Η Μαρία Αναστασοπούλου, το πρωί της Παρασκευής 13 Ιουνίου, βρέθηκε ως καλεσμένη στην εκπομπή του ALPHA, Happy Day, κατά την οποία προχώρησε σε αποκαλύψεις για το συμβόλαιό της με τον ΑΝΤ1 και τον Γιώργο Παπαδάκη, για την συνεργασία της με τον Άρη Πορτοσάλτε και πολλά ακόμη.

Ωστόσο, κάποια στιγμή προχώρησε και σε μία εξομολόγηση για την προσωπική της ζωή. Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή το γεγονός πως πλέον δουλεύει άλλες ώρες και δεν χρειάζεται να ξυπνάει από τα χαράματα, επισήμανε: «Είναι άλλο πράγμα… ξυπνούσα 1:30… με ρωτάνε αν μετά από τόσα χρόνια θα έκανα πάλι πρωινή εκπομπή… Δύσκολα… δεν λέω μεγάλα λόγια, αλλά είναι άλλη ζωή. Χρόνος για προσωπική ζωή υπάρχει».

«Σύντροφος υπάρχει;», την ρώτησε τότε η παρουσιάστρια.

Η εξομολόγηση της Μαρίας Αναστασοπούλου για την προσωπική της ζωή

Και η ίδια απάντησε: «Δεν έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τον χωρισμό (με τον Γιάννη Κολοκυθά), μπορώ να πω ότι είμαι σε μια χαρά φάση. Δεν σημαίνει ναι αυτό! Μετά από 11 χρόνια σχέση χρειάζεσαι χρόνο. Η ζωή τα φέρνει αυτά. Του γάμου το καμπανάκι και της μητρότητας, όχι, δεν έχει χτυπήσει. Δεν είμαι από αυτές τις κοπέλες. Τα σχέδια σε αυτό το κομμάτι μπορεί να είναι περιττά. Η ζωή αποφασίζει τί θα γίνει. Προκαλείς και εσύ την τύχη σου, αλλά η ζωή αποφασίζει».

«Να πω να είναι εκτός χώρου μετά από 11 χρόνια σχέση με άνθρωπο που ήταν στον χώρο δεν… δεν βάζω τέτοια στο μυαλό μου. Με γοητεύει ότι με αυτόν τον άνθρωπο μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, εκτός τηλεόρασης», εξομολογήθηκε έπειτα για τον άνθρωπο που θα ήθελε να έχει στο πλευρό της.

«Στο σπίτι υπήρχε η αντίληψη πρώτα σπουδάζουμε, μετά δουλεύουμε, βρίσκουμε ένα καλό παιδί, αυτή η σειρά υπήρχε, αλλά δεν επηρεάστηκα, θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε αυτό που μας κάνει χαρούμενους. Είναι η δική σου ζωή», ανέφερε στη συνέχεια για την οικογένειά της.

Όσον αφορά στην ψυχανάλυση, αποκάλυψε: «Κάνω ψυχανάλυση, εδώ και 7-8 μήνες. Το σκεφτόμουν. Ο θάνατος του Σωτήρη μας (σ.σ. του σκύλου της) θορύβησε πάρα πολύ. Έχω εντυπωσιαστεί πολύ από αυτά που μπορείς να ανακαλύψεις. Έζησα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Είμαι από τα τυχερά παιδιά, αλλά κάνουμε μία δουλειά που σε διαμορφώνει, ειδικά όταν την κάνεις από τα 18 και σε σκληραγωγεί. Μου έχει συμβεί να πληγωθώ στη δουλειά, πολλές φορές, αλλά δεν το δείχνω. Όχι να πληγωθώ, αλλά να απογοητευτώ. Έχω μάθει την όποια δυσκολία να την αξιοποιώ με τέτοιο τρόπο ώστε στην επόμενη να είναι καλύτερα.

Ο ψυχολόγος σε βοηθά να καταλάβεις ότι ενηλικιώθηκες. Εγώ τώρα το ένιωσα αυτό. Και με τις δουλειές και τις επιλογές μου και τις αλλαγές μου. Μου συνέβησαν πολλά ταυτόχρονα. Όταν το είπα στους γονείς μου, η μαμά μου μου είπε “παιδί μου, τι σου συμβαίνει;”».