Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, σε πρόσφατη εμφάνισή του στο «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», μίλησε για την επιτυχία της θεατρικής του παράστασης «Φάλαινα» και τα προσωπικά βιώματα που τη συνοδεύουν.
Αναφέρθηκε στη δύσκολη περίοδο του πατέρα του, ο οποίος, μετά την έλευση του διαδικτύου, βρέθηκε σε αδιέξοδο και άρχισε να αυτοκαταστρέφεται, παρά το χιούμορ και την καλή του φύση.
Ο Δαδακαρίδης συνδύασε την παράσταση με συλλογικές μνήμες, αναφέροντας την τραγωδία των Τεμπών και τη διαρκή θλίψη που βιώνουν οι οικογένειες των θυμάτων.
Πιο αναλυτικά
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης βρέθηκε καλεσμένος στο «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», όπου μίλησε για την επιτυχημένη θεατρική του δουλειά, τη «Φάλαινα», αλλά και για τα βαθιά βιωματικά στοιχεία που κουβαλά η παράσταση. Μαζί του βρέθηκε και ο Μιχάλης Σαράντης.
Ο ηθοποιός δεν δίστασε να μιλήσει για τη δύσκολη περίοδο που πέρασε ο πατέρας του, αλλά και για τις εσωτερικές «φάλαινες» που καταπίνουν αργά τις ζωές των ανθρώπων. «Εύχομαι ο πατέρας μου που το βλέπει να μην περάσει περίεργα, γιατί για μένα βιωματικά η “Φάλαινα” είναι μια μεταφορά», είπε αρχικά ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης μίλα για τη «Φάλαινα» και τον πατέρα του
Στη συνέχεια περιέγραψε τις αλλαγές στη ζωή του πατέρα του, που εργάστηκε ως εμπορικός αντιπρόσωπος, όταν η έλευση του ίντερνετ έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή του και όχι με ευχάριστο τρόπο. «Ο πατέρας μου έφτασε σε εκείνο το μεταίχμιο που η δουλειά του απλά ξεπεράστηκε. Ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος και απλά το ίντερνετ ήρθε και τον ισοπέδωσε. Ξαφνικά στα 55 έπρεπε να σκεφτεί πώς θα αλλάξει πια ρότα για να επιβιώσει στη χώρα την οποία όργωσε με το αμάξι, πολλές φορές και μ’ εμένα, με μια βαλίτσα, για να πουλήσει και να ζήσει την οικογένειά του», είπε χαρακτηριστικά.
Για να συμπληρώσει: «Δεν το λέω δραματικά, ήταν και είναι ένας υπέροχος άνθρωπος με υπέροχο χιούμορ. Αλλά όταν ήρθε το ίντερνετ, ήταν η Φάλαινα που ουσιαστικά ξεπέρασε εκείνη την ισορροπία. Και άρχισε εκείνος, μέσα στο προσωπικό του αδιέξοδο, να αυτοκαταστρέφεται σιγά σιγά με έναν τρόπο».
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης συνέδεσε τη μεταφορά αυτή με τη συλλογική μνήμη, αναφέρθηκε και στην τραγωδία των Τεμπών: «Άρχισα να βλέπω αντίστοιχες φάλαινες, σαν την προηγούμενη που περιγράψατε. Αναφέρομαι στην τραγική μέρα που βιώσαμε όλοι. Αυτή τη στιγμή 57 άνθρωποι δεν είναι παρόντες και οι δικοί τους, ό,τι κι αν κάνουμε, θα θρηνούν μια ζωή για την απώλεια και θα προσπαθούν να την πολεμήσουν».