Ο Θοδωρής Κατσαφάδος, σήμερα, Δευτέρα 12 Μαΐου βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Buongiorno του MEGA και μεταξύ άλλων μίλησε για την πορεία του στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κιινηματογράφο, για τον θάνατο της συζύγου του και της δίδυμης αδελφής του, αλλά και, για τον εγγονό του, του οποίου έχει τεράστια αδυναμία.

Ο Θοδωρής Κατσαφάδος στο Buongiorno

Η καταγωγή από την Μάνη και τα γυρίσματα της σειράς «Το νησί»

Μιλώντας για την καταγωγή του και την εμπειρία του από την Κρήτη και τα γυρίσματα της πετυχημένης σειράς «Το νησί», είπε αρχικά ο Θοδωρής Κατσαφάδος: «Είμαι από την Μάνη, έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Μάνη, την έχω αγαπήσει πολύ. Στο νησί έμεινα 8 μήνες και πηγαίναμε στην Σπηναλόγκα αλλά εκτός από αυτό είχα παίξει θέατρο, πολύ θέτραο στα κρητικά και παίζαμε στα κάστρα. Αγάπησα πάρα πολύ την κουλτούρα, τους ανθρώπους, το φαγητό, εξαιρετικό φαγητό. Αργότερα έχω πάει πάρα πολλές φορές με το θέατρο αλλά και τηλεοπτικά με το Νησί, πόσο μας αγαπήσανε οι άνθρωποι εκεί. Εγώ έχω πολλούς φίλους και όσες φορές πάω περνάω τέλεια.

Θα έμενα εκεί, έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα και έχω γυρίσει πάρα πολλές πόλεις. Θα πω όμως δυο πόλεις που θα μπορούσα να ζήσω, είναι τα Χανιά και το Ναύπλιο. Αν δεν έκανα αυτή τη δουλειά θα μπορούσα να φτιάξω εκεί την ζωή μου. Τότε που ήμουν στο Νησί πηγαίναμε εκεί απέναντι από την Σπηναλόγκα που αράζαμε στα ταβερνάκια και μας φέρνανε μπαρμπούνια που μόλις τα είχαν ψαρέψει και σταμναγκάθι αχνιστό μαζευτό, απίστευτα».

52 χρόνια θέατρο

Μιλώντας για την πορεία του στο θέατρο, είπε: «Στο θέατρο είμαι 52 χρονια ακατάπαυστα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος, πολύ ευλογημένος και πολύ ευγνώμον και πολύ τυχερός. Είμαι από το 1973 ακατάπαυστα χειμώνα – καλοκαίρι είμαι στο θέατρο και βέβαια παράλληλα αρκετή τηλεόραση και αρκετή τηλεόραση, καλή τηλεόραση, τώρα τελευταία έχω κάνει και κινηματογράφο. Είμαι πολύ χορτασμένος. Έχω παίξει πολύ θέατρο και καλό και δύσκολο θέατρο.

Έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους σκηνοθέτες και της προηγούμενης γενιάς, και της προπροηγούμενης και της τωρινής, με συναδέλφους μου. Είμαι πολύ τυχερός και ευλογημένος που διάλεξα τυχαία αυτή τη δουλειά».

Η γέννηση του και ο θάνατος της δίδυμης αδελφής του

Ο Θοδωρής Κατσαφάδος στη συνέχεια μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην γέννησή του και τον θάνατο της δίδυμης αδελφής του, λέγοντας: «Ήμασταν πάρα πολλά αδέλφια, η μάνα μου έκανε 12 παιδιά, εγώ είμαι το νούμερο 12, το τελευταίο, έκανε 6 πριν τον πόλεμο και 6 μετά τον πόλεμο. Και μάλιστα έχω μια γέννα πολύ περίεργη που είναι πολύ σπάνιο, παγκοσμίος είναι σπάνιο.

Η μάνα μου ήταν έγκυος και οργνώνανε και έσπρωχνε με την κοιλία της το εργαλείο στον μήνα της. Το βράδυ μέσα στο σκοτάδι με το λυχνάρι και την βοήθεια της γιαγιάς μου και μιας άλλης γυναίκας από το χωριό γέννησε. Τότε ετοιμάζανε από τον έκτο μήνα ένα καλάθι με τα απαραίτητα που χρειάζεται μια γέννα, με οινόπνευμα, με σπάγκο, με ό, τι χρειάζεται. Στις 10:30 25 Οκτωβρίου γέννησε ένα κοριτσάκι, πήραν το κοριτσάκι και το έβγαλαν να το καθαρίσουν.

Την πιέζανε να βγάλει και το ύστερο, ύστερο στην Μάνη λέγεται ο πλακούντας. Και πόναγε και σπρώχνανε και περνάει η μέρα και πάει 26. Της λέει η γιαγιά πιάνω κάτι σκληρό έχει κι άλλο παιδί μέσα, πιάνω κεφάλι, και τελικά την επόμενη ημέρα γεννήθηκα εγώ. Δεν το ήξερε ότι είχε δίδυμα. Είναι σπάνιο αυτό διαφορετική ημερομηνία τα δίδυμα.

