Στην εκπομπή “Στούντιο 4“, η τραγουδίστρια Marseaux μοιράστηκε τις συγκλονιστικές της εμπειρίες μετά τον θάνατο της μητέρας της, η οποία την είχε προετοιμάσει για την απώλεια. Η Marseaux εξέφρασε την οδύνη της, τονίζοντας ότι ο πόνος παραμένει αμετάβλητος.
Αναφέρθηκε επίσης στη στήριξη που βρήκε από τον πατέρα της, ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη της οικογένειας μετά την απώλεια. Επιπλέον, μίλησε για την απόφαση της να φύγει από το σπίτι στα 17 της και πώς αυτή η δύσκολη εμπειρία την έκανε πιο δυνατή, αν και η αδελφή της αντιμετώπισε διαφορετικά την κατάσταση.
Πιο αναλυτικά
Στην εκπομπή Στούντιο 4 φιλοξενήθηκε το απόγευμα της Τρίτης (17/6) η Marseaux και παραχώρησε μια άκρως εξομολογητική συνέντευξη στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο. Μέσα σ’ όλα, η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε για τον θάνατό της μητέρας της, ο οποίος της στοίχισε πάρα πολύ, τη σχέση της με τον μπαμπά της, αλλά και τη στιγμή που έφυγε από το σπίτι τους προκειμένου να μείνει μόνη της.
Όσα εξομολογήθηκε η Marseaux
«Η μαμά μου μας είχε προετοιμάσει για τον θάνατό της. Μας είχε πει “να ξέρετε ότι θα γίνει”. Για αυτό ίσως και να είχα θυμώσει, επειδή ήταν σαν έλεγα “γιατί με προετοιμάζεις και δεν το πολεμάς;”. Ήταν σαν να μας έλεγε “εγώ θα φύγω. Δεχτείτε το”. Ο πόνος και το σοκ παραμένουν ίδια μετά από μια τέτοια απώλεια. Όταν δεν έχεις κοντά σου κάποιον που αγαπάς πολύ, ο πόνος μου είναι ίδιος», ανέφερε αρχικά η τραγουδίστρια.
«Ο πατέρας μου είχε προετοιμαστεί για τον θάνατο της μαμάς. Ήξερε ότι θα πέσουν όλα πάνω του και ότι θα χρειαστεί να στηρίξει τα παιδιά του. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολά, αλλάζουν οι ισορροπίες μέσα στο σπίτι. Ήταν μόνος του. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον. Είναι ένας εξαιρετικός μπαμπάς. Δεν μας έλειψε τίποτα. Μας στήριξε. Παρόλο που δεν μένουμε μαζί, ξέρω ότι θα τρέξει για εμένα αν γίνει κάτι. Είναι ένας άνθρωπος που θα με στηρίζει μέχρι την τελευταία του πνοή», πρόσθεσε στη συνέχεια, μιλώντας για τον μπαμπά της.
Αμέσως μετά, μιλώντας για τη στιγμή που έφυγε από το σπίτι της, δήλωσε: «Εγώ έφυγα από το σπίτι στα 17, με το που πέθανε η μαμά, με αυτά τα ελάχιστα χρήματα που είχα. Μετά έμεινα μόνη μου εντελώς. Στις πιο δύσκολες καταστάσεις βγαίνεις πιο δυνατός και μαθαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου. Αν δεν στηρίξεις εσύ τον εαυτό σου, μην περιμένεις να το κάνεις κάποιος άλλος. Όταν έφυγα από το σπίτι είχα και τις θείες μου, που με στήριξαν πολύ. Το συναίσθημα του να μένεις μόνος δεν είναι ωραίο, άντεξα έναν χρόνο. Πιστεύω όμως ότι αυτό έκανε καλό σε έμενα και τον μπαμπά μου. Στην αδελφή μου, από την άλλη, μπορεί να μην έκανε τόσο. Αλλά είναι πολύ σκληρή και αντέχει».
