Σε μία από τις πιο αποκαλυπτικές συνεντεύξεις του, ο Δημήτρης Σκαρμούτσος βρέθηκε στο podcast Unblock της Ελίνας Παπίλα και μίλησε χωρίς περιστροφές για τα «σκοτεινά» του χρόνια: τους εθισμούς του, τον πάτο που άγγιξε, αλλά και την απίστευτη δύναμη που βρήκε μέσα του για να ξεκινήσει πάλι τη ζωή του.

«Θα θυσίαζα τα πάντα για να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Όσο μεγαλώνεις, πλησιάζεις στο θάνατο και αρχίζεις να φοβάσαι. Εγώ είμαι 55 πλέον και αυτό το φόβο τον νιώθω», λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Σκαρμούτσος, και η πατρότητα είναι για εκείνον το μεγαλύτερο καύσιμο: «Την πραγματική αγάπη την ένιωσα όταν είδα το παιδί μου να γεννιέται. Δεν ήμουν έτοιμος να έχω παιδί, μόλις είχα βγει από την απεξάρτηση».

Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος απέναντι στον εαυτό του

Ο σεφ δεν δίστασε να περιγράψει τον εφιάλτη των ναρκωτικών: «Για πολλά χρόνια έκανα ηρωίνη, η οποία είναι ένα φοβερά δημιουργικό ναρκωτικό, αλλά είναι και το ναρκωτικό που θα σε καταστρέψει. Το πιο σημαντικό πράγμα που έχει ένας άνθρωπος είναι η αυτοεκτίμηση, εγώ την έχασα. Θεώρησα ότι πλέον δεν πρέπει να ζω, δεν πρέπει να υπάρχω, έπιασα πάτο. Εκεί ξύπνησα, έγινε το κλικ».

Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος συμπλήρωσε πως: «Οποιαδήποτε βοήθεια σου προσφέρουν οι άλλοι, εσύ τη βλέπεις σαν ευκαιρία για να κάνεις λίγο ακόμα, γιατί υπάρχει εκεί κάποιος έξω. Για εμένα δεν υπήρχε κανείς, ούτε εγώ».

Όπως αποκάλυψε, όταν ήταν στο MasterChef τον είχαν προειδοποιήσει να μην μιλήσει για αυτό το κεφάλαιο, για λόγους «εικόνας», ωστόσο εκείνος πήρε το ρίσκο: «Στην αρχή όλοι μου έλεγαν “μην πεις ότι είσαι πρώην αλκοολικός και ναρκομανής, γιατί θα καταστραφείς”. Το είπα. Γιατί αν βοηθούσα έστω και δύο ανθρώπους, για μένα θα είχε νόημα. Και τελικά ο κόσμος το δέχτηκε, αντέχει περισσότερα απ’ όσο νομίζουμε».

Σύμφωνα με τον ίδιο, επίσης πώς η απεξάρτηση δεν τελειώνει με τη σωματική αποτοξίνωση: «Το στερητικό σύνδρομο είναι 20 μέρες, αλλά πρέπει να φτιάξεις το μυαλό, όταν για δέκα χρόνια όλες οι αναμνήσεις που έχεις είναι ότι ήσουν υπό την επίρρεια κάποιου ναρκωτικού ή του αλκοόλ. Έχασα οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, τα πάντα όλα. Δεν υπήρχε κανείς».

«Ειδικά στο τέλος, που ήμουν πολύ άσχημα, ξύπναγα και κοιμόμουν έχοντας μόνο αυτό στο μυαλό μου, πού θα βρω, πώς θα βρω, πώς θα το κάνω και πόσο θα με κρατήσει. Με οποιονδήποτε μίλαγα ήταν για να τον εκμεταλλευτώ για αυτό το πράγμα, οπότε όλοι με έκαναν πέρα. Ακόμα και άνθρωποι που με αγαπούσαν πολύ, ευτυχώς. Αν υπήρχε κάποιος που μου έλεγε “θα τα καταφέρεις”, θα συνέχιζα», συμπλήρωσε.

«Επειδή ήμουν δύο χρόνια σε αποτοξίνωση, είχα πιστέψει στον εαυτό μου ότι μπορώ να το κάνω και έλεγα “αφήστε με”. Όταν άνοιξε εκείνη η πόρτα και βγήκα στον κόσμο, εκεί άναψε η μεγαλύτερη φωτιά μέσα μου να πετύχω πράγματα στη ζωή μου και να πετύχω πράγματα που είχα χάσει αυτή τη δεκαετία. Για πολλά χρόνια ένιωθα ντροπή για τον εαυτό μου, οπότε ήθελα πολύ να πετύχω για να δείξω στον εαυτό μου πρώτα απ’ όλα ότι μπορώ», είπε κλείνοντας το θέμα ο Δημήτρης Σκαρμούτσος.