Ο Κώστας Μαρτάκης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Down Town Κύπρου και στον Γιάννη Χατζηγεωργίου. Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε για την επαγγελματική του πορεία, ενώ αναφέρθηκε και στην ολοκλήρωση της συνεργασίας του με τον πρώην manager του, Ηλία Ψινάκη

Όσα εξομολογήθηκε ο Κώστας Μαρτάκης

Σε «εγκλώβισε» ποτέ στα πρώτα σου βήματα εκείνη η εικόνα του «Έλληνα Alain Delon» με τα μπλε μάτια, «επιβάλλοντάς» σου ουσιαστικά να βγάζεις μία συγκεκριμένη εικόνα προς τα media αλλά και στην δισκογραφία;

Κοίτα δεν μπήκα ποτέ σε καλούπια για αυτό και η συνεργασία μου με τον Ηλία Ψινάκη τελείωσε άδοξα! Ο τότε manager μου θεωρούσε πως ό, τι και να μου πει πρέπει να εκτελεστεί αυτή την στιγμή χωρίς ένα γιατί, χωρίς να αντιληφθώ το τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό για εμένα. Οπότε, για να μην τσακωθούμε και κόψουμε και την καλημέρα το αφήσαμε.

Σπάσαμε το συμβόλαιό μας και τράβηξα για αλλού! Εκεί, είχα ελευθερία αλλά τα ψέματα ήταν πολλά και οι μηχανορραφίες περισσότερες… εκεί άρχισα να δείχνω το ποιος είμαι πραγματικά χωρίς να έχω μια ομάδα που ήθελε να μένει μόνο στην εικόνα …. απλά μάλλον δεν ήμουν έτοιμος να επιλέξω τους σωστούς συνεργάτες! Τώρα με την ομάδα μου νιώθω και είμαι πολύ καλά! Παρουσιάζω αυτό που θέλω χωρίς λογοκρισία και χωρίς να νιώθω ανασφάλεια για το τι θα γίνει υπόγεια από πίσω μου. Aλλά να σου πω παράπονο δεν έχω, όλα για κάποιο λόγο γίνονται!

Εγώ, θυμάμαι, πάντως ένα νέο τραγουδιστή -κούκλο και με ωραία φωνή- να δίνει, από τις πρώτες του κιόλας συνεργασίες, συνέντευξη στο «E! Entertainment». Τι σε εμπόδισε, ενώ είχες όλο το «πακέτο» να τα αφήσεις όλα στην Ελλάδα και να τολμήσεις να ξεκινήσεις μία καριέρα στο εξωτερικό; Να έκανες μια «ανατροπή», όπως έλεγε κι ένα από τα αγαπημένα μου δικά σου τραγούδια…

Εγώ ήθελα και θέλω να είμαι πρώτος και καλύτερος στον τόπο μου. Θέλω να με αγαπάν οι συμπολίτες μου, να με ακούν και να γεμίζει η ψυχή τους συναισθήματα. Δεν είχα την φιλοδοξία; Ή την μισαλλοδοξία να πάω έξω να μεγαλοπιαστώ και να γίνω κάποιος άλλος, κάποιος ξένος για εμένα! Μπορεί στο σπίτι μου να μεγάλωσα με μια μαμά από το εξωτερικό αλλά στο δικό μου το αίμα κυλάει ο ήχος του μπουζουκιού και της καψούρας! Αν έφευγα από την Ελλάδα για να κυνηγήσω το όνειρο του εξωτερικού θα έχανα τον εαυτό μου!

Μαζί είχαμε κάνει την πρώτη σου συνέντευξη. Εργαζόμουν τότε στο ελληνικό «Down Town» και είχα μπει μέσα στο «Dream Show: The Music» -με τις κάμερες στραμμένες επάνω μας- προκειμένου να κάνουμε την κουβέντα μας, να σε μάθουμε – η οποία μάλιστα θα ήταν και το πρώτο σου εξώφυλλο.

Ξαφνικά, σήμερα, με ένα γρήγορο search για τη σημερινή μας κουβέντα, συνειδητοποιώ πως ήδη πέρασαν 20 χρόνια από τότε κι εσύ -το τότε «παιδί»- μόλις «πάτησες» τα 40. Πόσα άλλαξαν από τότε, σε σένα, Κώστα; Είσαι ένας άλλος πια;

(Γέλια). Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό θα το δείξει ο χρόνος, δεν είμαι «Άλλος Άνθρωπος» όπως λέει και το τραγούδι μου! Είμαι ο ίδιος Κώστας από τότε μέχρι τώρα απλά πιο ώριμος και κατασταλαγμένος. Και ίσως και κάπως πληγωμένος αλλά οι μάχες είναι και αυτές μέρος της πραγματικότητας! Θυμάμαι τότε στο Down Town Ελλάδας δύο βδομάδες είχατε εμένα στο εξώφυλλο ένα με μπλε μάτια και ένα με πράσινα.

Στα 41 λοιπόν -κάπως μεγαλύτερος και με 20 χρόνια δισκογραφία- με βρίσκεις ίδιο σαν άνθρωπο. Χαρούμενο, γελαστό, απλό, να προετοιμάζω τον εορτασμό για τα 20 μου χρόνια θέλοντας να ευχαριστήσω όποιον με πίστεψε και με πιστεύει!

Έκανες, νομίζεις, όσα ήθελες σε αυτή την δύο δεκαετιών πορεία σου; Ή έχεις «απωθημένα»; Πράγματα που ονειρεύτηκες να είχες κάνει, αλλά ή δεν μπόρεσες να κάνεις ή δεν κατάφερες να κάνεις ή δεν σε άφησαν να κάνεις;

Δεν έχω και παράπονο, θα ήταν ντροπή! Απωθημένο έχω και το λέω κάθε φορά! Αν και έχω τραγουδήσει με όλες και όλους τους Έλληνες τραγουδιστές η μόνη που δεν είχα την τιμή να συνεργαστώ ποτέ μαζί της είναι η αγαπημένη μου και δική σας Άννα Βίσση, οπότε στην λίστα με τα απωθημένα μου εγώ λέω να βάλω αυτό. Κατά τα άλλα δόξα τω θεώ!

Σήμερα, τι θα συμβούλευες τον 20χρονο εαυτό σου, που μόλις ξεκινούσε την πορεία του στο χώρο της μουσικής;

Να προσέξω με ποιους συνεργάζομαι και να μην τους δώσω τόσο χώρο όσο έδωσα στο παρελθόν! Όλα τα άλλα τα έκανα όπως ήθελα, οπότε πάλι με τον ίδιο τρόπο θα τα έκανα! Και μεταξύ μας πάλι τα ίδια λάθη θα ήθελα να κάνω αλλά με ανθρώπους που πραγματικά να θέλουν να με δουν να ανθίζω! Όχι να μαραζώνω! Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί εκεί έξω και θέλει πολύ πολύ προσοχή!