω. Και εκεί ξεκίνησε ο άλλος εφιάλτης. Γιατί αρχίσαμε να βλέπουμε τις συνέπειες. Πτώματα. Ο πρώτος καμένος άνθρωπος ήταν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Είπα “είναι ένας νεκρός”. Αλλά μετά βλέπαμε κι άλλους. Απανθρακωμένους, εξαϋλωμένους, ανθρώπους που είχαν λιώσει στην άσφαλτο, καταλάβαινες μόνο από το σχήμα ότι ήταν ένας άνθρωπος, αυτό που έβλεπες που ήταν σαν κάρβουνο ότι ήταν ένας άνθρωπος, μέχρι και ανθρώπους που είχανε πέσει μπρούμυτα που δεν τους άγγιξε η φωτιά αλλά είχαν σκάσει από τους καπνούς και τις αναθυμιάσεις. Ανάμεσα στα πτώματα ήταν και παιδιά.

Δεν θυμάμαι πόσα πτώματα μέτρησα. Τι να περιγράψουμε; Σε αυτό το σημείο γράφτηκε μια από τις πιο σκληρές σελίδες αυτής της τραγωδίας. Απανθρακωμένα πτώματα παντού. Ο κόσμος προσπάθησε να κατέβει προς τη θάλασσα, αλλά εγκλωβίστηκε. Κάποιοι πέθαναν μέσα στα αυτοκίνητα, άλλοι προσπαθώντας να τρέξουν».