Ο Ζήσης Ρούμπος, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στην εκπομπή “Καλύτερα Αργά” του Action 24, αποκάλυψε για πρώτη φορά την προσωπική του μάχη με τον καρκίνο του δέρματος, με τη διάγνωση να έρχεται τον Μάιο του 2024.
Περιέγραψε την αγωνία του κατά τη διάρκεια των εξετάσεων και την ανακούφισή του όταν διαπίστωσε ότι ήταν καθαρός.
Ο Ρούμπος μοιράστηκε επίσης τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού στο πόδι και αναφέρθηκε στην οικογενειακή του ιστορία, τονίζοντας τη σημασία της κωμωδίας στη ζωή του ως μέσο επιβίωσης και αποφόρτισης.
Πιο αναλυτικά
Το βράδυ της Παρασκευής 4 Ιουλίου, στην εκπομπή του Action 24, Καλύτερα Αργά, βρέθηκε ως καλεσμένος ο Ζήσης Ρούμπος, ο οποίος παραχώρησε μία σοκαριστική συνέντευξη. Μίλησε για θέματα που δεν είχε αναφέρει ποτέ ξανά, ενώ εξομολογήθηκε για πρώτη φορά πως πάλεψε με τον καρκίνο.
Ο Ζήσης Ρούμπος αποκαλύπτει για την μάχη του με τον καρκίνο
«Τι με κάνει να πέφτω; Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να κρατιέμαι, γιατί βγήκα και από μία πολύ δύσκολη χρονιά για εμένα. Θα σου δώσω αποκλειστικό τώρα, γιατί το ήθελες. Είναι μία πολύ συνειδητή απόφαση και δεν κάνω καθόλου πλάκα, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, με νύχια και με δόντια να βρίσκω το φως, όπου βρίσκομαι, όπου κι αν πάω. Δεν το αγνοούσα το φως, αλλά το θεωρούσα δεδομένο σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Τώρα, λοιπόν, δεν το θεωρώ δεδομένο.
Γιατί το ’24 πέρασα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό στο δεξί μου πόδι, έκοψα τένοντα, τετρακέφαλο και έμεινα πολύ καιρό στο κρεβάτι. Εγχείρηση, επέμβαση, ενέσεις και ακόμα υποφέρω. Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Κατέβηκα μία σκάλα! Το χειρότερο είναι ότι 10 δευτερόλεπτα πριν το πάθω μου είπε η γυναίκα μου “μην πας από εκεί, γλιστράει”. Μεγάλη αποκατάσταση, ακόμα κρατάει. Ταλαιπωριέμαι…
Αλλά 4 μήνες πριν από αυτό, τον Μάιο του 2024, διαγνώστηκα με καρκίνο του δέρματος. Όλα καλά! Όλα εντάξει τώρα. Είμαι καλά, είμαι καθαρός. Ανατριχιάζω και μόνο που στο λέω! Γιατί είμαι από τους τυχερούς που τυχαία το ανακάλυψα. Πήγα στην τουαλέτα μου… Συνειδητοποίησα μετά με φρίκη ότι ειδικά για τον δερματικό καρκίνο είμαστε “έλα μωρέ, εντάξει”. Πάω τουαλέτα, λοιπόν, κάθομαι και βλέπω στο πόδι μου μία ελίτσα που δεν θυμάμαι να έχω και λέω “έλα μωρέ”. Ένα μήνα μετά, το ξανακοιτάω και βλέπω ότι κάπως είχε μεγαλώσει. Και λέω “δεν πάω να το δω;”.
Εγώ γενικά δεν αποφεύγω καθόλου τους γιατρούς, προσπαθώ να φροντίζω και λόγω του ιστορικού με τους γονείς μου. Και εγώ και η γυναίκα μου. Αλλά δεν είμαι και άνθρωπος που θα πει “α, πάω να το κοιτάξω”. Πήγα και έτσι ανακάλυψα ότι είναι μελάνωμα στο ξεκίνημά του. Ξεκίνησε μία ολόκληρη διαδικασία. Στη διάγνωση μου κόπηκαν τα πόδια, δεν ήταν καθόλου εύκολη ιστορία. Έζησα και εγώ και η γυναίκα μου έναν μήνα πάρα πολύ δύσκολο! Έπρεπε να περάσω από ένα τεράστιο κύκλο εξετάσεων για να δεις ότι όλα καλά, δεν έχει πάει πουθενά. Για μένα πια κάθε μέρα στη ζωή μου είναι δώρο και το εννοώ!», είπε χαρακτηριστικά και σόκαρε για την άγνωστη μάχη που έδωσε κρυφά αυτό το διάστημα.
Σε άλλο σημείο, ανέφερε για την οικογένειά του: «Ο πατέρας μου ήταν λοχαγός στα ΛΟΚ, γεννημένος το 1930. Ο μπαμπάς μου έζησε Κατοχή, Εμφύλιο και Χούντα. Οι ιστορίες που μου έχει πει είναι συγκλονιστικά. Ίσως κάποια στιγμή θα γράψω κάτι, δεν τολμώ να τα αγγίξω ακόμα.
Συγκυριακά δεν έχω μιλήσει για αυτό. Αυτά τα κομμάτια της ζωής μου τα έχω διαχειριστεί και η δουλειά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Όσο ήταν πιο φρέσκο, δεν μου ήταν πολύ εύκολο.
Είμαι πολύ τυχερός γιατί έζησα, είμαι η τελευταία γενιά που πρόλαβα τη γειτονιά. Είμαι πολύ ευλογημένος με αυτό το κομμάτι, έχω ζήσει υπέροχες στιγμές. Όμως υπήρχαν ενδοοικογενειακές δυσκολίες. Αυτοί οι άνθρωποι για να μπορέσω να καταλάβω και να συγχωρήσω πολλά πράγματα, έπρεπε να απομακρυνθώ και να μην τον βλέπω σαν μπαμπά μου.
Αλλά σαν άνθρωπο που γεννήθηκε σε μια εποχή και έζησε συγκεκριμένα πράγματα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου και ο πατέρας μου σαν ιδιοσυγκρασία ήταν το πρώτο μου stand up. Ήξερε ότι έκανα χιούμορ με αυτό και γελούσε.
Ανακάλυψα ότι έγινα κωμικός για να επιβιώσω, για να αποφορτίζω καταστάσεις κυρίως στο σπίτι. Ένιωθα ότι δούλευε, γέμιζε η δική μου μπαταρία. Τις περισσότερες φορές δεν λειτουργούσε πρακτικά αλλά λειτουργούσε στο μυαλό μου».