Άλλος ένας πρώην παίκτης του Mastechef πέθανε σήμερα Παρασκευή (20.09.2024), μόλις λίγους μήνες μετά τον ξαφνικό θάνατο της Ντέμης Γεωργίου τον περασμένο Ιούλιο. Ο Διονύσης Πρώιος ενεπλάκη σε τροχαίο με τη μηχανή του.

Ξαφνικό θάνατο βρήκε ο πρώην παίκτης της εκπομπής μαγειρικής Mastechef, όταν ενεπλάκη σε τροχαίο δυστύχημα με τη μηχανή του. Οι αρχικές εκτιμήσεις των γιατρών ανέφεραν ότι θα έκανε χειρουργείο στο κεφάλι, όπου τραυματίστηκε πολύ σοβαρά, τελικά όμως ο οργανισμός του δεν άντεξε και ο άτυχος μάγειρας «κατέληξε».

Τραγική ειρωνεία είναι πως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο είχε «φύγει» και ο γιος του Διονύση Πρώιου, Μιχάλης. Ο νεαρός είχε πεθάνει επίσης σε τροχαίο δυστύχημα, οδηγώντας την ίδια μηχανή που οδηγούσε και σήμερα ο πρώην παίκτης του MasterChef. Ο ίδιος είχε αναφερθεί πολλές φορές στον γιο του όσο βρισκόταν μέσα στο ριάλιτι μαγειρικής.

Την είδηση έκανε γνωστή η καλή του φίλη, Δομινίκη Κεφαλοπούλου. Το You επικοινώνησε μαζί της και εκείνη επιβεβαίωσε τα δυσάρεστα γεγονότα. Αυτές τις μέρες θα έρθει η μητέρα του Διονύση Πρωίου από την Αργεντινή, προκειμένου να παραστεί στην κηδεία του.

Ο Διονύσης Πρώιος είχε κερδίσει την αγάπη των συμπαικτών, των κριτών αλλά και τον τηλεθεατών που παρακολουθούσαν το Masterchef 4. Είχε δυναμικό χαρακτήρα, ιδιαίτερο στυλ και απίστευτο χιούμορ. Ήταν 58 ετών και είχε γεννηθεί στην Αργεντινή.

Η μαμά μου ήταν απ’ την Κεφαλονιά και ο πατέρας μου Χιώτης, εγώ γεννήθηκα στο Buenos Aires. Δεν ήταν καλή η κατάσταση στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο, στην Αργεντινή υπήρχε άνθιση και οι δικοί μου αποφάσισαν να μείνουν εκεί. Ο παππούς μου ήταν καπετάνιος, ένας απ’ τα πρώτους του Αριστοτέλη Ωνάση, ο πατέρας μου ήταν μηχανικός στα πλοία» είχε πει σε συνέντευξή του.

Μάλιστα, είχε μία πολύ καλή πορεία στον διαγωνισμό αφού κατάφερε να φτάσει στην τελική επτάδα. Στον 4ο κύκλο του Mastechef συναγωνιζόταν με την Ντέμη Γεωργίου η οποία πέθανε τον περασμένο Ιούλιο ξαφνικά από μία λοίμωξη.

Όσα είχε πει για τον χαμό του γιου του

Νιώσατε ποτέ ενοχές απέναντι στο γιο σας;
Βέβαια έχω νιώσει, σήμερα που δεν τον έχω, νιώθω ενοχές ακόμα και για μία φωνή που μπορεί να του έβαλα. Δόξα τω Θεώ όμως είχαμε πολύ καλή σχέση. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 31 χρονών και τον είδα 7 φορές στη ζωή μου -την 7η τον κουβαλούσα. Ο γιος μου πέθανε 20 χρονών, και ήμουν πάντα δίπλα του, μέρα-νύχτα, στις αρρώστιες του, στην πείνα του… Καλύτερα 20 χρόνια, όπως αυτά που έζησα με τον γιο μου, παρά τα 30 που έζησα με τον πατέρα μου.

Όταν τον χάσατε είπατε ποτέ «Γιατί αυτός και όχι εγώ»;
Tο λέω ακόμα, γιατί έχω μείνει εγώ που έχω ζήσει τόσα πράγματα και δεν έμεινε αυτό το παιδάκι που δεν έκανε ούτε τα μισά από μένα -αλλά στην ουσία είχε κάνει πολλά σε σχέση με την ηλικία του. Ήταν ναυαγοσώστης, είχε ταξιδέψει, μιλούσε πολλές γλώσσες, δεν είχε γνωρίσει κέρατο από σχέση και συνέταιρο-απατεώνα. Έζησε μόνο τον αφρό κι έφυγε. Μπράβο του, γιατί κι εγώ ήθελα να φύγω νέος, αλλά δεν τα κατάφερα.

Σκεφτήκατε να τον ακολουθήσετε;
Βέβαια. Το μόνο που με σταμάτησε για να μην αυτοκτονήσω ήταν ότι υπάρχει μία περίπτωση να ξανασυναντηθούν τα πνεύματά μας και με την αυτοκτονία μπορεί να χάσω αυτή την ευκαιρία. Ήταν το πρώτο πράγμα που έβγαλα απ’ το κεφάλι μου, η μαγκιά ήταν να συνέλθω, να ξαναγελάσω. Συνήλθα με τρία όνειρα που με έκανε και είδα ο γιος μου, κατάλαβα ότι απαγορεύεται να στενοχωριέμαι.