Η Δέσποινα Μοιραράκη, σε συνέντευξή της, μίλησε για την τραγική απώλεια του πατέρα της όταν ήταν μόλις έξι ετών, γεγονός που καθόρισε τη ζωή της.
Ο πατέρας της, ο οποίος εργαζόταν ως οικοδόμος, έχασε τη ζωή του ακαριαία από πτώση τούβλου στο κεφάλι, αφήνοντας την οικογένειά του σε σοκ.
Η Δέσποινα θυμάται τις τελευταίες κουβέντες που αντάλλαξαν και την αίσθηση της απώλειας που την ακολουθεί μέχρι σήμερα, αναγκάζοντάς την να αναλάβει υπεύθυνο ρόλο στην οικογένεια από πολύ μικρή ηλικία.
Η εμπειρία αυτή την έκανε ευάλωτη αλλά και δυνατή, καθώς ανέλαβε να προστατεύσει τη μητέρα και την αδελφή της.
Πιο αναλυτικά
Η Δέσποινα Μοιραράκη παραχώρησε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Καϋμένου για το ένθετο Secret των Παραπολιτικών και στη συνέντευξη αυτή, μεταξύ άλλων, μίλησε και για την τραγική απώλεια του πατέρα της, όταν εκείνη ήταν έξι ετών, η οποία της καθόρισε την ζωή.
Αποκάλυψε, συγκεκριμένα, ποια ήταν τα τελευταία λόγια που αντάλλαξαν οι δυο τους και τι είναι αυτό που μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να ξεπεράσει εξαιτίας αυτού του θανάτου που έζησε σε τόσο μικρή ηλικία, όπως και η αδερφή της, που ήταν ακόμη πιο μικρή.
Η εξομολόγηση της Δέσποινας Μοιραράκη για τον θάνατο του πατέρα της
«Ναι, έχασα τον µπαµπά µου όταν ήµουν 6 ετών και ήµουν και συνδεδεµένη µαζί του. Όταν λοιπόν συνέβη αυτό το µοιραίο στις 15 Σεπτεµβρίου, ήµασταν στον Ωρωπό, όπου παραθερίζαµε, µε τη µαµά µου και τη µικρούλα αδελφή µου, που ήταν τότε 4 ετών.
Ο πατέρας µου είχε έρθει το πρωί, µε είχε πάρει αγκαλιά και µου είπε: «∆ασκαλίτσα µου, ετοιµάσου και θα έρθω το βράδυ µε τη µαµά, να σας πάρω, και µε τη Σοφούλα να πάµε Αθήνα», γιατί θα άρχιζαν τα σχολεία.
Το βράδυ µας ενηµέρωσαν ότι συνέβη αυτό που συνέβη. Εκείνο που µου έµεινε ήταν µια ποµπή, πολύ άσχηµη ποµπή της κηδείας, η οποία µέχρι σήµερα δηµιουργεί ένα βάρος στην ψυχή µου. ∆εν µπόρεσα δηλαδή τόσο πολύ καλά να διαχειριστώ αυτή την απώλεια», είπε χαρακτηριστικά η Δέσποινα Μοιραράκη.
Πώς πέθανε ο πατέρας της
Σε ανάρτηση που είχε κάνει ένα χρόνο πριν, την ημέρα που είχε φύγει ο πατέρας της από την ζωή, είχε αναφέρει αναλυτικά πώς άφησε την τελευταία του πνοή. Συγκεκριμένα, έγραφε:
«Σαν σήμερα 15 Σεπτέμβρη όταν ήμουν 6 ετών έμεινα ορφανή ! Έχασα τον μπαμπά μου Ήταν ξημερώματα όταν ήρθε Κυριακή πρωί στο εξοχικό μας Παραλία Μαρκοπουλου να μας πει ότι πάει στο Αλιβέρι με το νονό μου να τον βοηθήσει σε ένα πηγάδι ( ήταν οικοδόμος και φρεατορύχος το επάγγελμα του) και το βράδυ θα ερχόταν να μας πάρει για να πάμε στην Αθήνα γιατί θα ξεκινούσαν την επόμενη τα σχολεία.
Ξύπνησα … με πήρε ψηλά στην αγκαλιά του και μου πε: δασκαλίτσα μου ( έτσι με αποκαλούσε ) ετοιμάσου … θα έρθω το βράδυ από το Αλιβέρι με το νονό να σας πάρω…
Πώς να ήξερα τότε ότι ήταν η τελευταία αγκαλιά του πατέρα μου ;
Πώς να ήξερα ότι ήταν τα τελευταία φιλιά της ζωής μας…; Το βράδυ η αστυνομία ήρθε να μας ανακοινώσει το μοιραίο!
Όπως ήταν σκυμμένος κ δούλευε έπεσε ένα τούβλο στο κεφάλι του πίσω κ ο θάνατος ήταν ακαριαίος! Ακολούθησε μια τραγωδία …. Το μυαλό της μικρής δασκαλιτσας δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τα γεγονότα…
Έχοντας αγκαλιά τη μικρή αδελφούλα μου Σοφία 4 ετών τότε προσπαθούσα σε μια γωνία της μικρής κάμαρας να καταλάβω Τι ;;;; Τι απ’ όλα ;;;;
Η μαμά μας αναίσθητη με γιατρό κ ένα τσούρμο από μαυροφορεμένες γυναίκες να θρηνούν…
Η τραγωδία έγινε ακόμα μια ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία όταν ήρθε και η σωρός… Η απώλεια του πατέρα μου με στιγμάτισε για πάντα στη ζωή μου Με έκανε τόσο… ευάλωτη ψυχικά.
Αλλά συγχρόνως με ανάγκασε να βγω μπροστά … πραστατεύοντας από τότε τη χήρα μάνα μου κ την ορφανή αδελφή μου έγινα το «αντράκι του σπιτιού».
Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία
της μικρής δασκαλιτσας !
της Δεσποινούλας !!
Της Δέσποινας!!!
Της Μοιραράκη!
Η συνέχεια….. η ζωή μου μέχρι σήμερα Έχοντας την ευλογία του Θεού και της Παναγίας».
