Ο Πάρης Σκαρτσολιάς, γνωστός από το ρόλο του Μανωλάκη στο "Καφέ της Χαράς", μίλησε στην εφημερίδα OnTime για τη βαθιά επίδραση που είχε στη ζωή του ο θάνατος του πατέρα του, τον οποίο χαρακτήρισε ως το μεγαλύτερο "χαστούκι" που έχει δεχτεί.
Παρά την απώλεια, συνέχισε να εργάζεται στο θέατρο, βρίσκοντας παρηγοριά στη σκηνή.
Ο πατέρας του τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει δραματική σχολή για να εξασφαλίσει μια μακροχρόνια καριέρα στην υποκριτική, συμβουλή που ο Σκαρτσολιάς θεωρεί ως την καλύτερη επιλογή της ζωής του.
Επιπλέον, ανέφερε την αλτρουιστική φύση του πατέρα του και τη στενή τους σχέση, ενώ αποκάλυψε ότι σκέφτεται να επιστρέψει σε συνεδρίες με ψυχολόγο για να διαχειριστεί καλύτερα την απώλεια.
Πιο αναλυτικά
Στην εφημερίδα OnTime Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο, Σίσσυ Μενεγάτου, παραχώρησε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη ο Πάρης Σκαρτσολιάς, ο γνωστός σε όλους Μανωλάκης από το Καφέ της Χαράς και μεταξύ άλλων εξομολογήθηκε το μεγαλύτερο «αγκάθι» της ζωής του, που δεν ήταν άλλο από τον θάνατο του πατέρα του.
Απόσπασμα από την συνέντευξη του Πάρη Σκαρτσολιά
«Προς το παρόν, το πιο μεγάλο «χαστούκι» της ζωής ήταν ο θάνατος του πατέρα μου, είναι πληγή που δεν κλείνει. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, το διαχειρίζεσαι, μαθαίνεις να ζεις με αυτό, προσαρμόζεσαι. Όταν «έφυγε» ο πατέρας μου, έπαιζα στο θέατρο. Έπαιξα κανονικά, το θέατρο λειτουργεί λυτρωτικά. Έτσι νιώθω.
Από την άλλη, αν θέλεις να μιλήσουμε με την ψυχρή λογική, κανένας από τους θεατές που έχει πληρώσει εισιτήριο δεν ενδιαφέρεται για το αν σου έχει συμβεί κάτι. Κι εσύ πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου. Οπότε κάνεις την καρδιά σου πέτρα κι ανεβαίνεις στη σκηνή», είπε αρχικά ενώ στην ερώτηση «Τι είναι αυτό που σου έρχεται πρώτο στο μυαλό από τον πατέρα σου και το θυμάσαι πολύ έντονα;» απάντησε:
«Πολλά, θα εστιάσω όμως στα εξής. Το 2015 που δούλευα στο θέατρο και στην τηλεόραση δεν είχα πάει σε δραματική σχολή. Το ’14 ήμουν στη «Βεάκη» και την παράτησα. Στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης μπήκα το ’16. Όμως, από το ’15 δούλευα πολύ στο θέατρο και στην τηλεόραση και είχα κλείσει και για την επόμενη σεζόν.
Τότε μου είχε πει ο πατέρας μου: θέλεις να είσαι ηθοποιός για τα επόμενα 5 ή για τα επόμενα 50 χρόνια; «Για τα επόμενα 50», του απάντησα. «Ωραία, για να γίνει αυτό, στρώσου, διάβασε και πήγαινε σε δραματική σχολή», μου είπε. Έτσι κι έκανα. Και τελικά μπορώ να σου πω τώρα, έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια, ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που έχω κάνει στη ζωή μου για πολλούς λόγους.
Το δεύτερο είναι ότι με έμαθε να παλεύω πάντα για τους άλλους και να μην περιορίζομαι στον εαυτό μου. Ο πατέρας μου ήταν αλτρουιστής, ένας υπέροχος πατέρας και άνθρωπος με υψηλές αξίες και ιδανικά. Είχαμε πολύ δεμένη σχέση πατέρα-γιου»
«Μετά τον θάνατο του πατέρα σου χρειάστηκε να πας σε ψυχολόγο;», τον ρώτησε η δημοσιογράφος κι εκείνος αποκρίθηκε: «Δεν πήγα εκείνη την εποχή, είχα πάει νωρίτερα. Με βοήθησε πολύ. Μετά σταμάτησα αλλά σκέφτομαι να αρχίσω ξανά τις συνεδρίες»