Πολύ δύσκολο και μετά το χειρότερο είναι ότι αρχίζει το μάζεμα της ελιάς και οι γυναίκες ξυπνούν από το πρωί και είναι στα χωράφια μέχρι το βράδυ, οπότε δεν μπορούσε να θηλάζει και σταματά τον θηλασμό και μας προσέχουν οι αδελφές μου, κοριτσάκια 12 χρονών και μας έδιναν το γάλα της κατσίκας. Κάποια στιγμή δεν το έβρασαν καλά, αρρωστήσαμε, πουθενά γιατρός, πουθενά τίποτα, πάει το κοριτσάκι, έξι μηνών, έτσι απλά. Έτσι είναι η ζωή. Είναι σαν ψέματα αυτά που έζησα».

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Ο σπουδαίος ηθοποιός μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια και για την αρχή του στο θέατρο, είπε: «Όταν με φέρανε στην Αθήνα στην Γλυφάδα πάλι δεν ήξερα τι σημαίνει θέατρο. Σχολείο πήγα εκεί και ήμουν πολύ καλός μαθητής, αλλά είχα ένα πρόβλημα, μίλαγα μάλλον χωριάτικα και τα παιδιά γελάγανε. Αποφάσισα να μην μιλάω, με οδήγησε σε μια σιωπή. Μάλιστα μετά μπήκα στο Πανεπιστημίο και βγήκα στο θέατρο και έφτασα να παίζω στην Επίδαυρο μπροστά σε τόσο κόσμο λέω κοίτα πως τα έφερε η ζωή.

Ένα παιδάκι μπροστά σε 20 μαθητές δεν μπορούσε να μιλήσει, κοίτα τι συνέβη, τι κύκλους κάνει η ζωή. Είναι στο χέρι μας όλα και στο να ακούσουμε μια εσωτερική φωνή, ένα ένστικτο μεγάλο. Γύρισα όλο τον κόσμο, έκανα ταξίδια που κάποιος και να έχει την οικονομική ικανότητα δεν μπορεί να τα κάνει. Έχω κάνει υπέροχα ταξίδια».

Η γνωριμία και ο θάνατος της επί 40 χρόνια συζύγου του

Τέλος, αναφερόμενος στην επί 40 χρόνια σύζυγό του, Χριστίνα, με την οποία απέκτησαν μια κόρη η οποία έχει ένα παιδάκι χαρίζοντάς του το πρώτο του εγγονάκι, μίλησε για την γνωριμία και την ζωή δίπλα της με συγκινητικό τρόπο. Αξίζει να τονίσουμε ότι έφυγε από την ζωή πριν από τέσσερα χρόνια. Συγκεκριμένα, είπε χαρακτηριστικά: «Είμαι παντρεμένος πολλά χρόνια, 40. Κάναμε μαζί μια κόρη και τώρα κάναμε και έναν εγγονό και είμαι ευτυχισμένος. Την Χριστίνα την γνώρισα το 73 στον Βουτσά, ήμασταν νέα παιδιά παίζαμε και οι δυο στον Κώστα Βουτσά σε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο.

Γνωριστήκαμε και μετά χαθήκαμε για λίγο και μετά ξανά βρεθήκαμε το 80′ και μετά ήμασταν μαζί. Μου έφτιαξε την ζωή, εγώ ποτέ δεν είχα σκεφτεί τα πράγματα που κάναμε, να κάνουμε σπίτι, να κάνουμε οικογένεια, ήταν δικό της. Της το χρωστάω αυτό. Ένα υπέροχο κορίτσι και πολύ καλή ηθοποιός. Όσοι την θυμούνται από το θέατρο και την τηλεόραση τραγούδαγε πάρα πολύ ωραία και οι τηλεθεατές ίσως την ξέρουν από τον Σάκη τον ιδραυλικό. Ήταν υπέροχη, υπέροχη, είμαι πολύ τυχερός με την Χριστίνα. Και η κόρη μας μετά, και τώρα ο γιος της. Έτσι πήγε η ζωή.

Τον εγγονό τον κρατάω εγώ πολύ συχνά, εύκολο δεν είναι, έχει μεγάλη υπευθυνότητα και πρέπει να φροντίζω τα πάντα, είναι κάτι που με ευχαριστεί όμως, μου δίνει ζωή. Εγώ δεν έχω πια… λέω να είμαι καλά να βοηθήσω τα παιδιά μου. Τον αγαπάω πάρα πολύ και περνάμε πολύ ωραία μαζί. Πέρυσι 1,5 μήνα ήμασταν μαζί παρέα στην παραλία όλη την ώρα. Του μαγειρεύω, τα πάντα, παλιά δεν έκανα τίποτα, ούτε πατάτες. Δεν έχω άλλο κίνητρο ζωής αυτή τη στιγμή εκτός από τα παιδιά μου. Όσο περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουμε αθροίζονται οι απώλειες, πολλές. Σκέφτεσαι ότι δεν θα ζήσεις για πάντα, όταν λες να ζήσουμε κάτι να το ζήσουμε τώρα».