Στην εκπομπή της ΕΡΤ, Στούντιο 4, φιλοξενήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής (2/5) ο Αλέξανδρος Ρήγας και παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
Μέσα σ’ όλα, ο ίδιος μίλησε για την αείμνηστη Καίτη Κωνσταντίνου, με την οποία συνεργάστηκε τελευταία τηλεοπτικά στην κωμωδία Η τούρτα της μαμάς, ενώ παράλληλα αποκάλυψε ότι οι δυο τους ήταν να συνεργαστούν στο θέατρο την επόμενη χρονιά.
Όσα δήλωσε ο Αλέξανδρος Ρήγας για την Καίτη Κωνσταντίνου
«H Καίτη Κωνσταντίνου είχε έναν υπέροχο λόγο στη σειρά Εγκλήματα, μια εμβληματική φιγούρα. Είχε την τύχη να συνεργαστεί με έναν σπουδαίο σεναριογράφο, που είναι ο Λευτέρης Παπαπέτρου, ο οποίος έδωσε ένα υπέροχο κείμενο και η Καίτη απλώς το απογείωσε. Θέλω να πω πως ήταν η συνθήκη ιδανική, ως θεατής μιλάω πάντα.
Με την Καίτη είχα την χαρά να δουλέψω και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Πέρα από μια σπουδαία ηθοποιός, σε αυτό που υπηρετούσε, ήταν και από τους πιο ακέραιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει σ’ αυτό τον χώρο. Ακέραιο για μένα είναι να εννοείς δηλαδή αυτό που λες και αυτό που λες να το τιμάς, αυτό θεωρώ ακεραιότητα. Να μην έχεις δεύτερες σκέψεις, να μην έχεις δεύτερες πράξεις, και αυτό το οποίο καλείσαι να κάνεις και συμφωνείς με τον άλλον να κάνεις, να είναι αυτό και μόνο, να είναι καθαρό. Την καθαρότητα εννοώ ως ακεραιότητα, στη σκέψη και στην έκφραση», ανέφερε αρχικά ο Αλέξανδρος Ρήγας.
«Και κάτι άλλο: η Καίτη είχε καλή πρόθεση απέναντι στα πράγματα, από όσο θυμάμαι τις όποιες φορές βρεθήκαμε εκτός εργασίας. Το ότι η πρόθεση της για τους ανθρώπους, τουλάχιστον στην εικόνα που έχω στο μυαλό μου, ήταν κατ’ αρχάς θετική. Δεν είχε κακότητα», πρόσθεσε για την αείμνηστο ηθοποιό.
Κλείνοντας, ο ίδιος πρόσθεσε: «Μετά τη συνεργασία μας στην Τούρτα, την είδα και στην τελευταία της παράσταση στο θέατρο με τη Λυδία Φωτοπούλου, και ήταν υπέροχες και οι δύο. Επειδή ήταν να συνεργαστούμε την επόμενη χρονιά, σε κάτι που είχαμε ετοιμάσει, μιλούσαμε. Αυτό ήταν κάτι για το θέατρο. Από τα τηλεφωνήματα μας, που ήταν μέχρι και ένα μήνα πριν φύγει από τη ζωή, ένιωθα ότι έδινε ένα τράτο στα πράγματα και στον χρόνο. Ναι, μέχρι και ένα μήνα πριν “φύγει” από τη ζωή είχα επαφή μαζί της. Η απώλειά της στοίχισε. Ήταν ένας καλός άνθρωπος. Ήξερα για την ασθένειά της, επειδή ήθελε η ίδια να μου το εκμυστηρευτεί. Ναι, το ήξερα και ξέρω ότι δεν είχε δημοσιοποιηθεί αυτό».
