Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, σε πρόσφατη εμφάνισή του στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», μίλησε για το βιβλίο που έγραψε μαζί με την αδερφή του, αφιερωμένο στον παππού του, τον αείμνηστο Λάμπρο Κωνσταντάρα. Αν και αναγνωρίζει την κληρονομιά του παππού του ως ένα τιμητικό “βάρος”, παραδέχεται ότι η δημόσια αντίληψη συχνά εστιάζει σε αυτό το όνομα, παραβλέποντας τα δικά του επιτεύγματα.
Ο Λάμπρος τόνισε τη σημασία της δωρεάν συμπάθειας που απολαμβάνει λόγω του ονόματος, αλλά και την αδικία που αυτή συνεπάγεται. Παράλληλα, μοιράστηκε τις εμπειρίες του από τις συναντήσεις του με φίλους του παππού του, οι οποίες τον βοήθησαν να κατανοήσει καλύτερα την οικογενειακή του ιστορία.
Πιο αναλυτικά
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», όπου μίλησε για το βιβλίο που έγραψε μαζί με την αδερφή του Παυλίνα, για τον συνονόματο παππού του.
Ο δημοσιογράφος σημείωσε πως υπάρχει και μια δύσκολη συνθήκη που συνοδεύει αυτό το όνομα, καθώς όσοι το διαβάζουν, δεν σκέφτονται εκείνον, αλλά κατευθείαν θυμούνται τον αείμνηστο Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Λάμπρος Κωνσταντάρας: «Η δωρεάν συμπάθεια που κερδίζω λόγω του ονόματος είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που έχω»
«Είναι ωραίο “βάρος” που φέρω το όνομα του παππού μου», είπε, ενώ παράλληλα τόνισε ότι πολλοί πιστεύουν ότι τα επιτεύγματά του οφείλονται σε αυτό το όνομα, κάτι που τον αφήνει αδιάφορο: «Λένε πως ό, τι κάνω οφείλεται σ’ αυτό… Μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο».
Όπως ανέφερε, το όνομα αυτό είναι «δανεικό» και ποτέ δεν θα γίνει εντελώς δικό του, κάτι που συχνά δημιουργεί τη γλυκιά, αλλά και άδικη, «δωρεάν συμπάθεια» από το κοινό. «Έχει το πολύ γλυκό που όποιος σε γνωρίσει, σε συμπαθεί επειδή ήσουν ο εγγονός αυτού του ανθρώπου, που είναι και λίγο άδικο, γιατί έχω κερδίσει… πολλή δωρεάν συμπάθεια. Αυτό κρατώ ως μεγαλύτερη κληρονομιά»
Όπως παραδέχτηκε για τη σχέση του με τον παππού του δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει, ενώ οι γονείς του δεν τον πήραν ούτε στην κηδεία. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θυμάται ότι βρήκε στα συρτάρια της μητέρας του πρωτοσέλιδα και φωτογραφίες από εκεί και δεν έκρυψε ότι αισθανόταν παράταιρος γι’ αυτό: «Είδα την κηδεία, είδα την αδερφή μου με τη Βουγιουκλάκη, και είπα “εγώ γιατί;”».
Αναφερόμενος στο βιβλίο που είχε γράψει για τον παππού του, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας εξήγησε ότι ήταν η αφορμή για να έρθει πιο κοντά στην οικογένειά του. «Έμαθα πολλά συναντώντας ανθρώπους που οι περισσότεροι “φεύγουν” δυστυχώς, ήταν οι φίλοι του και άνθρωποι που ήταν κοντά. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι ακόμα. Δεν πρόλαβα να ζήσω πολλά, τα έμαθα μέσα από τους ανθρώπους που μου έλεγαν ιστορίες από τα καμαρίνια. Βεβαίως τα περισσότερα δεν γράφονται δυστυχώς», παραδέχτηκε.
Η αγαπημένη ταινία του Λάμπρου Κωνσταντάρα για τον παππού του είναι το «Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια», ενώ και το «Υπάρχει και Φιλότιμο» του έχει χαραχτεί στη μνήμη του, καθώς η ταινία αυτή αποτυπώνει καταστάσεις πριν από 80 χρόνια που… παραμένουν επίκαιρες.
