Με αφορμή την παρουσίαση του νέου της βιβλίου, με τίτλο Κόκκινη γραμμή, η Λένα Μαντά μίλησε στην κάμερα της εκπομπής Buongiorno και τη Βασιλική Μπασιούρη για το νόημα του τίτλου, αλλά και για τις προσωπικές της εμπειρίες, όπως την απώλεια του συζύγου της.

Όσα δήλωσε η Λένα Μάντα στην κάμερα της πρωινής εκπομπής του Mega

«Για εμένα, κόκκινη γραμμή είναι κάθε τέλος που σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Οτιδήποτε μάς συμβαίνει είναι μια εμπειρία που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Ας τις μαζεύουμε, γιατί μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Τα παιδιά μου με βοήθησαν στην απώλεια του συζύγου μου μέχρι ένα σημείο», είπε αρχικά η γνωστή συγγραφέας, μιλώντας για το νέο της βιβλίο και την απώλεια του πολυαγαπημένου της συζύγου.

Και συμπλήρωσε με συγκίνηση: «Η απώλεια συνεχίζει και πονάει, απλά τα παιδιά σού δίνουν ένα… μικρό παυσίπονο. Ο σύζυγός μου λείπει από αυτή τη στιγμή, όμως μετά από έναν χρόνο αποφάσισα να μην είμαι η χήρα που κλαίει συνέχεια. Ναι, μου λείπει, αλλά τον θρήνο επιλέγω να τον βγάζω σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Συγκεκριμένα, τον βγάζω στην ψυχοθεραπεία μου».

Η απώλεια του συζύγου της και η σκληρή σχέση με τους γονείς της

Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ ήταν η Λένα Μαντά το απόγευμα της Τετάρτης 14 Μαΐου, όπου και συγκλόνισε με την εξομολόγησή της. Η δημοφιλής συγγραφέας μίλησε για τον αξεπέραστο χαμό του συζύγου της, Γιώργου, αλλά και για τα τραύματα που κουβαλούσε από την παιδική της ηλικία — τραύματα που, όπως είπε, γιατρεύτηκαν μόνο όταν μπήκε ο Γιώργος στη ζωή της.

«Γνώρισα τον Γιώργο λίγο πριν κλείσω τα 19. Τον βρήκα όταν δεν ήξερα τι θα πει να σε αγαπούν χωρίς να σε πνίγουν. Στη ζωή των γονιών μου ένιωθα πάντα περιττή. Μου το είχαν κάνει ξεκάθαρο ότι με έκαναν για να σώσουν τον γάμο τους – και ο γάμος δεν πέτυχε. Τους έμεινα εγώ και δεν ήξεραν τι να με κάνουν. Ήμουν το παιδί με μια βαλίτσα στο χέρι. Από τον έναν στον άλλον», είπε με φωνή που έσπαγε.

 «Γνώρισα το σύζυγό μου λίγο πριν τα 19 και έφυγα από τον κλοιό της μαμάς μου»

Η παρουσία του συζύγου της έδωσε την αίσθηση ότι επιτέλους κάποιος την επέλεγε. «Με πήγαινε παντού ο Γιώργος. Δεν πήγαινα πουθενά μόνη μου. Και όχι απλώς με πήγαινε, με άφηνε ακριβώς απ’ έξω και μετά ερχόταν και με έπαιρνε πάλι ακριβώς απ’ έξω… Δεν ήμουν καθόλου αυτόνομη… Τον γνώρισα λίγο πριν κλείσω τα 19. Έφυγα από έναν ασφυκτικό κλοιό της μαμάς μου, που δε με άφηνε να πάω πουθενά. ούτε πενθήμερη δεν πήγα, και ξαφνικά βρέθηκα με τον Γιώργο, που δε με καταπίεζε αλλά με πήγαινε εκείνος παντού. Την είχα ανάγκη αυτή την αγάπη», είπε η Λένα Μαντά.

Η μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής της ήρθε όταν ο Γιώργος υπέστη καρδιακό επεισόδιο και παρέμεινε κλινικά νεκρός για 55 λεπτά. «Με προειδοποίησαν ότι μπορεί να υπάρξουν αλλαγές προσωπικότητας σε τέτοιες επεμβάσεις. Πολλά στοιχεία του έφυγαν εκείνη τη μέρα. Χάθηκε η ενσυναίσθηση. Ήταν πάντα ένας άνθρωπος πολύ δοτικός. Ήμουν εγώ η προτεραιότητά του. Ξαφνικά ο Γιώργος δεν έλεγε “τι θα φάμε σήμερα”, έλεγε “τι θα φάω”. Αυτό δεν το έλεγε ποτέ. Περάσαμε τους πρώτους μήνες που ήταν καθισμένος σε μια πολυθρόνα χωρίς να βλέπει τηλεόραση, με το τζάκι ανοιχτό. Δεν χαμογελούσε μετά. Τα μάτια του Γιώργου σπίθιζαν. Μετά ήταν σκοτεινά».

Η Λένα Μαντά περιέγραψε με συγκίνηση τη μετά την εγχείρηση περίοδο. «Όταν βγήκε, ήταν ίδιος. Είπα “τους κοροϊδέψαμε”. Τον σήκωσα στα πόδια γρήγορα και είπα “θα σπάσουμε τα προγνωστικά”. Δεν τα σπάσαμε. Οι πνεύμονες δεν λειτούργησαν».

«11 μήνες έχουν περάσει από τότε που τον έχασα. Με είχε κακομάθει πολύ. Το έζησα, μου λένε. Αλλά πονάει περισσότερο έτσι», είπε συγκινημένη η Λένα Μαντά.