Η Μαρία Αντωνά, σε συνέντευξή της στο περιοδικό ΟΚ!, μίλησε για την απώλεια της μητέρας της και πώς αυτή η εμπειρία άλλαξε τη ζωή της.
Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να επιστρέψει στην καθημερινότητά της, με τη στήριξη του συντρόφου της, Γιώργου Λιάγκα, και μιας καλής φίλης που έχει βιώσει παρόμοια απώλεια.
Η Μαρία εξομολογήθηκε ότι η απώλεια της μητέρας της την έκανε να βλέπει τη ζωή διαφορετικά, εκτιμώντας κάθε στιγμή ως δώρο.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στη δυσκολία του να μην μπορεί πλέον να μοιραστεί τις χαρές της με τη μητέρα της, κάτι που της λείπει ιδιαίτερα.
Πιο αναλυτικά
Η Μαρία Αντωνά παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και στον Νίκο Γεωργιάδη, προχωρώντας σε μεγάλες αποκαλύψεις για την ζωή της. Μίλησε, για παράδειγμα, για την σχέση της με τον Γιώργο Λιάγκα και για την συγκατοίκησή τους (δείτε εδώ αναλυτικά όλα όσα είπε), ενώ αναφέρθηκε και στην μητέρα της, την οποία έχασε περίπου 10 μήνες πριν.
Αποκάλυψε με ποιον τρόπο έχει αλλάξει η ζωή της από τότε που έφυγε η μητέρα της και πώς κατάφερε να επιστρέψει στην καθημερινότητά της και πάλι, ενώ μίλησε και για το πώς ο σύντροφός της την έχει βοηθήσει σε αυτή την δύσκολη συνθήκη που βιώνει.
Η εξομολόγηση της Μαρίας Αντωνά για την απώλεια της μητέρας της
«Όταν ζεις τον θάνατο του πιο αγαπημένου σου προσώπου αρχίζεις και βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν βρίσκω πλέον λόγο να μιζεριάζω, να είμαι πεσμένη. Οτιδήποτε μου δίνεται στη ζωή, το βλέπω πια σαν δώρο. Είτε είναι μια συνεργασία είτε μια δουλειά, μια καλή παρέα ή μια ωραία στιγμή.
Εκεί που είχα πάει να βρω ξανά τον εαυτό μου, ήρθε κάτι που ταρακούνησε συθέμελα όλες τις ισορροπίες που είχα βρει. Παρότι δεν το εξωτερίκευσα αρκετά, πέρασα πολύ δύσκολα. Δεν είχα την επιλογή ούτε την πολυτέλεια να κλειστώ. Ήταν μια ενεργή περίοδος, έπρεπε να είμαι παρούσα. Γιατί αν δεν ήμουν εγώ εκεί, ποιος θα ήταν; Θεώρησα ότι έπρεπε να επιστρέψω κατευθείαν στην καθημερινότητά μου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν θρήνησα. Μου κόστισε πάρα πολύ αλλά έχω μάθει να κρύβω τα συναισθήματα μου – ή έστω να προσπαθώ να τα διαχειριστώ», εξομολογήθηκε αρχικά.
Τον Οκτώβριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από την απώλεια της μητέρας σου. Είναι πιο δύσκολο όσο περνάει ο καιρός;
Είναι πιο δύσκολο, ναι. Χθες την ώρα που πήγαινα στη δουλειά και άκουγα μουσική στο αυτοκίνητο, είπα στον εαυτό μου «Τώρα εγώ δεν θα ξαναπώ ποτέ τη λέξη μαμά». Καμιά φορά θες να μοιραστείς τη χαρά σου και τώρα ξέρεις ότι δεν μπορεί να το κάνεις ξανά με αυτόν τον άνθρωπο. Επειδή καμάρωνε πολύ όταν με έβλεπε στην τηλεόραση με ωραία ρούχα και μαλλιά, μου έστελνε μηνύματα «πόσο όμορφη είσαι σήμερα». Θα ήταν πολύ χαρούμενη σήμερα για εμένα. Ακόμη συγκινούμαι, δες.
Φαντάζομαι ότι βοήθησε η παρουσία του συντρόφου σου – και εκείνος έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο με τον πατέρα του που τον είχε μεγαλώσει μόνος του.
Σίγουρα βοηθάει να μπορείς να το συζητήσεις με κάποιον που ξέρεις ότι το έχει βιώσει. Και όχι μόνο με τον Γιώργο, αλλά και με μια καλή φίλη μου που έχει χάσει και εκείνη τη μητέρα της και ζει μόνη της στην Αθήνα. Έχουμε γίνει λίγο η μία μαμά της άλλης, μοιραζόμαστε τις στιγμές της καθημερινότητάς μας.
