Ο Άρης Μουγκοπέτρος, γνωστός κλαρινοπαίχτης, εξέφρασε μέσω Instagram τις αμφιβολίες του για το επαγγελματικό του μέλλον μετά από σοβαρό τραυματισμό που υπέστη το Πάσχα, όταν ακρωτηριάστηκαν τρία δάχτυλα του δεξιού του χεριού και έχασε το 90% της όρασής του από το δεξί μάτι λόγω κροτίδας. Παρά την αγάπη του για τη μουσική και την υποστήριξη που λαμβάνει από το κοινό, ο Μουγκοπέτρος αναφέρει ότι οι ψυχολογικές πιέσεις και οι απογοητεύσεις από το επαγγελματικό περιβάλλον τον κάνουν να αμφιταλαντεύεται για το αν θέλει να συνεχίσει τη δουλειά του. Αν και επιθυμεί να ξαναπαίξει κλαρίνο, οι δυσκολίες και οι προσωπικές επιθέσεις που έχει δεχτεί τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
Πιο αναλυτικά
Ο Άρης Μουγκοπέτρος, σήμερα, Τρίτη 5 Αυγούστου, προχώρησε σε μια εξομολογητική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, προκειμένου να ξεκαθαρίσει τους λόγους πίσω από τις αποφάσεις του σε ό,τι αφορά το επαγγελματικό κομμάτι μετά τον σοβαρό τραυματισμό του.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο γνωστός κλαρινοπαίχτης τους τελευταίους μήνες βιώνει τις πιο τραγικές στιγμές της ζωής του, καθώς το Πάσχα που μας πέρασε κατά τη διάρκεια ενός γλεντιού ακρωτηριάστηκαν τα 3 δάχτυλα από το δεξί του χέρι και έχασε το 90% της όρασής του από το δεξί του μάτι, μετά από κροτίδα που έσκασε στα χέρια του – δείτε εδώ βίντεο.
Τι αποκάλυψε ο Άρης Μουγκοπέτρος για το επαγγελματικό του μέλλον
Από τότε, ο μουσικός προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του, τόσο τις φυσικές όσο και τις ψυχολογικές, ενώ έχει εκφράσει δημόσια την επιθυμία του να προσπαθήσει να επιστρέψει πίσω στο επάγγελμα που τόσο αγαπά, ωστόσο, ο ίδιος φαίνεται στο τελευταίο του βίντεο να αναθεωρεί κάποιες από τις αποφάσεις του.
Συγκεκριμένα, σε ένα βίντεο που ανέβασε στα social media, γράφει στη λεζάντα: «Κάνω αυτό το βιντεάκι με αφορμή την τελευταία μου ανάρτηση για να ξεκαθαρίσω τους λόγους τους οποίους δεν ξέρω αν θέλω να κάνω τη δουλειά αυτή στο μέλλον. Το βίντεο αφορά ξεκάθαρα όσους θέλουν να μάθουν κι όσους με αγαπούν πραγματικά! Θα ήθελα να πω & πολλά ακόμη αλλά δεν υπάρχει λόγος …..»
Στο βίντεο μάλιστα, ξεκαθαρίζει: «Αυτό που με κρατάει στην μοναδική σκέψη στο να μην πω ότι δεν θέλω να κάνω σίγουρα αυτή τη δουλειά, είναι ξεκάθαρα η αγάπη σας, η στήριξή σας, η βοήθειά σας, όλο αυτό που κάνατε στον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής μου και από την αρχή, από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα να κάνω αυτή τη δουλειά, από τα 13 μου και τώρα είμαι 32, η αγάπη σας και το πόσο αγαπάτε αυτό που αγαπώ να κάνω είναι το μόνο πράγμα που έχω στο μυαλό μου ώστε να με κρατάει και να θέλω να συνεχίσω τη δουλειά αυτή. Δεν είπα ότι θέλω να σταματήσω το κλαρίνο, θα ξαναπαίξω και είμαι σίγουρος γι’αυτό, αλλά δεν ξέρω αν θέλω να συνεχίσω τη δουλειά αυτή.
Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, όμως, ανέχτηκε πολλά πράγμα στη δουλειά αυτή, ανέχτηκα τα κλεψίματα συναδέλφων, ανέχτηκα δήθεν φιλίες και δήθεν συγγένειες και δήθεν διδασκαλίες, και καλά ότι θέλανε το καλό μου, και φάνηκε τι ήθελαν. Η αγάπη σας ήταν και πάλι αυτή που με κράτησε. Ανέχτηκα να βγάζουν από δουλειές, για το λόγο οτι ο κάθε ένας μπορεί να ξεκινήσει το δικό του συγκρότημα. Ειδικά τα πρώτα χρόνια που ήμουν πάρα πολύ μικρός βρισκόμουν στο στόχαστρο και οι δουλειές μου ήταν περιορισμένες, λες και θα τους κλέψω το ψωμί. Δεν αισθάνθηκα ότι έριξα κάποιον και πάντα το καλύτερο από εμένα το σεβόμουν και χαιρόμουν να το βλέπω και να το ακούω.
Ξέρω ότι η μουσική είναι το άπειρο, το αγαπώ, το λατρεύω και έκανα μια προσπάθεια τεράστια να λέγομαι μουσικός, έκανα μια προσπάθεια τεράστια μέσα από την ψυχή μου γιατί το αγάπησα πάρα πολύ, αλλά ξέρω έχουν περάσει τόσοι σπουδαίοι μουσικοί που εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά τους. Θα συνεχίσω και θα σας πω ότι ο λόγος που δεν θέλω, δεν είμαι σίγουρος να κάνω τη δουλειά αυτή, δεν είναι ότι μου συνέβη αυτό που μου συνέβη στο χέρι, που αυτοί που το έκαναν ξέρουν ότι θα πάει εκεί που πρέπει να πάει, όμως, υπήρξε κομμάτι της ψυχολογική πίεσης που εγώ πέρασα που δεν σεβάστηκε κανείς. Ένα συγκεκριμένο κομμάτι με πείραξε πάρα πολύ, αυτό είναι όταν πιάσανε στο στόμα τους την οικογένειά μου, όταν έθιξαν την οικογένειά μου και δεν σεβάστηκαν τα δύο μου τα παιδιά, πάει αλλού η δουλειά.
Δήθεν συγγένειες, φιλίες, συνάδελφοι υπήρχαν, που δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι, δεν είναι όλα αυτά που φαίνονται. Δεν με έχει βάλει κάτω το χέρι μου, δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν θέλω να συνεχίσω τη δουλειά αυτή, είναι η ψυχή μου. Σίγουρα η κάθε δουλειά έχει τις δυσκολίες της, αλλά όμως να σας πω κάτι; Το θέμα είναι να πέφτεις να κοιμάσαι και να νιώθεις άνθρωπος».
