Το άρθρο εξετάζει το μυστήριο γύρω από τον θάνατο του Παντελή Παντελίδη, ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα το 2016.
Παρά την επίσημη εκδοχή ότι ο Παντελίδης οδηγούσε το όχημα, η οικογένειά του αμφισβητεί αυτή την εκδοχή, επικαλούμενη στοιχεία DNA και μαρτυρίες που υποδηλώνουν ότι δεν ήταν εκείνος στο τιμόνι.
Η υπόθεση έχει αρχειοθετηθεί, αλλά οι φωνές για δικαίωση παραμένουν ισχυρές, με πολλούς να πιστεύουν ότι οικονομικά και καλλιτεχνικά συμφέροντα ενδέχεται να κρύβονται πίσω από τη σιωπή.
Η κοινωνία συνεχίζει να ζητά την αλήθεια, ενώ η πιθανότητα να ανοίξει ξανά η υπόθεση παραμένει ζωντανή.
Πιο αναλυτικά
Εκείνο το άγριο χάραμα της 18ης Φεβρουαρίου 2016, ο θάνατος του Παντελή Παντελίδη εκτός από πρώτη είδηση έγινε μύθος, πόνος, θρήνος, αναπάντητο ερώτημα. Και όσο περνούν τα χρόνια, οι σκιές πίσω από το δυστύχημα δεν έχουν διαλυθεί, αντιθέτως σκιάζουν όσα νομίζαμε ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Η οικογένεια, οι φίλοι, οι θαυμαστές του φωνάζουν δικαίωση και μαζί τους, το ίδιο αίτημα από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζει να αντηχεί, να μάθουμε την αλήθεια. Η υπόθεση του Σπύρου Μαρτίκα με το κύκλωμα στημένου τζόγου και «μαϊμού» επενδύσεων, επανέφερε στην δημοσιότητα εκείνη την νύχτα που ο Παντελίδης σηκώθηκε θολωμένος από το ποτό και την χασούρα της πράσινης τσόχας και αντάμωσε τον θάνατο…

Οι «σκιές» στην υπόθεση του Παντελή Παντελίδη
Η «κανονική» αναφορά λέει ότι ο Παντελής οδηγούσε το τζιπ του, έχασε τον έλεγχο, προσέκρουσε σε προστατευτικά κιγκλιδώματα στον παράδρομο της Βουλιαγμένης και πέθανε ακαριαία, με αποτέλεσμα σοβαρούς τραυματισμούς για τις δύο γυναίκες Μίνα Αρναούτη και Φρόσω Κυριάκου που επέβαιναν. Η ιατροδικαστική έκθεση υποστήριξε ότι ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Και εδώ μπήκε η πρώτη μεγάλη σκιά, το DNA. Η οικογένειά του υποστηρίζει ότι υπάρχουν στοιχεία από γενετικό υλικό που δείχνουν ότι δεν ήταν εκείνος στο τιμόνι. Ο δικηγόρος της οικογένειας, Απόστολος Λύτρας, έχει δηλώσει δημόσια ότι «υπάρχει DNA από το οποίο προκύπτει ότι δεν οδηγούσε ο Παντελής».

Κι ακόμη πιο ανατρεπτικό, στο σημείο του συνοδηγού βρέθηκε μόνο DNA του Παντελή, όχι άλλου ατόμου. Για την οικογένεια, αυτό είναι καθαρή απόδειξη ότι στη θέση του οδηγού δεν ήταν ο Παντελής Παντελίδης.
Αλλά η αποκάλυψη που ταρακούνησε τη μνήμη του κοινού δεν είναι μόνο επιστημονική. Υπάρχει και αυτόπτης μάρτυρας, που η οικογένεια αναφέρει ότι τον είδε να βγαίνει από την λέσχη, να παραπατάει από την μέθη και να μπαίνει στο αυτοκίνητο στη θέση του συνοδηγού. Αν αυτό τελικά ισχύει, τότε αλλάζει εντελώς η εκδοχή του τροχαίου.
Μα δεν είναι μόνο οι μάρτυρες και το DNA που ρίχνουν σκιά. Η ίδια η δικογραφία έχει κατηγορηθεί ότι «μπαγιάτεψε» γρήγορα. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών αποφάσισε την αρχειοθέτηση της υπόθεσης. Για πολλούς, αυτό δεν ήταν παραδοχή αθωότητας, αλλά σιωπή. Σιωπή μπροστά στην πίεση; Σιωπή πίσω από συμφέροντα;

Ποιοι θέλουν αυτή τη σιωπή; Κάποιοι λένε ότι υπάρχει καλλιτεχνικό συμφέρον, ότι ο μύθος του Παντελή είναι πολύ ισχυρός και «πουλάει» και ότι αν αποκαλυφθούν αλήθειες, θα θιγούν οικοδομημένα συμφέροντα. Άλλοι μιλούν για οικονομικά συμφέροντα, δικαστικές ευθύνες, αποζημιώσεις που μπορούν να ανατραπούν αν αλλάξει η εικόνα του δυστυχήματος.
Παντελής Παντελίδης: Ανοίγει πάλι η υπόθεση του αξέχαστου καλλιτέχνη;
Η κοινωνία, όμως, δεν έχει ξεχάσει. Οι φωνές που ζητούν δικαίωση δεν είναι παροδικές. Δεν είναι μονοπώλιο της οικογένειας. Είναι εκατοντάδες νέοι, θαυμαστές, άνθρωποι που μεγάλωσαν με τα τραγούδια του, που δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι η ιστορία τελείωσε με μία απλοϊκή εξήγηση.
Το «φέρετρο» ήταν μόνο η αρχή. Η αλήθεια, η μεγάλη, βαριά αλήθεια, παραμένει εκεί, κρυμμένη στην καμπίνα ενός οχήματος, σε δείγματα DNA, σε μάρτυρες που μιλούν με δισταγμό. Κάποιοι λένε «πάει και τελείωσε», αλλά υπάρχουν άλλοι που επιμένουν, το μυστήριο δεν πρέπει να κρύβεται και ότι η υπόθεση Παντελίδη ενδέχεται να ανοίξει ξανά…

Ο Παντελής Παντελίδης μπορεί να έχει φύγει, αλλά η σκιά του θανάτου του εξακολουθεί να είναι ζωντανή. Και όσο υπάρχουν άνθρωποι που απαιτούν το φως, όσο υπάρχουν έγγραφα θαμμένα, που ενδέχεται λόγω αμφιβολιών να ανοίξουν ξανά, η σκιά πίσω από τον θάνατό του δεν θα εξαφανιστεί εύκολα.
Ίσως ποτέ να μην τα μάθουμε όλα. Αλλά κάθε κομμάτι της αλήθειας που αποκαλύπτεται είναι φόρος τιμής σ’ έναν καλλιτέχνη που δεν άξιζε να φύγει τόσο απλά, άξιζε να τον καταλάβουμε. Να τον σεβαστούμε. Και, κυρίως, να δώσουμε την αλήθεια που του άρμοζε, στο δικό του αστέρι που λάμπει από ψηλά και στην οικογένειά του που ζητάει δικαίωση…






