Ο Άρης Μουγκοπέτρος, που υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς από μια κροτίδα κατά τη διάρκεια του Πάσχα, επισκέφθηκε στο νοσοκομείο από την Ιωάννα Παλιοσπύρου, η οποία τον στήριξε με την εμπειρία της.
Ο Άρης, που έχει χάσει δύο δάχτυλα και έχει υποστεί σοβαρές βλάβες στο μάτι του, δήλωσε ότι νιώθει πιο ήρεμος και αισιόδοξος μετά τη συνάντησή τους.
Η Παλιοσπύρου, αναγνωρίζοντας την ανάγκη υποστήριξης για τους τραυματίες, τόνισε τη σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης στη διαδικασία αποκατάστασης.
Πιο αναλυτικά
Ο Άρης Μουγκοπέτρος έζησε έναν εφιάλτη ενώ όλος ο κόσμος γιόρταζε το Πάσχα, καθώς μία κροτίδα έσκασε στο χέρι του σε γλέντι και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει δύο δάχτυλά του και να τραυματιστεί το μάτι του σοβαρά. Οι γιατροί κατάφεραν να συγκολλήσουν τον αντίχειρά του, ωστόσο δεν έχει πάρει ακόμη εξιτήριο από το ΚΑΤ, ενώ συχνά μεταφέρεται και στο Γεννηματάς για τον έλεγχο του ματιού του.
Δεν είναι, όμως, ποτέ μόνος του. Πέρα από την σύζυγό του και τα αγαπημένα του πρόσωπα, τον έχουν επισκεφθεί και άνθρωποι του Παναθηναϊκού για να τον τιμήσουν και να του δείξουν πως τον στηρίζουν, διάφοροι τραγουδιστές και καλλιτέχνες, ενώ πριν από κάποια 24ωρα βρέθηκε εκεί και η Ιωάννα Παλιοσπύρου, η οποία έχει περάσει μέρες ολόκληρες στις κλινικές και γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι, αλλά θέλησε να του δώσει δύναμη και να του συμπαρασταθεί.
Ο ίδιος, μάλιστα, δημοσίευσε και μία φωτογραφία τους όπου αγκαλιάζονται, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram και έγραψε στην λεζάντα: «Η δύναμη σου μου δίνει κίνητρο αλλά και δύναμη ! Σε ευχαριστώ 🙏🏻🤍».
Οι δηλώσεις της Ιωάννας Παλιοσπύρου για τη συνάντηση στο νοσοκομείο με τον Άρη Μουγκοπέτρο
Για τη συνάντησή του αυτή, λοιπόν, η ίδια μίλησε και στην εκπομπή του ALPHA, Super Κατερίνα, αποκαλύπτοντας: «Έγινε μία επικοινωνία, δέχθηκα, εννοείται, να έρθω να τον συναντήσω. Στο πλαίσιο του ιδρύματος που έχω, συχνά επισκέπτομαι στα νοσοκομεία της χώρας μας εγκαυματίες και προσπαθώ μέσα από τη δική μου εμπειρία να τους δώσω ελπίδα, κουράγιο… Σε ό,τι μπορώ να βοηθήσω με την ομάδα που έχω, που στηρίζει κι εμένα όλα αυτά τα χρόνια, είμαι εκεί για να τους βοηθάω.
Είναι ακόμα στην αρχή. Υπάρχει άγχος. Είναι όλα αυτά που σκεφτόμουν κι εγώ τις πρώτες μέρες, ότι “πώς θα γίνει αυτό;”, “πώς θα καταφέρω αυτό;”, “πώς θα επανέλθω στην καθημερινότητά μου;”, “πώς θα ξαναεργαστώ;”. Εγώ από την πλευρά μου ήθελα να τον καθησυχάσω ότι θα βρει τους τρόπους, γιατί η ζωή δίνει τις λύσεις, αρκεί να βάλει τον στόχο, να πιστεύει στον εαυτό του ότι θα τα καταφέρει, ότι θα φτάσει στο σημείο αυτό που θέλει, να το οραματιστεί και σιγά σιγά να βρίσκει τα βηματάκια που θα τον οδηγήσουν προς τα εκεί.
Ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό και θα βάλει τα δυνατά του, γιατί η αλήθεια είναι ότι σε θέματα αποκατάστασης οι γιατροί κάνουν ό,τι μπορούν ναι μεν, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι εξαρτάται από εμάς τους ίδιους τους ασθενείς.
Μου είπε ότι, τουλάχιστον σήμερα που μιλήσαμε, νιώθει πιο ήρεμος και πιο αισιόδοξος και ότι τον βοήθησε πολύ η συζήτησή μας και αυτός ήταν και ο στόχος μου, οπότε αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη. Και σε εμένα λίγο έλειπε, γιατί έψαχνα κάποιον που να μπορεί να με καταλάβει, που να έχει πάθει κάτι παρόμοιο με αυτό που έχει συμβεί σε εμένα και ήταν λίγο πιο μοναχικός ο δικός μου ο δρόμος τότε και γι’ αυτό τον λόγο βρίσκομαι σήμερα εδώ, γιατί θέλω αυτό που έλειπε σε εμένα να το κάνω εγώ σε άλλους.
Ήταν η γυναίκα του εκεί, γνωριστήκαμε, συζητήσαμε. Είναι πολύ γλυκιά, υποστηρικτική και ευτυχώς υπάρχει ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον».
