Στη συνέντευξή της στην εκπομπή Buongiorno, η Παρθένα Χοροζίδου μοιράστηκε προσωπικές στιγμές από τη ζωή και την οικογένειά της, αναφερόμενη στην καταγωγή της από την Καβάλα και στη στενή σχέση που έχει με τους γονείς της. Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς τον Δημήτρη Ουγγαρέζο για την υποστήριξή του κατά την αποχώρησή της από το Just The 2 of Us, ενώ αποκάλυψε ότι έχει πληγωθεί στον έρωτα και ότι είναι διστακτική στην έκφραση των συναισθημάτων της.
Τόνισε την ανάγκη της να λύνει τα προβλήματά της και την ευχή της να διατηρηθεί η τρέχουσα ισορροπία στη ζωή της. Η Χοροζίδου, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Όλα… λάθος!», δήλωσε ότι απολαμβάνει τη δουλειά της και ότι η “φούσκα” της παραμένει ανέπαφη.
Πιο αναλυτικά
Το πρωί της Τρίτης 13/5, στην εκπομπή του MEGA, Buongiorno, βρέθηκε ως καλεσμένη η Παρθένα Χοροζίδου, η οποία μίλησε για την παράσταση που πρωταγωνιστεί «Όλα… λάθος!», αλλά και για την ζωή της, για την οικογένειά της αλλά και για τα προσωπικά της.
Η συνέντευξη της Παρθένας Χοροζίδου στο Buongiorno
Η ίδια μπήκε στο πλατό και ευχαρίστησε αρχικά τον Δημήτρη Ουγγαρέζο, καθώς την είχε υπερασπιστεί πολύ έντονα όταν εκείνη αποχώρησε από το Just The 2 of Us που συμμετείχε την τελευταία φορά.
«Να πω ευχαριστώ στον Δημήτρη, γιατί όταν έφυγα από το Just με υπερασπίστηκε πάρα πολύ. Ήταν εντυπωσιακό που φύγαμε έτσι νωρίς, δεν το περίμενα. Έλεγα τι κρίμα που θα φύγουν τα παιδιά… Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Χάρηκα που γνώρισα τον Χολίδη, είμαστε φίλοι από τότε. Είναι ποντιάκι σαν εμένα», είπε χαρακτηριστικά.
Και μιλώντας για την καταγωγή της, ανέφερε για την οικογένειά της: «Εγώ μεγάλωσα στην Καβάλα και ήρθα στην Αθήνα και νόμιζα ότι όλοι μεγάλωσαν σε μία οικογένεια σαν τη δική μου. Ήμασταν στην φούσκα μας και είδα ανθρώπους που δεν μιλούσαν με τους γονείς και τους συγγενείς τους και συγκλονίστηκα. Είμαι τυχερή που έχω τους γονείς που έχω. Οι γονείς μου ήταν πολύ αγαπημένοι με τους τσακωμούς τους και όλα» και συμπλήρωσε πως έχει και μία αδερφή με την οποία κοιμόταν σε ξεχωριστά δωμάτια.
«Ήμουν ένα ήρεμο και μοναχικό παιδί. Άκουγα πολύ μουσική και ονειρευόμουν πράγματα που θα κάνω στη ζωή μου. Νομίζω ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Νομίζω ότι αυτά που ονειρευόμουν τα έχω πραγματοποιήσει. Δεν μου άρεσε πολύ το έξω. Ήμουν το καλό παιδί…», αποκάλυψε έπειτα για τον χαρακτήρα της ως παιδί.
Παρατηρώντας την τότε η Φαίη Σκορδά επισήμανε πως αισθάνεται ότι η φούσκα αυτή στην οποία μεγάλωσε με την οικογένειά της δεν έχει σκάσει, με την ίδια να της απαντά: «Η φούσκα δεν έχει σκάσει και δεν θέλω να σκάσει. Οι γονείς μου είναι στην Χρυσούπολη πια» και εξήγησε πως όλα αυτά τα δυσάρεστα που βλέπει να συμβαίνουν στην κοινωνία τα ζούσε μέσα από τους ρόλους της και στενοχωριόταν:
«Το περνάγαμε μαζί με τους μαθητές μου στη σχολή. Μία δύσκολη συνθήκη σε κάποιο ρόλο. Την πρώτη χρονιά το κλάμα πήγαινε σύννεφο», τόνισε.
Όσον αφορά στην προσωπική της ζωή, αποκάλυψε: «Έχω πληγωθεί στον έρωτα. Τα πρώτα χρόνια που πληγώνεσαι μόνη σου. Δεν ήμουν θαρραλέο παιδί στον έρωτα, να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Ντρεπόμουν πολύ και φοβόμουν την απόρριψη. Είμαι λίγο κότα σε πολλά πράγματα. Ήμουν κότα και σε άλλα που τα ξεπέρασα. Φοβόμουν για παράδειγμα να πάω στην Αθήνα και το έκανα και έφτιαξα το περιβάλλον μου για να είμαι καλά».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης αποκάλυψε πως γενικά θέλει να λύνει τα θέματά της και όταν αδικεί κάποιον προσπαθεί με κάθε τρόπο να απολογηθεί: «Πήρα τηλέφωνο μία συνάδελφο και της ζήτησα συγγνώμη γιατί την αδίκησα», σημείωσε και πρόσθεσε:
«Κοιμάμαι εντελώς καλά το βράδυ. Αν δεν είμαι δεν κοιμάμαι, πρέπει να το λύσω το θέμα μου. Δεν μου λείπει τίποτα, είμαι τυχερή. Δεν μπορούμε να λέμε ότι κάτι μας λείπει. Έχω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου, έχω την υγειά μου, τη δουλειά μου, τους φίλους μου. Πρέπει να βλέπουμε τι γίνεται και γύρω μας».
Και η ευχή της για το μέλλον της είναι η εξής: «Θέλω να μείνουν τα πράγματα όπως είναι».
Όταν η παρουσιάστρια της είπε πως η «φούσκα» της ισχύει και για τη δουλειά της, απάντησε: «Νομίζω ότι από τη στιγμή που λέω “ναι θα είμαι εκεί”, αφήνομαι εντελώς. Και έτσι πρέπει νομίζω. Αφήνομαι σαν παιδί… μέρες μέρες το σκέφτομαι βέβαια.
Δεν έχω το σύνδρομο του καλού παιδιού, αλλά βλέπω τους ανθρώπους και δεν μπορώ να μένω σε συγκεκριμένα πράγματα. Βλέπω το ύφασμα και νομίζω ότι έχω ένστικτο και αν πέσω και έξω δεν έγινε και τίποτα».