Σε μια σπάνια τηλεοπτική εμφάνιση στο “Καλύτερα αργά“, ο Γιώργος Κιμούλης συζήτησε για τη σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού και την εξουσία που αυτή περιλαμβάνει.
Αναγνώρισε ότι έχει ξεπεράσει τα όρια λόγω της εξουσίας του θιασάρχη, αλλά τόνισε την σημασία της προσωπικής ευθύνης, υπογραμμίζοντας ότι είναι έτοιμος να ζητήσει συγγνώμη όταν χρειάζεται.
Επιπλέον, ανέφερε τις προκλήσεις που προκύπτουν από συνεργασίες με ανθρώπους που διαθέτουν συγκεκριμένα αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως η τεμπελιά και η έλλειψη ταλέντου.
Πιο αναλυτικά
Στο πλατό του Καλύτερα αργά βρέθηκε το βράδυ της Τρίτης 10/6 ο Γιώργος Κιμούλης. Σε μια σπάνια τηλεοπτική εμφάνισή του αναφέρθηκε στη φύση της σχέσης σκηνοθέτη-ηθοποιού, την εξουσία, αλλά και τα όρια και τις προσωπικές του ευθύνες.
Η συνέντευξη του Γιώργου Κιμούλη
«Δεν υπάρχει χώρος που δυστυχώς να μην συμβαίνουν αυτά… Ναι, έχω υποστεί τέτοια πράγματα. Ο καθένας αντιδρά με τον δικό του τρόπο. Με έχει παρασύρει η εξουσία του θιασάρχη. Παλαιότερα θεωρούνταν σχεδόν φυσικό, δεν αντιμετωπίζονταν ως κάτι περίεργο. Δεν έχω αλλάξει τον τρόπο που συμπεριφέρομαι. Δεν ήμουν φωνακλάς, είμαι φύσει και θέσει ευγενικός άνθρωπος – μέχρι να μου φερθείς εσύ αγενώς. Φαίνεται ότι χάνω την ψυχραιμία μου, αλλά δεν τη χάνω».
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο οποίος απασχόλησε ιδιαίτερα τα «φώτα» στο #MeToo ύστερα από τις καταγγελίες της Ζέτας Δούκα, στάθηκε ιδιαίτερα στη δομή της εξουσίας που εγγενώς εμπεριέχει η θεατρική σχέση:
«Η σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού εκ των πραγμάτων έχει χαρακτηριστικά εξουσίας. Ο σκηνοθέτης είναι ένα είδος νομοθέτη. Φτιάχνει τον κόσμο μέσα στον οποίο θα υπάρχουν οι ηθοποιοί. Αυτό δημιουργεί μερικές φορές μια σχέση εξουσιαστική. Είναι στο χέρι και της μιας και της άλλης πλευράς αυτές οι σχέσεις να μην ξεπερνούν κάποια όρια. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν έχω ξεπεράσει αυτά τα όρια. Όποτε το έχω κάνει, ξέρω να ζητάω συγγνώμη – και όχι με μια απλή λεκτική συγγνώμη, αλλά και με πράξεις».
Σε άλλο σημείο, ο Κιμούλης ανέλυσε τη δυσκολία της συνεργασίας όταν συνυπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
«Υπάρχουν άνθρωποι που, αν έχουν τρία χαρακτηριστικά παράλληλα, δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους: να είναι άτεχνοι, τεμπέληδες και επηρμένοι. Αν λείπει ένα από αυτά τα τρία, κάτι γίνεται. Αν υπάρχουν και τα τρία, σηκώνεις τα χέρια».